Gerrymandering

Gerrymandering of kiesrechtgeografie is het manipuleren van de grenzen van kiesdistricten. Op deze manier wil men ervoor zorgden dat een bepaalde partij bevoordeeld wordt op een andere partij. Dit kan ervoor zorgen dat de partij meer "veilige districten" heeft. Dit zijn districten die standaard naar de partij gaan. Hoe meer veilige districten een partij heeft, hoe groter de kans is dat zij een meerderheid in het parlement krijgen. In de Verenigde Staten wordt dit Gerrymandering genoemd. In het Nederlands wordt deze term naast kiesrechtgeografie gebruikt.

Het woord gerrymandering komt ook uit de Verenigde Staten. Het ontstond toen de gouverneur van Massachusetts, Elbridge Gerry, de kiesdistricten in zijn staat opnieuw opstelde. In de Verenigde Staten wordt dit iedere 10 jaar gedaan door het bestuur van de individuele staten. Gerry vertekende de kiesdistricten op zo'n manier, dat het in zijn voordeel werkte. Een van deze kiesdistricten had een vreemde vorm en kranten vergelijken de vorm met een salamander. Het woord ontstond door Gerry met salamander te combineren. Gerrymandering is in de Verenigde Staten een probleem, wat door zowel de Democratische als Republikeinse Partij wordt gedaan.

In de Verenigde Staten

Wat zijn kiesdistricten?

Het parlement van de Verenigde Staten, het Amerikaans Congres, bestaat uit twee kamers. Een van deze twee kamers is het Huis van Afgevaardigden. In dit huis heeft iedere staat een bepaald aantal leden dat overeenkomt met het aantal inwoners van hun staat. Elke staat heeft minstens één afgevaardigden, maar grotere staten (zoals Texas of Californië) hebben er verschillende. Deze staten met meer dan één afgevaardigden zijn weer verdeeld in kiesdistricten. Een kiesdistrict is een gedeelte van zo'n staat dat in het Huis van Afgevaardigden wordt vertegenwoordigd door één afgevaardigden. Elk kiesdistrict in het gehele land heeft bijna evenveel inwoners. Bij staten met maar één afgevaardigde (zoals North Dakota of Delaware) valt het kiesdistrict samen met de gehele staat. Deze staten zijn dus niet verdeeld in meerdere kiesdistricten.

Iedere 10 jaar worden de kiesdistricten opnieuw opgesteld. Dit heeft te maken met verhuizingen en immigratie. Zou men dit niet doen, dan kan het voorkomen dat in het ene kiesdistrict veel minder mensen wonen dan in het andere kiesdistrict. Dit is oneerlijk en daarom worden iedere 10 jaar de kiesdistricten zou getekend dat ze ongeveer even gelijk zijn. Echter, voor de rest zijn er geen regels over hoe dit moet gebeuren. Volgens de grondwet zijn de staten zelf verantwoordelijk voor de kiesdistricten in hun staat. In sommige staten zijn er onafhankelijke commissies die dit doen, terwijl dit in andere staten door het parlement wordt geregeld. Vooral dat laatste kan een probleem zijn, aangezien de regerende partij ze vaak in hun voordeel tekent.

Hoe worden kiesdistricten gegerrymanderd?

Voor gerrymandering zijn in principe vijf methodes. Vaak worden ze op de kaart met elkaar gecombineerd. Dit zijn:

• Cracking: Stel je hebt een klein gebied met veel mensen die op de tegenpartij stemmen. In dit geval worden dit gebied in kleine stukjes opgedeeld en verdeeld over de aanliggende gebieden, waar de regerende partij sterk is. Dit gebeurd bijvoorbeeld in Milwaukee in Wisconsin. Deze stad stemt in grote meerderheid op de Democraten, maar de dit gebied werd in kleinere stukjes verdeeld en aan Republikeinse gebieden toegevoegd. Hierdoor hebben Republikeinen meer kans om de verkiezingen te winnen.
• Packing: Een andere manier is het tegenovergestelde; men probeert zoveel mogelijk stemmers van de tegenpartij in één kiesdistrict te proppen. Dit kiesdistrict gaat dan weliswaar naar de tegenpartij, maar in de andere kiesdistricten heeft de regerende partij veel meer kans op te winnen. Een voorbeeld waar dit gebeurd is Maryland, waar alle Republikeinen in één kiesdistrict gepropt zijn. De overige afgevaardigden namens Maryland gaan standaard naar de Democraten.
• Hijacking: Wanneer men de kiesdistricten opnieuw tekent, kan men er ook voor kiezen om twee afgevaardigden van de tegenpartij in hetzelfde kiesdistrict te tekenen. Volgens de Amerikaanse wet moet een afgevaardigde namens een kiesdistrict ook in dat district wonen. Men hoopt dat de twee afgevaardigden zich beide verkiesbaar stellen, waardoor de stemmers verdeeld raken over de twee kandidaten. Men laat ook een afgevaardigde van de eigen partij meedoen aan de verkiezingen, die wint.
• Kidnapping: Dit is wanneer je ervoor dat dat het huis van afgevaardigde verplaatst wordt naar een andere regio. Het resultaat is dat de afgevaardigde zich niet meer verkiesbaar kan stellen voor de verkiezingen namens dit district.
• Stacking: Dit is wanneer je ongeveer even veel laag- als hoogopgeleiden in hetzelfde district plaats. Hoewel dit eerlijk lijkt, is de opkomst van hoogopgeleiden bij de verkiezingen veel hoger.

Je zult je vast afvragen hoe bekend is op welke partij de inwoners van een gebied stemmen. Voor het tekenen wordt dit in kaart gebracht, doordat men langs de deuren gaat. Men vraagt de gegevens van de inwoners huis per huis en vergelijkt deze met met stemgedrag van de groep waartoe die persoon behoort.