Sneeuwwitje en de zeven dwergen

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken. Toelichting: Uitbreiden

Dit artikel is nog niet af.

Sneeuwwitje en de zeven dwergen is een kindersprookje. Het verhaal is in 1812 voor het eerst gepubliceerd door de gebroeders Grimm en sindsdien meerdere malen bewerkt. In 1937 kwam er een Disney-verfilming uit in kleur, wat toen best bijzonder was.

Verhaal

Let op! Hieronder staat de samenvatting van een verhaal. Soms is het niet leuk als je al weet hoe het verhaal afloopt!

De jonge prinses Sneeuwwitje is een erg mooi meisje. Ze heeft zwarte haren, bloedrode lippen en een sneeuwwit huidje, waar ze haar naam vandaan heeft. Toen haar moeder zwanger was, heeft ze gewenst dat Sneeuwwitje hele zwarte haren had, lippen zo rood als bloed een huid zo wit als sneeuw, omdat het aan het sneeuwen was. Ze heeft een bijna net zo mooie en daarom zeer jaloerse stiefmoeder die elke dag aan een toverspiegel vraagt wie de mooiste vrouw in het land is. Altijd antwoordt de spiegel dat de koningin dat zelf is, maar op een dag blijkt het Sneeuwwitje te zijn geworden. Sneeuwwitje moet nu uit het koninklijk paleis vluchten omdat haar boze stiefmoeder haar wil doden zodat die weer de mooiste van het land is. De koningin stuurt haar het bos in met de hofjager, die Sneeuwwitje met zijn mes moet doden, als bewijs moest hij het hart van Sneeuwwitje in het doosje leggen. De jager laat Sneeuwwitje echter ontsnappen, hij schiet een hert neer en legt de hert zijn hart in het doosje, en Sneeuwwitje komt na wat ronddwalen uitgehongerd aan bij een klein huisje waar zeven borden met eten klaarstaan. Vervolgens gaat ze in een van de zeven bedden liggen. Het huis is van zeven vriendelijke dwergen die 's avonds thuiskomen van hun werk in de mijnen en Sneeuwwitje als gast opnemen.

De stiefmoeder denkt dat Sneeuwwitje dood is totdat ze haar toverspiegel weer raadpleegt. Dan besluit ze zich te vermommen en Sneeuwwitje zelf op te zoeken als de dwergen weg zijn. Eerst probeert ze het als koopvrouw: ze probeert Sneeuwwitje eerst met een rijgkoord te wurgen, als dat mislukt met een giftige kam. Vervolgens vermomt ze zich als een boerin die appels verkoopt. Met een giftige appel brengt de stiefmoeder Sneeuwwitje in een magische slaap, waaruit Sneeuwwitje alleen kan ontwaken wanneer iemand haar uit liefde kust. De dwergen denken dat Sneeuwwitje dood is en diepbedroefd leggen ze haar in een glazen kist.

Uiteindelijk komt er een prins langs die Sneeuwwitje kust, waarna ze weer wakker wordt. Sneeuwwitje trouwt met de prins en ze leven nog lang en gelukkig.

De boze stiefmoeder versteent van schrik in een van de versies van het verhaal. In een andere versie moet ze voor straf tijdens het huwelijksfeest van Sneeuwwitje en de prins in gloeiende muilen dansen tot ze dood neervalt.