Eerste Spaanse Republiek
| Eerste Spaanse Republiek Primera República Española
.png) Plus ultra | |
|---|---|
| Hoofdstad | Madrid |
| Talen | Spaans, Baskisch, Catalaans |
| Religie | Rooms-katholieke kerk |
| Munteenheid | Spaanse escudo |
| Regeringsvorm | Republiek |
Portaal  Geschiedenis
| |
De Eerste Spaanse Republiek was een kortstondige republiek tussen 1873 en 1874. De republiek werd uitgeroepen toen koning Amadeus I troonsafstand deed en werd opgeheven toen Alfons XII zich tot koning van Spanje kroonde. De Eerste Spaanse Republiek is een voorbeeld van een republiek zonder republikeinen; er was namelijk geen steun voor de republiek onder een groot deel van de bevolking.
Geschiedenis
Ontstaan
Na de Spaanse Revolutie in 1868 werd koningin Isabella II afgezet en vluchtte ze naar het buitenland. De aanleiding van de revolutie was haar eerste minister (premier) Leopoldo O'Donnell. Hij gaf te veel geld uit en het land was bijna failliet. Hij werd daarom opgevolgd door de zuinige Ramón Narváez, maar deze trad enorm hard op tegen opstanden. Toen Narváez in 1868 overleed leidde tot een revolutie. Na de revolutie werd het land bestuurd door Francisco Serrano en Juan Prim. Isabella II deed in 1870 officieel troonsafstand en haar man Leopold van Hohenzollern-Sigmaringen bood aan om koning van Spanje te worden. Dit lag echter te gevoelig en de afwijzing zorgde ervoor dat de Frans-Duitse Oorlog uitbrak. De zoon van Italiaanse koning, Amadeus I, werd koning. Amadeus I wilde dit eigenlijk niet, maar de Italiaanse regering drong erop aan.
Onder koning Amadeus I was Spanje erg instabiel. Er waren republikeinse opstanden door het gehele land en monarchistische opstanden in het Baskenland en Catalonië. Hier wilde men juist een koning uit het huis Bourbon, terwijl Amadeus I uit get huis Savoye was. Ook waren er opstanden van boze arbeiders. Naast alle opstanden probeerde kolonie Cuba onafhankelijk te worden en was de regering in ballingschap. Er waren moordaanslagen en zelfs de koets van de koning werd beschoten. Amadeus I weigerde de absolute macht te grijpen en kwam uiteindelijk tot de conclusie dat het Spaanse volk onregeerbaar was. Hij deed troonsafstand op 11 februari 1873 en nog diezelfde avond werd de Eerste Spaanse Republiek uitgeroepen.
Problemen en einde
Hoewel een klein groepje van Spanje een republiek wilde maken, waren de meeste mensen tegen de republiek. De republikeinen vormden een klein groepje in het parlement en waren ook verdeeld over de verdeling van Spanje. De helft van de groep was voor een federatie, waarin de regio's van Spanje meer rechten kregen. De andere helft was hier tegen, want anders zou Spanje uit elkaar vallen. Hierdoor lukte het het parlement niet om een grondwet te maken en democratische hervormingen door te voeren.
Op 3 januari 1874 greep generaal Manuel Pavía de macht toen de regering er na lange tijd niet uitkwam. Hij stichtte een regering, waarin alleen gematigde monarchistische politici aan mee mochten doen. Deze politici moesten tegen de federatie zijn. Veel van hen wilde echter niet meedoen, waardoor de regering opnieuw een klein draagvlak had. Francisco Serrano y Domínguez werd de nieuwe president en wilde de financiën op orde brengen. Serrano kon echter niet voor eenheid zorgen en ondertussen kregen de monarchisten het noorden en oosten van Spanje in handen. In Spanje bleef het onrustig. Uiteindelijk stelde generaal Arsenio Martínez Campos op 29 december 1874 voor om van Spanje weer een monarchie te maken en de nieuwe koning werd Alfons XII. Dit betekende het einde van de Eerste Spaanse Republiek.