Derde slag bij Petersburg
| Derde slag bij Petersburg | |
| Datum | 2 april 1865 |
| Locatie | Petersburg, Virginia |
| Resultaat | Noordelijke overwinning |
| Strijdende partijen | |
 Verenigde Staten
|
.svg){kind=small} Confederatie
|
| Leiders | |
| Ulysses S. Grant | Robert E. Lee A.P. Hill† |
| Troepensterkte | |
| 76113 | 58400 |
| Verliezen | |
| 3500 | 4250 |
Portaal  Amerikaanse Burgeroorlog
| |
De Derde Slag bij Petersburg, ook bekend als de Doorbraak bij Petersburg of de Val van Petersburg is de veldslag in 1865 waardoor dat de zuidelijke stad Petersburg, Virginia eindelijk viel na een 10 maanden lang beleg.
Achtergrond
Richmond-Petersburgcampagne
De Richmond-Petersburgveldtocht of -campagne is de campagne waarin 2 noordelijke legers, het Army of the Potomac en het Army of the James, probeerden Petersburg in te nemen. Na de veldtocht was het nog niet gelukt om Petersburg in te nemen. Uiteindelijk lukte het na deze slag, de derde slag bij Petersburg, om Petersburg in te nemen.
De slag
Fort Mahone
Het noordelijk IX Korps onder bevel van Majoor-Generaal John G. Parke bereikten loopgraven die al eerder door de unionisten bezet waren het jaar daarvoor, in 1864. Parke marcheerde nu naar Fort Mahone, genaamd naar de zuidelijke generaal William Mahone met een garnizoen onder bevel van generaal John B. Gordon. Aangezien alle aanvallen werden gedaan vanuit het westen van Petersburg, uitgezondert de Slag bij Five Forks, hadden de zuidelijken natuurlijk veel soldaten aan het westen gezet en maar een paar aan de oostkant. Op 1 april viel Parke direct aan. De aanval werd uitgevoerd rond het fort en de loopgraven rond Jerusalem Plank Road. De aanval werd vertraagd doordat zuidelijken de loopgraven versterkten. Gordon wou een tegenaanval uitvoeren vanuit zijn loopgraven. Doordat de zuidelijken rond Petersburg hun posities behielden enkele uren verder, werd Parke naar Meade gestuurd om versterking te bieden. In de late namiddag boekten de unionisten steeds weer succes, maar Gordon voerde een zware tegenaanval uit en dreef Parke bijna terug. Maar Parke kon zijn positie behouden door unionistische versterkingen die aankwamen.
Boydton Line
.jpg)
Majoor-Generaal Horatio G. Wright voerde met zijn IV Korps een aanval op de Boydton Line die gecommandeerd werd door A.P. Hill uit. Hij zette zijn volledige korps in met de divisie van George W. Getty vooraan en de divisies van Truman Seymour en Frank Wheaton vanachter. De aanval was heel zorgvuldig gepland, en op 4h40 kwam de Vermont Brigade onder generaal Lewis A. Grant in de aanval. De soldaten die het achterste in het korps liepen, kwamen heel erg vooraan wanneer het korps naar links draaide. 20 minuten later braken de unionistische door de zuidelijke Boydton Line. Om 9h00 kwamen A.P. Hill en Robert E. Lee op de hoogte van de doorbraak. Hill besteeg onmiddellijk zijn paard en reed naar de Boydton Line. Twee noordelijke soldaten die wat achteraan liepen in het Pennsylvania Regiment lokten A.P. Hill in een hinderlaag. A.P. Hill vroeg hun overgave, maar één soldaat schoot A.P. Hill dood en zijn adjudant reed terug om de dood van Hill te rapporteren. Hill had ooit gezworen dat hij de verdediging van Petersburg nooit zou verlaten. De doorbraak was vooral generaal John Gibbon en zijn XXIV Korps van nut. Hij doorkruiste de Boydton Plank Road en en ging naar de stad zelf. James Longstreet werd snel naar Richmond en de verdedigingswerken gestuurd om versterking te sturen. Om tijd te winnen marcheerde de generaal Nathaniel Harris naar Fort Gregg en Fort Whitworth. Gibbon leidde zijn korps opnieuw in de aanval. Intussen marcheerde de Brigadier-Generaal Robert S. Foster naar Fort Gregg. Het garnizoen kon de aanval niet weerstaan, hoewel de aanvallers moeilijk het fort konden bereiken door spervuur van het garnizoen. Beschieting van de kannonnen belaagde de aanvallers, maar toch namen ze Fort Gregg met een verpletterende aanval in. Gibbon's troepen hadden nu twee forten ingenomen toen Longstreet's korps begon aan te komen.
Hatcher's Run Linie
Het IX Korps had zich in Fort Mahone gevestigd, en het IV Korps kon niet zo snel meer vooruit marcheren na de val van de Boydton Line. Het XXIV Korps was gebruikt voor het innemen van Fort Gregg. Het andere unionistische korps marcheerde sneller dan het zuidelijke korps van Andrew A. Humpreys. Humprey's Korps werd geconfronteerd door een korps van Henry Heth van Hatcher's run tot White Oak Road. De divisie van Nelson A. Miles werd naar Sheridan gestuurd om hem versterking te sturen. Sheridan had geen versterking nodig en hij stuurde Miles terug. Zodra het IV Korps had doorgebroken, werd Humpreys bevolen om hem frontaal aan te vallen. Toen het bevel kwam om Humpreys aan te vallen, was Heth al teruggekeerd naar zijn stellingen. Humpreys had slechts één divisie beschikbaar om aan te vallen en hij liet die divisie naar voren marcheren. Wanneer Miles divisie terug kwam, zagen ze dat de loopgraven verlaten waren. Humpreys wilde van Heth vluchten, maar Meade beval hem om naar Petersburg te marcheren. Daarom marcheerd Humpreys naar het noorden zodat Miles voorbij Heth komt. Uiteindelijk versloeg Miles Heth bij Sutherland's Station. Heth commandeerde nu het III Korps omdat A.P. Hill gesneuveld was in de Boydton Line. Hij sloeg twee noordelijke aanvallen af maar Miles voerde een derde aanval uit die wel succes had. John R. Cooke stuurde versterking zodat de noordelijke opmars tot stand kon gebracht worden. Maar toen Heth bij Lee aankwam zag hij dat Lee het III Korps had ontbonden en de manschappen in het korps van James Longstreet had bijgezet.
Gevolgen
De val van Petersburg was het einde van het 10 maanden lange beleg van Petersburg. Lee trok verder naar het westen om zijn troepen bij het leger van Longstreet samen te voegen om zo Richmond te verdedigen. Richmond was nu een zwak punt voor Grant's mannen. Een week later zou Lee de overgave tekenen bij Appomattox Courthouse.