Symfonie nr. 9 (Beethoven)
Symfonie nr. 9 of de Negende symfonie is waarschijnlijk het bekendste muziekstuk van Ludwig van Beethoven. De negende symfonie wordt beschouwt als hoogtepunt in de muziek, met vooral de klassieke muziek. Wat het nog gekker maakt is dat Beethoven dit muziekstuk schreef terwijl hij volledig doof was! Eind 1823 of begin 1824 was de symfonie voltooid. De symfonie heeft als officiële naam Negende Symfonie in d mineur, Op. 125. Daarnaast wordt de negende symfonie in het Duits vaak de Koorsymfonie genoemd. Dit komt door de zogenoemde koorfinale, de finale van een muziekstuk. Deze finale is gebaseerd op het gedicht Ode an die Freude van Friedrich von Schiller. De melodie van dit gedicht wordt gebruikt in de finale.
Op 7 mei 1824 werd de symfonie voor het eerst gespeeld in het Kärntnertortheater in Wenen. Met een groot orkest werd dit opgevoerd voor de Pruisische koning Frederik Willem III. Het originele handgeschreven stuk ligt bewaard in Staatsbibliothek zu Berlin. Tegenwoordig heeft deze bibliotheek dit handschrift gescand, zodat het ook online te bekijken is.
Het stuk zelf is bekend geworden door de het vele afwisselen en de stiltes die je nauwelijks merkt gevolgd door krachtige, grootse muziek. Het stuk wordt ook als romantisch gezien, wat het leven van Beethoven weer geeft. Zijn lijden, zijn woede, zijn wanhoop, maar ook zijn dromen, zijn dankbaarheid en zijn durf. De negende symfonie is ook de laatste die hij voltooide, de Tiende symfonie heeft hij namelijk nooit voltooid.
Doordat de Negende symfonie is bekend geworden in de cultuur, is het als Europees volkslied werd gekozen. En ook in computerspellen, films, televisiseries en boeken kom je nog steeds (delen van) de negende symfonie tegen. Zo'n invloed heeft dit muziekstuk maar liefst.