Fenrir Vaalhaar
| Fenrir Vaalhaar | |
Geen afbeelding
beschikbaar | |
| Engels | Fenrir Greyback |
| Geslacht | Man |
| Soort | Weerwolf |
| Geboren | 1945 |
| Gestorven | 1998 |
| Haar | grijs, met bakkebaarden |
| Afstamming | volbloed of halfbloed |
| Trouw | Heer Voldemort |
| Acteur | Dave Legeno |
| Vanaf | Harry Potter en de Halfbloed Prins (boek) |
Portaal  Harry Potter
| |
Fenrir Vaalhaar (Engels:Fenrir Greyback) is een personage uit de Harry Potter boekenreeks. Hij is een weerwolf in dienst van Voldemort en heeft zichzelf tot doel gesteld om zoveel mogelijk mensen met het weerwolfvirus te besmetten. Voldemort vertrouwt Vaalhaar niet genoeg om hem aan te rekenen tot dooddoener. Remus Lupos is gebeten door Vaalhaar en daardoor dus weerwolf geworden.
Fenrir Vaalhaar is een weerwolf die betrokken is bij de Dooddoeners. Hij werkt samen met Heer Voldemort vanwege zijn beloften van eerlijkheid aan weerwolven in het hele land. Hij draagt het Duistere Teken niet, aangezien hij geen Dooddoener is. Hij staat bekend als de meest woeste weerwolf die ooit heeft geleefd en wordt in de tovenaarswereld enorm gevreesd. Om zijn agenda te vervullen om zoveel mogelijk weerwolven te creëren, heeft Vaalhaar tientallen mensen besmet, waaronder dus de jonge Remus Lupos. Vaalhaar staat erom bekend dat hij zich op jonge kinderen richt, en blijft dicht bij zijn slachtoffers als de maan bijna vol is. In tegenstelling tot de meeste weerwolven Vaalhaar zelfs in zijn menselijke vorm dorst naar bloed. In Harry Potter en de Halfbloed Prins, verschijnt Vaalhaar voor het eerst in de nacht van de dood van Perkamentus, wanneer hij Harry aanvalt en Bill Wemel ernstig littekens bezorgt. Hoewel Vaalhaar zijn lycantropie (weerwolfvirus, besmettelijke stof waarvan je een weerwolf wordt) niet overbrengt omdat hij destijds een menselijke vorm had, blijkt later dat Bill enigszins veranderd is, bijvoorbeeld door een voorkeur te krijgen voor zeer zeldzaam vlees.
Fenrir Vaalhaar was een grote, vaak gemeen uitziende man met mat grijs haar en bakkebaarden. Hij had puntige tanden en lange geelachtige nagels, wat bijdroeg aan zijn beestachtige uiterlijk (hij werd vaak beschreven als een wolf, zelfs in menselijke vorm). Toen hij Dooddoeners-gewaden droeg, viel op dat ze er "onaangenaam strak" uitzagen. Hij had het Duistere Teken niet op zijn arm gebrandmerkt, ondanks zijn zeer nauwe band met de Dooddoeners, aangezien hij een weerwolf was.