Analoge horror
Zij kunnen dit artikel lezen of bespreken met een volwassene. |
Analoge horror (Engels: Analog horror) is een vorm van horror op het internet. Dit genre wordt vooral geplaatst in de vorm van "gevonden video's" op platformen als YouTube. Deze vorm van horror bestond al sinds het einde van de jaren 2000, maar werd pas aan het einde van de jaren 2010 bekend.
Bij analoge horror wordt er een website of YouTube-kanaal aangemaakt. Hier worden "gevonden video's" geüpload. Deze video's worden ook gemaakt in een stijl genaamd found footage. Hierdoor zien de video's er ouder en echter uit. In werkelijkheid zijn deze video's nep en gemaakt door de uploader zelf. Naar mate er meer video's worden geüpload, wordt het verhaal duidelijker. De kijker moet soms zelf de gaten in het verhaal invullen. Hierdoor ontstaan ook platforms waar kijkers de video's discussiëren.
Geschiedenis
Analoge horror ontstond aan het einde van de jaren 2000. Het is voortgekomen uit de creepypasta. Een creepypasta is een kort horrorverhaal wat via het internet verspreid kan worden. Creepypasta's kunnen over van alles gaan, waaronder "gevonden tapes". Al voor de komst van analoge horror waren er verhalen over gevonden video's, vergeten televisieprogramma's of verboden afleveringen van televisieprogramma's. Deze creepypasta's beschreven dan wat er te zien was in zo'n programma. Sommige van deze creepypasta's werden erg populair. Een voorbeeld is "Red Mist" wat gaat over een verboden aflevering van SpongeBob SquarePants. Een ander voorbeeld is "Candlecove" wat gaat over een vaag kinderprogramma met rare wendingen. Van de creepypasta's werden later kunstwerken en YouTubevideo's die claimden "de echte beelden te zijn" (terwijl dit niet zo is).
Vervolgens ontstond analoge horror. In plaats van eerst een creepypasta te maken, besloot men direct de video's te maken. Analoge horror is ook een stuk langer. De video's van de creepypasta's bestaan vaak maar uit één video. Analoge horror bestaat vaak uit een hele serie van video's. Verschillende films en videogames inspireerden ook deze vorm van horror, zoals Five Nights at Freddy's en The Blair Witch Project.
Eigenschappen
De found footage-stijl is niet nieuw en bestaat al veel langer. Het is gebaseerd op hoe mensen vroeger video's opnamen met een camera. Tegenwoordig heeft iedereen een telefoon (of eventueel een moderne camera), waarmee scherpe beelden kunnen worden opgenomen. Deze beelden zien er een stuk professioneler uit. Vroeger waren er geen telefoons. Mensen hadden wel camera's, maar deze maakten niet altijd scherpe beelden. Analoge horror probeert deze wazige stijl over te nemen. Veel video's zijn ook met zo'n oude camera gemaakt. Hierdoor lijken de beelden ook een stuk ouder. De meeste "gevonden video's" spelen zich dan ook af tussen de jaren 1960 en het begin van de jaren 2000.
Daarnaast maakt analoge horror ook gebruik van video-opnames van (vergeten) televisieprogramma's. Vroeger hadden televisies meestal een (ingebouwde of losse) videobandspeler. Je kon ook lege videobanden kopen, waarmee een programma op televisie kon opnemen. Stel je ging uiteten maar wilde je favoriete programma zien dan kon je het programma door middel van een lege videoband opnemen. Vervolgens kon je het programma terugkijken wanneer je wilde. Analoge horror maakt ook gebruik van dit soort videobanden. Vaak gaan deze over vergeten of vreemde televisieprogramma's of over onderbrekingen van normale programma.
In alle gevallen worden de video's pas jaren later gevonden door de uploader. Vaak heeft deze uploader niets met het verhaal van de video's te maken. De uploader komt deze video's meestal toevallig tegen op het werk, in een archief, tijdens een veiling of bij een verhuizing. De uploader bekijkt deze video's en besluit ze te uploaden op het internet. Op deze manier probeert hij of zij meer antwoorden te krijgen over wat er op de tapes is te zien. Het verhaal op de tapes is het echte mysterie, waarvan steeds een beetje meer bekend wordt. Eventueel kan de uploader wel uitleg in de vorm van tekst bij de videotapes geven, maar dit hoeft niet altijd.
Het idee van de video's is dat je zelf meegaat speculeren. Je moet theorieën maken en proberen het mysterie te verklaren. Naar mate er meer video's komen wordt dit steeds duidelijker. Aan het einde is het meeste duidelijk, maar sommige dingen kunnen nog steeds een punt van discussie vormen.
Voorbeeld
Inmiddels zijn er verschillende analoge horrorseries. De duur van deze series verschilt heel erg. Sommige series zijn slechts een paar video's lang, terwijl andere al jaren bezig zijn en tientallen video's bevatten.
Een voorbeeld is Local 58, wat bestaat uit 11 video's. Het gaat over een verzonnen televisiestation met dezelfde naam. De kijker ziet oude uitzendingen van dit station, maar deze worden onderbroken door vreemde boodschappen. Deze vreemde boodschappen duiden erop dat het televisiestation is gehackt. Vervolgens komt de normale uitzending weer terug. Tijdens de serie leer je wat het doel was van deze boodschappen en wie erachter zat.