Ludovika van Beieren
Marie Ludovika Wilhelmine (München, 30 augustus 1808 - 26 januari 1892), hertogin in Beieren, geboren prinses van Beieren.
Ludovika was de zesde dochter van de Beierse koning Maximilian I en koningin Karoline. Ze werd geboren in München. Zij was de zus van de Oostenrijkse Aartshertogin Sophie.
Op 9 november 1828 trouwde ze met haar achterneef Hertog Max (uit het huis Wittelsbach). Ze woonden in de winter in het Herzog-Max-Palais in München en in de zomer op Slot Possenhofen aan de Starnberger See. Ze kregen tien kinderen, van wie de bekendste, Elisabeth, zou trouwen met de Oostenrijkse Keizer Franz Joseph:
- Hertog Ludwig Wilhelm (21 juni 1831 - 6 november 1920)
- Hertog Wilhelm Karl (24 december 1832 - 13 februari 1833)
- Hertogin Helene Karoline Therese (4 april 1834 - 16 mei 1890)
- Hertogin Elisabeth Amalie Eugenie (24 december 1837 - 10 september 1898)
- Hertog Karl Theodor (9 augustus 1839 - 30 november 1909)
- Hertogin Marie Sophie Amalie (4 oktober 1841 - 19 januari 1925)
- Hertogin Mathilde Ludovika (30 september 1843 - 18 juni 1925)
- Hertog Maximilian (8 december 1845 - 8 december 1845, vermoedelijk doodgeboren)
- Hertogin Sophie Charlotte Auguste (22 februari 1847 - 4 mei 1897)
- Hertog Maximilian Emanuel (7 december 1849 - 12 juni 1893)
Op 25 januari 1892, kreeg Keizerin Elisabeth een telegram uit München: Ludovika had longontsteking. Op 26 januari 1892, om vier uur in de ochtend, stierf ze, op 83 jarige leeftijd.
Andere foto's
| De eerste versie van deze tekst (of een deel daarvan) is afkomstig van Wikipedia.
De tekst is vrijgegeven onder de CC BY-SA 3.0-licentie. |