Kabeljauw

Kabeljauw Gadus morhua
Gevoelig
Leefgebied	Atlantische Oceaan, Noordzee
Leefomgeving	op diepten van 20 tot 600 meter, dichtbij de bodem
Behoort tot de	kabeljauwachtigen (Gadiformes), Zoutwatervissen, Beenvissen, Vissen
Portaal Biologie

De Atlantische kabeljauw of kortweg kabeljauw (Gadus morhua) is een zoutwatervis van de familie Gadidae, die behoort tot de kabeljauwachtigen (Gadiformes). Het is een vissoort die veel door mensen wordt gegeten. In de handel wordt het ook wel kabeljauw of kabeljauw genoemd. Droge kabeljauw kan worden bereid als ongezouten stokvis, en als gezouten kabeljauw of klipvis. Je vindt ze in de westelijke Atlantische Oceaan. Zoals bij Kaap Hatteras, Noord-Carolina, en rond beide kusten van Groenland en de Labradorzee; in de oostelijke Atlantische Oceaan wordt het gevonden van de Golf van Biskaje in het noorden tot de Noordelijke IJszee, inclusief de Oostzee, de Noordzee, de Zee van de Hebriden, gebieden rond IJsland en de Barentszzee. OokdDe Europese Unie (EU) bepaalt elk jaar per soort vis de totale hoeveelheid die in het komende jaar mag worden gevangen en aangeland (TAC). Dit wordt het visquotum genoemd.

Atlantische kabeljauw kan tot 25 jaar oud worden en wordt doorgaans 100-140 cm, maar er zijn exemplaren van meer dan 180 cm en 50 kg gevangen. Ze worden geslachtsrijp tussen de twee en acht jaar, waarbij dit varieert tussen populaties (groepen) en in de loop van de tijd varieert.

De kleur is bruin of groen, met vlekken aan de rugzijde, aan de zijkanten overgaand in zilver. Een streep langs de zijlijn (gebruikt om trillingen te detecteren) is duidelijk zichtbaar. Zijn leefgebied strekt zich uit van de kustoever tot 300 m langs het continentale plat. Wordt langs de Nederlandse kust regelmatig waargenomen.

Atlantische kabeljauw is een van de meest beviste soorten. Atlantische kabeljauw werd duizend jaar lang bevist door Noord-Europese vissers die hem volgden over de Noord-Atlantische Oceaan naar Noord-Amerika. Het was belangrijk voor de visserij-economie van de VS en Canada tot 1992, toen het vissen op kabeljauw verboden werd. Verschillende kabeljauwgroepen zijn in de jaren negentig ingestort (daling van meer dan 95%) en zijn er niet in geslaagd zich volledig te herstellen, zelfs niet nadat de visserij werd stopgezet. Deze afwezigheid van het toproofdier heeft in veel gebieden geleid tot problemen met soorten die de overhand nemen. Veel andere kabeljauwgroepen blijven in gevaar. De Atlantische kabeljauw is als kwetsbaar bestempeld op de Rode Lijst van bedreigde soorten van de IUCN, volgens een beoordeling uit 1996 waarvan de IUCN opmerkt dat deze moet worden bijgewerkt. Uit een evaluatie uit 2013 die alleen betrekking heeft op Europa, blijkt dat de Atlantische kabeljauw zich in Europa heeft hersteld en dat hij opnieuw is bestempeld als minst zorgwekkend.