Volkssoevereiniteit

Volkssoevereiniteit is het principe (idee) dat het volk (als geheel) het hoogste gezag, de soevereiniteit, van de staat vormt. Mooie dure woorden, maar de praktijk is lastiger. In een democratie maakt een regering regels en wetten uit naam van het volk (Latijn = demos). Een volk kiest zijn volksvertegenwoordigers (in Nederland leden voor de Tweede Kamer, de statenleden in de provincie en de raadsleden in een gemeente) in de hoop dat deze leden voor hun belangen zullen opkomen. Doen die leden dat niet, dan gaat het volk mopperen en zelfs demonstreren en kan de regering in het ergste geval vallen en dan komen er nieuwe verkiezingen. Als een regering (of erger nog een dictator) alle macht naar zich toetrekt en niet meer opkomt voor de belangen van het volk, dan heeft het volk dus niet veel meer te zeggen.

Maar omdat we niet met alle burgers tegelijkertijd met elkaar kunnen overleggen hoe we de zaken zullen gaan aanpaken in een gemeente, provincie of land, dan moet je wel met volksvertegenwoordigers werken. Zelfs in een school voor voortgezet onderwijs is dat al lastig. Vandaar dat je daar een leerlingenraad, ouderraad en medezeggenschapsraad hebt. Ook zij vertegenwoordigen de belangen van een bepaalde groep.

Soms kun je aan de naam van een politieke partij zien welke belangen zij behartigen. Denk aan de Partij voor de Dieren of de Boer Burger Beweging.