Le voyage dans la lune

Dit is de bekendste scène van Le voyage dans la lune.

De groep mannen ontdekken leven op de maan.

De mannen werken aan het ruimteschip (in kleur).

Le voyage dans la lune, ook bekend als A Trip to the Moon (Nederlands: Een reis naar de maan), is een Franse film uit 1902. Le voyage dans la lune is een stomme film, dit houdt in dat er geen geluid bij zit. De film duurt 8 tot 14 minuten, de tijd is eigenlijk afhankelijk van hoe snel de film wordt gespeeld.

Le voyage dans la lune is voor zover bekend de eerste sciencefictionfilm ooit, in de film zit zelfs animatie en speciale effecten. De film is een idee van Georges Méliès.

Verhaal

De film begint bij een soort van sterrenwacht. Hier wordt aan een groep mannen uitgelegd wat de missie naar de maan precies in zal houden. Samen wordt er aan een ruimteschip gebouwd en dit wordt de ruimte in geschoten. Als de groep eenmaal op de maan is zijn ze erg verbaasd. Als ze gaan slapen op de maan worden ze verdreven door een soort van goden, deze goden laten het regen. De groep loopt een soort grot in en ziet hier allemaal paddenstoelen en water stromen. Ze zijn verbaasd, want dit betekent dat er leven is op de maan. Hierna zien een buitenaards wezen en er blijken er meer van te zijn (de Selenieten; naar de Griekse godin Selene). Ze nemen de groep gevangen en geven ze aan hun heerser. Eén van de mannen vermoord deze heerser met behulp van zijn paraplu. Ze worden achtervolgd door de Selenieten, maar weten net op tijd het ruimteschip te pakken naar huis. Het ruimteschip stort neer in zee en wordt vervolgens door een boot naar de sterrenwacht gehaald. Hier worden ze als helden onthaald.

Rollen

• Georges Méliès als Professor Barbenfouillis.
• Bleuette Bernon als het gezicht van de maan.
• François Lallement als de officier.
• Henri Delannoy als de kapitein.
• Jules-Eugène Legris als de leider van de parade.
• Vier mannen als de astronomen.
• Het ballet van Théâtre du Châtelet als de sterren en goden.
• De acrobaten van Folies Bergère als de Selenieten.

Achtergrond

De film is gefilmd in een bepaalde stijl. Als eerste staat de camera stil, hierdoor krijgt het de indruk alsof je in een theater zit. Het decor bestaat uit beschilderd karton en de voorwerpen ook. Heel lang is er bedacht dat de film er alleen was in zwart-wit, maar in 1993 is een versie van de film ontdekt die met de hand is ingekleurd. Aangezien deze versie er erg slecht aan toe was, is het in 2011 gerestaureerd. De film heeft geen auteursrechten meer en staat hiermee in publiek domein.