Stuifzand
Een stuifzand of zandverstuiving is een open plek in de heide of de duinen waar geen enkele plant kan groeien en waar het zand door de wind en het water (regenbuien) verstoven (weggeblazen, weggespoeld) wordt. Echt stuivend zand is vrij zeldzaam en komt in Noordwest-Europa bijna niet voor. In Nederland is een aantal zandverstuivingen te vinden, zoals bij het Drouwenerzand in Drenthe, en het Kootwijkerzand en "De Pollen" op De Hoge Veluwe.
Zandverstuivingen ontstonden doordat boeren op de heidevelden hun schapen en koeien lieten lopen en grazen en werden deze velden overbegraasd. Ook werden de heidevelden te veel afgeplagd voor de potstal en als bemesting van het bouwland. Ook karrensporen beschadigde de heide, dat zich op den duur niet meer kon herstellen.
In de 19e eeuw plantten Staatsbosbeheer dennen aan de randen van zo'n gebied om het stuiven tegen te gaan en de grond als het ware vast te leggen.
Zandverstuivingen zijn een soort mini-woestijnen met een eigen biotoop waarop een aantal bijzondere diersoorten voor komt, die daarop aangepast zijn, zoals de tapuit, boompieper en de boomleeuwerik. Ook leven er bijzondere insekten zoals de mierenleeuw.