Emilia Galotti
Emilia Galotti | |
![]() | |
Informatie | |
Schrijver | Gotthold Ephraim Lessing |
Taal (origineel) | Duits |
Land | ![]() |
Genre | Burgerlijk drama |
Datum | 8 maart 1772 |
Akte(s) | 5 |
Portaal ![]() |
Emilia Galotti is een toneelstuk van de Duitse toneelschrijver Gotthold Ephraim Lessing. Het toneelstuk werd voor het eerst opgevoerd op 8 maart 1772 in de Duitse stad Braunschweig (Brunswijk). Naast Nathan de Wijze behoort Emilia Galotti tot een van Lessings bekendste toneelstukken. Het is een typisch voorbeeld van burgerlijk drama.
Het toneelstuk gaat over de jonge Emilia Galotti. Hettore Gonzaga, de prins van Guastalla, wordt verliefd op haar en wil haar zijn vrouw maken. Er is alleen één probleem: Emilia gaat al trouwen met de graaf Appiani. De prins vraagt daarom aan Marinelli om alles te doen om het huwelijk te vertragen. Hoewel het toneelstuk over de liefde lijkt te gaan, heeft Lessing kritiek op de samenleving waarin hij leefde. Volgens Lessing was de aristocratie (adellijke families) niet-moreel, terwijl de opkomende burgerij wel moreel was. Het toneelstuk staat dus in het teken van de waarden van de Verlichting die toentertijd op zijn hoogtepunt was.
In 1958 werd het toneelstuk verfilmd. Ook bevat Die Leiden des jungen Werthers van Johann Wolfgang von Goethe een verwijzing naar het toneelstuk.
Personages
- Emilia Galotti
- Odoardo Galotti, vader van Emilia Galotti
- Claudia Galotti, moeder van Emilia Galotti
- Pirro, bediende van de familie Galotti
- Hettore Gonzaga, prins van Guastalla
- Marinelli, kamerheer van de prins
- Camillo Rota, adviseur van de prins
- Conti, een kunstschilder
- Graaf Appiani
- Gravin Orsina
- Angelo, een dief
- Battista, bediende van de prins
Samenvatting
Hieronder staat de samenvatting van een verhaal. Soms is het niet leuk als je al weet hoe het verhaal afloopt! |
Emilia Galotti is een jonge, mooie vrouw uit een burgerlijk gezin. Hettore Gonzaga, de prins van Guastalla, wil Emilia echter op hem verliefd laten worden. Hij raakt geobsedeerd met Emilia nadat hij haar voor het eerst ontmoet. Emilia gaat echter binnenkort trouwen met de graaf Appiani. De prins vraagt daarom aan zijn kamerheer, Marinelli, om het huwelijk te vertragen. Marinelli besluit om een aantal rovers in te huren. Die rovers vermoorden de graaf als hij op weg is naar de bruiloft. Emilia wordt (voor haar veiligheid) meegenomen naar het zomerpaleis van de prins.
Niet veel later komt de gravin Orsina aan bij het paleis. Zij is de voormalige geliefde van de prins. De prins wijst Orsina af. Uit wraak vertelt zij aan Emilia's vader dat de prins de graaf Appiani heeft vermoord. Zij zet hem aan om wraak te plegen op de prins uit naam van de graaf door de prins te vermoorden. De vader gaat niet akkoord. Hij vindt dat de zaak moet worden overgelaten aan God.
Marinelli vertelt vervolgens de vader de echte plannen van de prins. Hij vindt dat de vader zijn eigen dochter moet vermoorden om haar waardigheid te bewaren. De vader gaat akkoord en vermoordt Emilia Galotti. Toch voelt hij zich onmiddellijk slecht door de daad. Hij besluit de prins te laten oordelen over zijn daad. De prins beschuldigt Marinelli en verbant hem uit zijn land. Emilia's vader ziet de situatie in. Hij besluit dat alleen God de absolute autoriteit heeft.
Betekenis
Emilia Galotti speelt zich af tijdens de Verlichting. De aristocratie (de adel) had nog steeds veel macht en privileges. Toch was de burgerij aan het komen. De burgerij had zijn geld verdiend door zelf hard te werken. Die klasse bestond uit onder andere artsen, professoren, advocaten, zakenmannen, etc. De aristocratie had zijn geld verdiend door geboorte en voornamelijk bezittingen (zoals land en gebouwen). De verlichting zorgde voor nieuwe ideeën over hoe het land bestuurd moest worden. De burgerij moest een grotere rol spelen in de politiek en eiste meer macht. Toch wilden de aristocraten dat niet zomaar geven.
In het toneelstuk bekritiseert Lessing de macht van de aristocratie. De prins staat symbool voor de absolute macht van de aristocraten. Hij denkt enkel aan zijn eigen geluk en niet aan anderen. Dat zorgt ervoor dat de personages uit de burgerij allemaal ongelukkig eindigen. Volgens Lessing was dat tirannie. Hij koos de kant van de burgerij en de verlichting.
Adaptaties en invloed
Het toneelstuk werd gemixt ontvangen. Zo vond de muziekhistoricus Charles Burning dat Emilia Galotti erg overdreven is en veel ongeschikt taalgebruik bevatte. Desondanks was hij wel te spreken over de opvoering en de dialogen. De Duitse filosoof Arthur Schopenhauer vond dat het stuk een "positief weerzinwekkend" einde had.
In Die Leiden des jungen Werthers uit 1774 van Johann Wolfgang von Goethe zit een referentie naar het stuk. Werther pleegt zelfmoord, terwijl op zijn bureau een kopie van het toneelstuk ligt. In dit geval gaat het om een symbool. Het toneelstuk staat symbool voor de aristocratie die de opkomende burgerij onderdrukt. Dat thema speelt ook een rol in Goethes roman.