Wilhelmina Drucker
| Wilhelmina Drucker | |
|---|---|
| |
| Portret van Wilhelmina Drucker op houten drager met handtekening | |
| Naam voluit | geboren als Wilhelmina Elisabeth Lensing |
| Geboren | 30 september 1847 |
| Geboren te | Amsterdam,  Nederland
|
| Overleden | 5 december 1925 |
| Overleden te | Amsterdam |
| Partij | Vrije Vrouwen Vereeniging (VVV) |
| Functie | Feministe |
| Functie(s) | |
| secretaris van het Nationaal Comité inzake Wettelijke regeling van Vrouwenarbeid | |
Portaal  Politiek
| |
Wilhemina Drucker (1847-1925) was één van de eerste Nederlandse feministes. Ze vond namelijk dat vrouwen evenveel recht hadden als mannen.
Wilhelmina groeide op in armoede en had ervaren dat je als arme vrouw amper rechten had. Ze was feminist en besloot een vereniging op te richten: Vrije Vrouwen Vereeniging. Het standpunt was dat de vrouw gelijk hoorde te zijn aan de man en dus zette ze zich in voor het vrouwenkiesrecht. Uit de VVV ontstond in 1894 de Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht, waar Aletta Jacobs voorzitster van werd.
Levensloop
Drucker was een van de twee dochters van de naaister Constantia Christina Lensing en de Duits-Joodse bankier Louis Drucker. Haar vader weigerde met haar moeder te trouwen of hun kinderen wettelijk te erkennen, waardoor Wilhelmina onder moeilijke omstandigheden opgroeide. Ze kreeg een katholieke opvoeding nam hetzelfde beroep op als haar moeder en woonde vanaf 1886 vergaderingen bij van de Sociaal-Democratische Bond, de vakbond De Unie, de Nederlandsche Bond voor Algemeen Kies- en Stemrecht en de vrijdenkers ' vereniging De Dageraad. In de volgende jaren socialisme had een grote vormende invloed op haar. Ze argumenteerde vanuit haar persoonlijke ervaring tegen een bredere achtergrond, waarbij ze de sociale mechanismen die van invloed zijn op vrouwen analyseert en begrijpt en zo kan bedenken welke actie moet worden ondernomen om verandering teweeg te brengen. Onder een pseudoniem schreef ze een boek waarin ze de dubbele moraal van haar vader aanviel door alleen kinderen te erkennen die bij hem waren geboren door een rijkere vrouw.
Ze begon ook een rechtszaak tegen haar halfbroer, de liberale politicus Hendrik Lodewijk Drucker, die een erfenis had gekregen van Louis - ze won die in 1888 en verwierf zo financiële onafhankelijkheid. Direct daarna richtte zij samen met andere vrouwen uit radicale en socialistische kringen De Vrouw op , een weekblad voor vrouwen en meisjes. In 1889 richtte Drucker de Vrije Vrouwen Vereeniging op, die in 1894 uitgroeide tot de Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht . In 1891 vertegenwoordigde Drucker de VVV op het Internationaal Socialistisch Arbeidscongres in Brussel, het tweede congres van de Tweede Internationale , waar zij en afgevaardigden uit Duitsland, Oostenrijk en Italië opriepen tot een resolutie dat de manifesten van de socialistische partijen van alle landen een oproep zouden moeten bevatten voor volledige juridische en politieke gelijkheid van mannen en vrouwen - deze resolutie werd door het congres aangenomen.
In 1893 richtten Drucker en haar rechterhand Dora Schook-Haver het weekblad Evolutie op - dit duurde tot 1926. Drucker gaf ook in heel Nederland lezingen, raakte betrokken bij de oprichting van verschillende vrouwenvakbonden en werd in 1897 een lid van de nieuw opgerichte Vereeniging Onderlinge Vrouwenbescherming (VOV), die zich inzet voor de rechten van ongehuwde moeders en hun kinderen. Drucker stelde dat de VOV een militante organisatie zou moeten zijn die alle vrouwen - getrouwd of ongehuwd, met of zonder kinderen - verenigt om in de publieke sfeer te werken voor vrouwenrechten en tegen onrechtvaardige wetten en verouderde moraliteit. Ze lichtte haar denken en ideeën over de missie en rol van de VOV toe en legde daarmee de basis voor latere activistische organisaties als Blijf van mijn Lijf en Vrouwen tegen Verkrachting. Voor haar militante oproepen tot actie om de gelijkheid van vrouwen te bereiken, kreeg ze de bijnaam 'IJzeren' of 'Dolle' (gekke) Mina, bijnamen die nog meer bleven hangen na haar symbolische openbare verbranding van vrouwenkorsetten. De veelbesproken activistische feministische groep Dolle Mina, opgericht in 1970, werd genoemd ter ere van Wilhelmina Drucker, die werd gevierd met een openbare ceremonie voor het verbranden van beha's in Amsterdam.
Wilhelmina overleed in 1925.
Bron:
Zimmerman, K. (2018). De eerste feministische golf (1870-1920). De dynamische strijd toen als de basis voor nu. Opgehaald van Vereniging voor Gendergeschiedenis: http://www.gendergeschiedenis.nl/index.php/gendergeschiedenis/dossiers/227-de-eerste-feministische-golf-1870-1920-de-dynamische-strijd-toen-als-basis-voor-nu