Knorrepos

Knorrepos of Atlantic croaker Micropogonias undulatus
Niet bedreigd
Leefgebied	Noordelijke Atlantische Oceaan
Leefomgeving	kustwateren en delta's van rivieren
Behoort tot de	Baarsachtigen (Perciformes), Zoutwatervissen, Beenvissen, Vissen
Portaal Biologie

De Knorrepos of Atlantische croaker of golden croaker (Micropogonias undulatus) is een soort zoutwatervis behorend tot de familie Sciaenidae en is nauw verwant aan de trommelvis (Pogonias cromis), de zilverbaars (Bairdiella chrysoura), de Puntombervis (Leiostomus xanthurus), de rode trommel (Sciaenops ocellatus), de gevlekte zeeforel (Cynoscion nebulosus) en de Witte ombervis (Cynoscion regalis). Het wordt vaak gevonden aan de kusten en rivierdelta's van Massachusetts tot de Golf van Mexico. Komt aan de oostkant van de Atlantische Oceaan voornamelijk voor ten zuiden van Het Kanaal, tussen de Franse Atlantische kust en Afrika en het Middellandse Zee gebied. In Nederland en België kwam de Knorrepos eerst nog zeldzame voor (is een exoot). Het werd voor het eerst waargenomen bij het Belgische Oostende in 1998 en daarna in 2001 bij Antwerpen. In september 2003 voor het eerst in Nederland gevangen.

Deze vis maakt geluiden door sterke spieren tegen zijn zwemblaas te laten trillen. Vandaar ook dat het verwant is aan de trommelvissen. Tijdens het paaiseizoen (augustus tot oktober) krijgt de knorrepos een diep gouden kleur, vandaar de naam golden croaker. Vanaf augustus komen kleine jongen de rivieren binnen en reizen naar kreken met een laag zoutgehalte en zoetwaterkreken. Ze trekken voor de winter naar diepere delen van getijdenrivieren. De jongeren verlaten de volgende herfst samen met de volwassenen de baai. Wanneer ze volgroeid zijn op 2 tot 3 jaar oud, bereiken knorrepossen tussen de 45 cm en 50 cm lang en 1,8 tot 2,3 kg, maar gemiddeld zijn ze 0,3 tot 0,9 kg. De levensduur van de vis kan oplopen tot 8 jaar. Een knorrepos met een recordgewicht werd gevangen in augustus 2007 bij New Point Comfort Lighthouse in Virginia, en woog 3,7 Kg en was 68,6 cm lang. Ze zijn van oudsher in de Verenigde Staten gebruikt voor voedsel door indianen. Deze vissen zijn populaire vangsten onder recreatieve vissers. Ze lijken iets op de (Nederlandse) 'schele' pos.

Ze voeden zich met wormen, schaaldieren en kleine vissen. Soms eten ze ook algen.