Waarnemingshorizon

Schematische foto van een zwart gat. De accretieschijf is de schijf waar alle energie die wordt opgezogen door het zwarte gat, zich ophoopt en langzaam naar het middelpunt, de singulariteit, gaat.

Een waarnemingshorizon is de grens waarachter licht, energie en materie een ander bepaald punt niet meer kan bereiken [1]. Dit betekent dat alles wat achter een waarnemingshorizon komt, niet meer terug kan komen. Een waarnemingshorizon is net als tijd relatief en kan zich door verschillende waarnemers op verschillende plaatsen bevinden.

Zwarte gaten

Alles wat zich binnen de waarnemingshorizon van een zwart gat afspeelt, onttrekt zich aan de waarneming van buitenaf als gevolg van extreme zwaartekracht. Alles wat zich net buiten de waarnemingshorizon bevindt, is waar te nemen. Zo is te zien dat een zwart gat energie onttrekt uit een dichtbij gelegen ster en kunnen wetenschappers bevestigen dat daar een zwart gat te vinden is. Tot vele jaren geleden werd gedacht dat alles wat de waarnemingshorizon passeert, niets meer terug kon komen uit het zwarte gat. Maar in 2004 werd het tegengestelde bewezen.

Hawkingstraling

Stephen Hawking had in 2004 bewezen dat zwarte gaten, op minuscuul niveau (kwantum niveau) zware straling kunnen uitzenden. Een zwart gat straalt energie en warmte uit, alhoewel dit verwaarloosbaar (enorm) klein is, is het dus mogelijk voor zwarte gaten om te verdampen/verdwijnen.