Lodewijk van Male
.jpg)
Lodewijk van Male werd geboren op het kasteel van Male, bij Brugge, op 29 november 1330. Hij overleed op 30 januari 1384 in Sint-Omaars.
Lodewijk was enigst kind van Lodewijk I uit het Huis Dampierre en van Margaretha van Frankrijk. Lodewijk van Male was als Lodewijk II, graaf van Vlaanderen, van Nevers en Rethel van 1346 tot zijn dood in 1384.
Zijn vader stierf bij de de Slag bij Crécy (26 augustus 1346) en Lodewijk van Male raakte daar op zestienjarige leeftijd gewond. Het machtige wevers-gilde dwong hem om zich te verloven met Isabella van Coucy, de dochter van koning Eduard III van Engeland. Gesteund door de koning van Frankrijk, door paus Clemens VI en door hertog Jan III van Brabant, verbrak Lodewijk deze verloving en vluchtte hij in april 1347 naar Frankrijk. Al op 1 juli 1347 vond in Tervuren zijn verloving plaats met Margaretha, dochter van Jan III van Brabant, met wie hij kort daarna in het huwelijk trad in Vilvoorde. Zij kregen later hun dochter Margaretha van Male. Koning Eduard III van Engeland kwam tot een overeenkomst met Lodewijk van Male, waarna Lodewijk met zijn vrouw kon terugkeren naar Vlaanderen. Daar begon hij plannen te maken met het bouwen van vestingen. In diezelfde periode werd Vlaanderen getroffen door de Zwarte dood (de pest).
.svg)
In wat de Brabantse Successieoorlog genoemd wordt, viel Lodewijk zijn zwager hertog Wenceslaus I van Luxemburg (echtgenoot van zijn schoonzuster Johanna van Brabant) aan en versloeg hem in Scheut (17 augustus 1356). Hierbij nam hij de steden Mechelen, Antwerpen, Leuven en Brussel in. Bij de Vrede van Aat (3 juni 1357) verwierf hij ook wettelijk de heerlijkheid Mechelen en de stad Antwerpen.
Lodewijk van Male was de laatste mannelijke graaf van Vlaanderen. Hij zou nog opgevolgd worden door zijn dochter Margaretha van Male die uitgehuwelijkt werd aan uit aan de tienjarige achterneef Filips van Rouvres, hertog van Bourgondië en graaf van Artesië en van de Franche-Comté op 6 jarige leeftijd. Na het overlijden van deze Filps van Rouvres trouwde ze in 1369 met de Bourgondische hertog Filips de Stoute, een jongere broer van de nieuwe koning Karel V van Frankrijk. Ze werd daarmee hertogin van Bourgondië (1357-1361, 1369-1405). Door dit huwelijk met Filips de Stoute kwam het graafschap Vlaanderen onder de feitelijke macht van de Bourgondische hertogen.