Ursula von der Leyen

Ursula von der Leyen in 2019

Ursula von der Leyen (Elsene, 8 oktober 1958) is een Duitse politica. Von der Leyen is sinds 2019 de voorzitter van de Europese Commissie en is daarmee de eerste vrouwelijke voorzitter. Voorheen was ze de Duitse minister van defensie in de regering van Angela Merkel.

Von der Leyen is lid van de Duitse CDU.

Levensloop

Von der Leyen studeerde economie aan de universiteiten van Göttingen en Münster. In 1978 studeerde ze af aan de London School of Economics and Political Science. Later studeerde ze ook nog geneeskunde in Hannover en studeerde daar af in 1987. Ze hield zich bezig met bevallingen bij vrouwen, maar brak haar studie af. Ze woonde tussen 1992 en 1996 in de Verenigde Staten. Na haar terugkeer in Duitsland deed ze tot 2002 maatschappelijk werk in Hannover.

Von der Leyen werkte ondertussen aan haar politieke carrière. Sinds 1990 was ze lid van de CDU en tussen 1996 en 1997 zat ze in een regionaal comité in Nedersaksen. Tussen 2001 en 2004 zat ze in de gemeenteraad van Sehnde. Op 4 maart 2003 werd ze staatssecretaris van Sociale Zaken, Vrouwen, Gezin en Volksgezondheid onder minister Christian Wulff. Von der Leyen kreeg landelijk bekendheid door de grote protesten die uitbraken, nadat ze het geld dat blinden ontvangen afschafte. Op 17 augustus 2005 werd ze onder bondskanselier Angela Merkel minister van Sociale Zaken, dat ook na de verkiezingen van 2009 bleef. Hoewel aan Von der Leyen werd gevraagd om bondspresident van Duitsland te worden, ging deze functie naar Christian Wulff. Na de verkiezingen van 2013 werd Von der Leyen de eerste vrouwelijke minister van defensie van Duitsland, dat ze ook na de verkiezingen van 2017 bleef.

Op 2 juli 2019 werd Von der Leyen gevraagd om voorzitter te worden van de Europese Commissie. Dit was bijzonder, omdat sinds 2014 was afgesproken dat de kandidaat van de grootste politieke fractie de nieuwe voorzitter zou worden. Dit zou de Duitser Manfred Weber worden, maar hij had onvoldoende steun. De kandidaat van de tweede grootste fractie, de Nederlander Frans Timmermans, had geen steun in Oost-Europa. De Franse president Emmanuel Macron stelde daarom Von der Leyen voor. Dit werd als ondemocratisch te gezien, maar men was het eens dat er voor geen kandidaat steun was. Von der Leyen wist de steun te krijgen van de drie grootste fracties, de conservatieve fractie en de grootste fracties van Polen en Italië. Von der Leyen kreeg echter geen steun van de Groenen, de linkse fractie en de eurosceptici.

Von der Leyen wilde de Europese Commissie vernieuwen; de man-vrouwverhouding moest gelijk getrokken worden. Tegenwoordig is dit bijna gelijk. Ook introduceerde ze nieuwe voorstellen voor een gezamenlijk klimaatplan en gezamenlijke afspraken voor migratie, de euro en de toetreding van nieuwe lidstaten. Verder is ze verantwoordelijk voor de nieuwe relatie tussen de Europese Unie en het Verenigd Koninkrijk als gevolg van de Brexit.