Vlag van het Verenigd Koninkrijk
De vlag van het Verenigd Koninkrijk, ook wel de Union Flag of Union Jack genoemd, is de officiële vlag van het Verenigd Koninkrijk. Tevens is het de officiële vlag van de Gemenebest van Naties en één van de officiële vlaggen in veel landen en gebieden die vroeger tot het Britse Rijk. De vlag is opgebouwd uit twee rode kruizen met witte lijnen op een blauwe achtergrond.
De eerste Union Jack ontstond toen koning Jacobus I zowel koning van Engeland als van Schotland werd. Hij combineerde de twee vlaggen tot de Union Jack. Deze leek veel op de huidige, maar het diagonale kruis had geen rode strepen. Deze rode strepen kwamen er pas in 1801 toen de koning ook het Koninkrijk Ierland verwierf. De landen werden verenigd tot het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland. Pas in 1922 zou Ierland onafhankelijk worden en een eigen vlag krijgen. Hierdoor is de huidige Ierse vlag niet gelinkt aan de Union Jack. Noord-Ierland bleef in bezit van het Verenigd Koninkrijk en heeft enige overeenkomst met de Union Jack. Vroeger werd de Union Jack alleen door het koningshuis gebruikt en daardoor waren er strenge eisen aan wanneer de bevolking deze mocht laten tonen. In 1908 werd het echter de officiële vlag van het gehele Verenigd Koninkrijk en vervielen deze eisen.
In de vlaggen van de Britse overzeese gebieden (behalve Gibraltar), Australië, Nieuw-Zeeland, Fiji en Tuvalu is in de linkerbovenhoek een Union Jack te zien. Dit geldt ook voor de vlaggen van alle Australische deelstaten, de Canadese provincies Brits-Columbia, Manitoba en Ontario en de Amerikaanse staat Hawaï. De vlag van Canada had dit vroeger ook, maar sinds 1965 wordt de bekende esdoornvlag gebruikt. In Canada en veel andere leden van de Gemenebest van Naties heeft de Union Jack naast de gewone een officiële of semi-officiële status.
Vlaggen van staten en afhankelijke gebieden in Europa | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|