Sint Patrick

Glas in lood afbeelding van St. Patrick (Catholic Church, Junction City, Ohio)

Sint Patrick of Patricius (Engels: Saint Patrick, Iers: Naomh Pádraig) Hij werd eind 4e eeuw geboren – nabij Downpatrick. Hij overleed op 17 maart 461. Deze datum wordt nu nog aangehouden voor Saint Patrick's Day. Patrick was een heiligverklaarde, Romeins-Britse missionaris en bisschop. Hij was actief in de vijfde eeuw op de Britse eilanden. Er zijn geen gegevens bekend van het begin van zijn activiteiten, noch van zijn geboorte.

Hij is waarschijnlijk geboren in Wales of Engeland (Romeins Britannia). Hij volgde de priesteropleiding in Auxerre in het toenmalige Gallië. Van Paus Celestinus I (422-432) kreeg hij in 431 de opdracht het heidense Ierland te kerstenen. Patricius was een van de belangrijkste personen die het Christendom naar Ierland bracht, zelfs op de meest afgelegen plekken. Halverwege de 5e eeuw vestigde hij zijn bisschopszetel in Armagh (Noord-Ierland). Hij zou vele kerken hebben gesticht. Hij overleed in of na 461, mogelijk in Armagh of Saul (bij Downpatrick), waar hij is begraven.

Patricius zorgde ervoor dat de Keltische mythologie (polytheïsme) werd omgezet naar het Christelijke monotheïsme. Hierbij, zo wordt gezegd, gebruikte hij het klavertje drie (shamrock) om de Christelijke drie-eenheid uit te leggen. Diezelfde drie-eenheid was ook al bekend in de Ierse mythologie. Dit klaverblad is ook een embleem voor Ierland (hoewel de harp het officiële symbool is).

De feestdag van Patricius is St. Patrick's Day of Lá Fhéile Pádraig (dat is: Feestdag van Pádraig) op 17 maart. Het is de nationale feestdag van Ierland.

De slangen

Patricius bracht 40 dagen en nachtelijk vastend door op Padraig's Rots ten westen van waar Cathair na Mart zich vandaag in County Mayo bevindt. Er wordt gezegd dat Patrick de giftige slangen uit Ierland zou hebben verbannen. Maar dit is twijfelachtig, want we weten niet of er ooit giftige slangen in het land zijn geweest. Het is waarschijnlijker dat dit verhaal werd gebruikt als model voor de manier waarop hij het oude geloof van de Gaels verbande, en dat de wormen en giftige slangen de duivel en zijn handlangers vertegenwoordigen, dat wil zeggen het oude geloof zelf.

Het hert

In de Ierse mythologie wordt er vertelt van de dag waarop Patricius Oisín (jong van het hert) ontmoette, de laatste man van de Fiannaíocht of de Fianna, in Ierland. Dit verhaal is een geweldige metafoor voor hoe het Christendom naar Ierland kwam en het heidendom verdreef.

Toen de Dag van de Fianna voorbij was, trouwde Oisín met een prinses uit Tír na nÓg en ging daar wonen, maar na drie eeuwen jaar werd hij op de oude manier verleid. Dus keerde Oisín terug naar Ierland op een magisch paard, en was betoverd zonder iets aan te raken of van het paard te vallen. Hij verbrak natuurlijk de betovering, het witte paard liet hem in de steek, en hij moest in Ierland blijven en daar sterven.

Patricius hoorde echter dat een man van de beroemde Fianna in het land was achtergelaten, en hij ging naar Oisín. Hij hoopte dat hij erin zou slagen Oisín tot het christelijk geloof te bekeren. Het had echter geen zin om met Oisín over God te praten, anders was zijn manier van spreken niets anders dan die van Goll mac Morna. ‘Ik zou niet in God geloven,’ zei hij, ‘totdat ik Hem en Goll samen zag spelen. Als God erin zou slagen Goll daar neer te leggen, zou ik geloven dat God de beste van hen is.’

Vervolgens liet Patricius Oisín zien hoe de herten, die nog nooit van God of Jezus hadden gehoord, met de duivels in de hel vochten. Hij vroeg Oisín of hij liever de hemel van God zou bereiken in plaats van dat eeuwige gevecht, maar het was niet beter.