Nicolaas van Myra
Nicolaas van Myra, Nicolaas van Bari of Nicolaas van Patara (± 280 te Patara in Lycië – 6 december in 342 of 352) was in de 4e eeuw bisschop te Myra, wat toen de hoofdplaats was van Lycië in Klein-Azië. Dat ligt in het huidige Turkije. Al tijdens zijn leven was hij erg geliefd. Om die reden hebben zijn tijdgenoten zijn beenderen bewaard. Die beenderen zijn in 1087 overgebracht naar een kerk in Italië. Hij werd later heilig verklaard. Velen honderden jaren na zijn dood zijn er tal van legenden gemaakt, bijvoorbeeld de Legenda Aurea uit de 13e eeuw. Hij is vooral bekend geworden omdat het Sinterklaasfeest op zijn persoon is gebaseerd.
Nicolaas hielp iedereen die in de problemen zat. Hij gaf armen schoenen en later eten, ook strooide hij met geld in huizen van arme mensen. Hier komt het strooien met pepernoten vandaan.
Zijn leven
Over het leven van Nicolaas is niet zo veel bekend. Hij heft geen geschriften nagelaten. Het is ook mogelijk dat die zijn vergaan, want er werd toen veel geschreven op papyrus dat niet zo lang houdbaar was. Als bisschop heeft Nicolaas veel goede daden gedaan. Het verhaal gaat dat hij 3 onschuldige soldaten heeft gered van een executie, door op het laatste moment naar de executieplaats te gaan. Hij heeft er geprotesteerd en gezegd dat de soldaten niets van doen hadden met een moord. Omdat Nicolaas toen al beroemd was, is de executie uitgesteld. Later is die zelfs helemaal niet doorgegaan. No veel bekender is het verhaal waarin Nicolaas een arme man heeft geholpen. Nicolaas heeft 3 maal achter elkaar een zakje met geld door het raam van het huis van een arme man van 3 dochters had gegooid. Dat deed Nicolaas omdat hij onbekend wilde blijven. Zo kon de arme man zijn schulden betalen en hoefde hij zijn dochters niet te verkopen. Dus het met Sinterklaas je schoen zetten komt misschien wel hiervandaan. Zijn sterfdag was 6 december, zijn geboortedag is onbekend. Al toen Nicolaas heel jong was, werd hij bisschop van Myra, een stad die toen in Grieks was maar tegenwoordig Turks is. Later, in het jaar 1071, werd Myra veroverd door de Turkse moslims.
Nicolaas na zijn dood
Nicolaas werd begraven net buiten de stadsmuren van Myra. Niet lang daarna is daar een kerk boven gebouwd. Eeuwenlang werd die kerk bezocht door christelijke pelgrims. Veel ouders gingen een van hun zoons naar Nicolaas noemen. Myra werd dus in de 11e eeuw veroverd door Turkse moslims. Zij waren geen christenen en vereerden de heilige Nicolaas niet. De mensen mochten niet meer naar zijn graf toe om te bidden. Zeven dappere zeelieden vonden dit een probleem en reisden naar het stadje Myra en braken het graf open en brachten het naar hun woonplaats, de Zuid-Italiaanse stad Bari. Mogelijk zijn enkele van zijn vingerkootjes overgebracht naar Spanje. Zoals veel mensen werden begraven in een grafkist, werd Nicolaas dat niet. Nicolaas werd begraven in een sarcofaag. Dat is een stenen grafkist boven de grond.
Latere legenden
Eeuwen na de dood van Nicolaas ontstonden er allerlei legenden. Dat zijn verhalen die voor een groot deel zijn verzonnen. Een ervan is het kindverhaal van Nicolaas. Toen zijn moeder hem voor het allereerst in bad deed, ging hij vanzelf rechtop in het teiltje staan. Er ging ook een verhaal dat Nicolaas schippers in nood redde. Ook zou hij onschuldigen uit de gevangenis hebben gehaald. Helemaal verzonnen is dat Sint Nicolaas een knecht zou hebben gehad, een zwarte Piet. Dat is een verzinsel uit de 19e eeuw.
Beschermheilige
Sinterklaas is daarnaast ook heilige van zeelieden. Bijvoorbeeld van Amsterdam. In Amsterdam staat de Sint-Nicolaaskerk. Vroeger kwamen kooplieden, vissers en schippers naar zo'n kerk om te bidden dat hun reis goed verliep of dat ze een goede handel hadden. Tweehonderd jaar na de de dood van Sint Nicolaas ontstonden er verhalen over de heilige Nicolaas. Mensen vertelden dat Nicolaas al bij zijn geboorte een wonderkind was.
De Kerstman
In Amerika vonden ze het Sint Nicolaasfeest te katholiek. Ze hebben hem daarom veranderd in een niet-historische mythische figuur, namelijk de Kerstman.