Geconfedereerde Staten van Amerika

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

Geconfedereerde Staten van Amerika Confederate States of America
Hoofdstad	Montgomery (1861) Richmond (1861-1865) Danville (1865)
Aantal inwoners	9.000.000 (1860)
Oppervlakte	1.995.392 km²
Regeringsvorm	Geconfedereerde presidentïele republiek
President	Jefferson Davis (D)
Vicepresident	Alexander Stephens (D)
Taal	Engels (English)
Munteenheid	CSA-dollar
Godsdienst	Christendom
Motto	Deo vindice
Volkslied	God Save the South
Landcode	CSA
Portaal Verenigde Staten en Geschiedenis

De Geconfedereerde Staten van Amerika (Engels: Confederate States of America), ook bekend als de Confederatie (Confederacy), waren een land tussen 1861 en 1865. De Geconfedereerde Staten bestonden uit de staten die tegenwoordig het zuidoosten van de Verenigde Staten vormen. Deze staten deden vóór 1860 aan slavernij. Als gevolg van de verkiezing van president Abraham Lincoln scheiden deze slavenstaten zich een voor een af.

De Confederatie werd gesticht op 8 februari 1861 en bestond aanvankelijk uit de staten South Carolina, Mississippi, Alabama, Georgia, Louisiana, Texas en Florida. Na de aanval op Fort Sumter kwamen hier ook Virginia, Tennessee, Arkansas en North Carolina bij. Daarnaast voegden zowel het Oklahoma- als het Arizona-territorium zich bij de Confederatie. Kentucky en Missouri waren deels in handen van de Confederatie, maar de staten zelf bleven trouw aan de Verenigde Staten. De aanval op Fort Sumter betekende het begin van de Amerikaanse Burgeroorlog. In deze oorlog vocht de Confederatie tegen de Verenigde Staten (ook wel de Unie genoemd). Qua economie waren de Geconfedereerde Staten afhankelijk van de slavernij. Het politiek systeem was vrijwel hetzelfde als de Verenigde Staten met wat kleine veranderingen. Jefferson Davis diende de president tijdens het bestaan van de Confederatie met Alexander Stephens als zijn vicepresident. Hoewel de Confederatie de oorlog eerst leek te winnen, veranderde dit na de slag bij Gettysburg. Vanaf deze slag zou de Confederatie aan de verliezende hand zijn en het Noordelijke leger won steeds meer grondgebied. Uiteindelijk tekende de Zuidelijke generaal Robert E. Lee vrede met de Noordelijke generaal Ulysses S. Grant op 9 april 1865, wat het formele einde was de oorlog. Hoewel het zuiden nog een paar maanden doorvocht, werden deze groepen door het Noordelijke leger verslagen.

Na de burgeroorlog kwam het zuiden onder militaire bezetting. De staten zijn later allemaal weer toegetreden. Hierna volgde de periode van Reconstructie, waarin het gebied weer werd opgebouwd en Afro-Amerikanen rechten kregen. De Confederatie speelt nog steeds een rol in de huidige Amerikaanse cultuur en politiek. De vlag is er nog steeds veel te zien en generaals en politici van de oorlog hebben veel monumenten. De Lost Cause-beweging vereeuwigde de Confederatie als Southern Pride. Een deel van de Amerikanen ziet deze symbolen als onderdeel van de cultuur en geschiedenis van de regio, terwijl anderen het als symbolen van slavernij (en later ook rassensegregatie) zien. De Confederatie is hierdoor nog steeds een omstreden onderwerp.

Politiek

President Jefferson Davis

Regering

De regering van de Confederatie was op haast dezelfde manier georganiseerd als de regering van de Verenigde Staten. Het land was een presidentiële republiek, wat betekende dat ze een president als staatshoofd hadden. Net als in de Verenigde Staten werd deze gekozen via verkiezingen via het Kiescollege. Aanvankelijk zou president Jefferson Davis dienen als een tijdelijke president tot dat er verkiezingen waren geweest. Net als in het noorden konden alleen blanke mannen stemmen tijdens deze verkiezingen. Vanwege de oorlog waren er geen andere kandidaten dan Davis bij de verkiezingen, waardoor Davis unaniem werd gekozen tot president. Een president had in tegenstelling met het noorden een termijn van zes jaar i.p.v. vier jaar. Ook konden een president van de Geconfedereerde Staten niet meteen herkozen worden. Davis heeft nooit zijn termijn afgemaakt, aangezien de Geconfedereerde Staten al na vier jaar ophielden met bestaan. Net als in het noorden had de president veel macht en was de bevelhebber van het leger. De president had ook een vicepresident, Alexander Stephens.

De president mocht ook zijn ministers kiezen. Er waren vier ministeries; Buitenlandse Zaken, Financiën, Oorlog en Marine. Daarnaast waren er nog twee posten voor postbezorging en een procureur-generaal. Hierdoor bestond de regering uit 8 posten. Dit werd besloten toen er nog 7 staten waren, waardoor iedere staat vertegenwoordigt kon worden in de regering. Uiteindelijk kwam het aantal staten op 11 te liggen, waardoor dit niet meer mogelijk was. Dit zorgde voor veel spanningen tussen de staten.

Parlement

Het parlementsgebouw van Virginia

Het parlement van de Geconfedereerde Staten heette het Geconfedereerd Congres. Net als in het noorden bestond deze uit twee kamers:

• Het Huis van Afgevaardigden: waarin iedere staat een bepaald aantal afgevaardigden leverde naar het inwonersaantal van hun staat.
• De Senaat: waarin iedere staat twee afgevaardigden leverde.

Officieel waren de politici niet verbonden met een politieke partij. Toentertijd was de Democratische Partij de dominante partij in het zuiden en de meeste politici waren daarom lid van die partij.

Het congres vergaderde eerst in het parlementsgebouw van Alabama, maar verhuisde later naar het parlementsgebouw van Virginia. Anders dan in de Verenigde Staten was er geen speciaal gebouw gebouwd voor het congres; mede door het korte bestaan.

Bestuurlijke indeling

Hieronder zie je een tabel van alle 11 staten van de Geconfedereerde Staten van Amerika. In deze tabel zijn de vlaggen en hoofdsteden opgenomen zoals deze toen waren. Inmiddels hebben verschillende staten hun vlag veranderd of hoofdstad verplaatst. Arkansas had toentertijd geen eigen vlag, maar gebruikte de Geconfedereerde vlag. Het aantal inwoners is inclusief slaven, die geen burgerrechten of stemrecht hadden. Het de toetredingsdatum is de datum waarop de staten toetraden tot de Geconfedereerde Staten. De herstellingsdatum is de datum waarop de staten weer officieel lid werden van de Verenigde Staten. Dit betekent dat ze vanaf die datum weer vertegenwoordigt waren in het Amerikaans Congres en konden stemmen voor de landelijke verkiezingen.

Vlag	Staat	Hoofdstad	Inwoners	Toetreding	Herstelling	Kaart
	Alabama	Montgomery	964.201	13 maart 1861	13 juli 1868
	Arkansas	Little Rock (1861-1863) Washington (1863-1865)	435.450	18 mei 1861	22 juni 1868
	Florida	Tallahassee	140.424	22 april 1861	25 juni 1868
	Georgia	Milledgeville	1.082.757	16 maart 1861	15 juli 1870
	Louisiana	Baton Rouge (1861-1863) Shreveport (1863-1865)	708.002	21 maart 1861	9 juli 1868
	Mississippi	Jackson	790.530	29 maart 1861	23 februari 1870
	North Carolina	Raleigh	992.622	20 mei 1861	4 juli 1868
	South Carolina	Columbia	703.708	3 april 1861	9 juli 1868
	Tennessee	Nashville	1.109.801	2 juli 1861	24 juli 1866
	Texas	Austin	604.215	23 maart 1861	30 maart 1870
	Virginia*	Richmond	1.596.318	7 mei 1861	26 januari 1870

*Hoewel Virginia onderdeel was van de Geconfedereerde Staten, splitste het westen van Virginia (het huidige West Virginia) zich af van de staat en bleef trouw aan de Verenigde Staten. Hoewel Virginia en de Geconfedereerde Staten West Virginia claimden als hun grondgebied, hadden ze er in feite geen macht. West Virginia werd wel vertegenwoordigt in het Congres van de Geconfedereerde Staten, als ook in het parlement van Virginia. Na de oorlog werd besloten dat West Virginia een zelfstandige staat bleef; tijdens de oorlog werd het namelijk officieel opgenomen als staat.

Daarnaast waren Missouri en Kentucky nog vertegenwoordigt, hoewel de twee staten officieel trouw bleven aan de Verenigde Staten. De Geconfedereerde Staten hadden een groot stuk van deze staat in handen en legden claim dat de gehele staat tot hun behoorde. Tijdens de oorlog hadden beide staten daardoor twee regeringen; eentje die trouw was aan de Verenigde Staten en eentje die trouw was aan de Geconfedereerde Staten. Missouri en Kentucky hebben zich officieel nooit afgescheiden. De twee overige slavenstaten, Delaware en Maryland, bleven trouw aan de Verenigde Staten en werden niet vertegenwoordigd in de Geconfedereerde Staten. Op Delaware en Maryland was ook geen claim.

Ook sloten nog twee territoria zich aan bij de Geconfedereerde Staten. Dit waren het Arizona-territorium, had het zuiden van de huidige staten New Mexico en Arizona omvatte, en het Indian Territory (ook wel Oklahoma-territorium), dat grofweg de huidige staat Oklahoma omvatte. In deze twee territoria woonden verschillende inheemse volkeren, namelijk de Cherokee, de Chickasaw, de Choctaw, de Creek en de Seminole. Deze volkeren waren ook trouw aan de Geconfedereerde Staten. De territoria en volkeren werden vertegenwoordigd door in het Huis van Afgevaardigden van de Geconfedereerde Staten door leden die niet konden stemmen. Daarnaast legde de Confederatie claim op het New Mexico-territorium, maar hadden dit niet in handen. Dit territorium was namelijk niet echt georganiseerd.