Die Leiden des jungen Werthers
Die Leiden des jungen Werthers (Nederlands: Het lijden van de jonge Werther) is een roman van de Duitse schrijver Johann Wolfgang von Goethe. Het boek is in 1774 uitgegeven en behoort tot de Sturm und Drangperiode. Die Leiden des jungen Werthers is een van de bekendste Duitstalige romans en heeft grote invloed gehad op de Duitstalige en wereldwijde literatuur.
De roman is een briefroman, een genre dat toentertijd erg populair was. Een briefroman is eigenlijk een verzameling van brieven, die gezamenlijk het verhaal vertellen. Werther schrijft de brieven in het boek aan zijn vriend Wilhelm. Het boek gaat over Werther, die verliefd is op Lotte. Lotte is echter verloofd met Albert en Werther weet dat hij Lotte nooit zou krijgen. Werther is echter enorm verliefd op Lotte en weet dat één van de drie moet sterven. Aangezien hij Albert of Lotte niet wil vermoorden, begaat hij zelfmoord.
Het boek bracht in Duitsland een golf van zelfmoorden teweeg. Goethe schrok hiervan en verklaarde dat als hij dit had geweten, hij het boek nooit had geschreven. De golf van zelfmoorden was zo erg dat het boek zelfs verboden werd. In 1787 schreef Goethe een herziene versie in de stijl van de Romantiek. In deze versie overleeft Werther en trouwt met Lotte. Die Leiden des jungen Werthers komt ook voor in een scène van Frankenstein van Mary Shelley waarin het monster dit boek leest. Ulrich Plenzdorf schreef in 1972 een toneelstuk gebaseerd op het boek, maar dan in de moderne tijd. Napoleon Bonaparte verklaarde dat het boek het belangrijkste boek uit de Europese literatuur was.