Wetterhoun
| Wetterhoun Canis lupus familiaris | |||
|---|---|---|---|
|
| |||
| Leefgebied |  Nederland
| ||
| Leefomgeving | jachthond, gezelschapsdier | ||
| Behoort tot de | Rasgroep 8: Retrievers, Spaniels en Waterhonden | ||
| |||
De Wetterhoun ('Friese Waterhond') is een hondenras dat traditioneel wordt gebruikt als jachthond voor klein wild en watervogels en afkomstig is uit de provincie Friesland in Nederland. De naam van het ras komt van het Westfriese Wetterhûn , wat " waterhond " betekent. Het meervoud van Wetterhoun is Wetterhounen in het Fries. Het ras kan ook de Otterhoun (niet te verwarren met de Otterhound ) of Dutch Spaniel worden genoemd, hoewel het geen Spaniel - type hond. De Wetterhoun lijkt erg op de Friese Stabij, maar heeft ook een hoop eigen kenmerken.
Kenmerken
Zo is de Wetterhoun forser gebouwd, meer krullen in zijn vacht en heeft hij vaak meer vlekjes. De Wetterhoun is een middelgrote hond, meet 55-59 centimeter bij de schoft en weegt tussen de 25 en 35 kilo op volwassen leeftijd. Hun vacht is dik en gekruld, behalve het hoofd, de oren en de benen, waar het gladder van structuur is; de waterafstotende laag wordt beschreven als olieachtig aanvoelend. Vachtkleur kan effen zwart of bruin, zwart en wit of bruin en wit zijn. De textuur van de vacht mag niet wollig zijn, omdat dergelijk haar niet waterafstotend is. De oren zijn laag aangezet en hangen plat tegen het hoofd, en de staart krult strak over de rug. Het ras heeft een ongebruikelijke, ietwat strenge uitdrukking vanwege de vorm van de ogen, waarmee dit ras zich onderscheidt van anderen.
Geschiedenis
De eerste Wetterhouns leefden zeker 400 jaar geleden in de Nederlandse provincie Friesland. Aangenomen wordt dat het ras is ontstaan uit Romani- honden, gekruist met een inheemse Friese hond, misschien wel de nu uitgestorven Oude Waterhond. Honden van dit type werden gehouden voor de moeilijke en gevaarlijke jacht op de Europese bunzing (Mustela putorius) en otter (Lutra lutra) in het water. De honden werden ook gebruikt voor het apporteren (ophalen en bij de baas afgeven) van watervogels en dienden als waakhonden. Hoewel de honden bijna verdwenen tijdens de Tweede Wereldoorlog, konden liefhebbers het ras terugbrengen door zorgvuldig te fokken, en het heeft sindsdien aan populariteit gewonnen.
Karakter
De Wetterhoun heeft een vriendelijk karakter, maar is wel een beetje afhoudend met vreemden. Zijn sterke wil en bewegelijkheid maken vroege training noodzakelijk. De rasstandaard beschrijft de Wetterhoun als gereserveerd en merkt op dat het "de ideale waakhond" is, ondanks dat hij nooit agressief is en geniet van het gezelschap van zijn familie.
Hoewel het wordt beschreven als een sterke wil, is de Wetterhoun nooit koppig of opzettelijk ongehoorzaam. Ze tonen vasthoudendheid en een verlangen om taken te voltooien, ongeacht de uitdaging. Ze blijven gefocust om alles te voltooien waarvan ze denken dat het hun taak is. Het ras is gevoelig en mag nooit hard worden behandeld of getraind met straf. Geef in het vroege leven de juiste socialisatie en laat ze wennen aan verschillende mensen, dieren en omgevingen, de Wetterhoun is buitengewoon tolerant - zo erg zelfs dat volwassenen erop moeten letten dat kinderen geen misbruik maken van de zachte aard van de Wetterhoun.