Balalaika
 |
Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken. |
|
Dit artikel is nog niet af. |
De Balalaika is een Russisch muziekinstrument met een karakteristieke driehoekig houten, hol lichaam (klankkast), korte hals en drie snaren. Twee snaren zijn meestal op dezelfde toon gestemd en de derde snaar is een paar noten hoger gestemd. De balalaika's met een hogere toon worden gebruikt om melodieën en akkoorden te spelen. Het instrument heeft over het algemeen een korte sustain. Dat wil zeggen dat de klank snel wegsterft als je stopt met spelen. Hierdoor is snel tokkelen nodig als het wordt gebruikt om als het ware langer durende noten zoals in melodieën te kunnen spelen. Balalaika's worden vaak gebruikt voor Russische volksmuziek en dans.
De balalaika-instrumentenfamilie omvat instrumenten van verschillende groottes. Van de hoogste tot de laagste toon: de piccolo balalaika, prima balalaika, secunda balalaika, alt balalaika, bas balalaika en contrabas balalaika. Er zijn balalaika-orkesten die alleen uit verschillende balalaika's bestaan; deze ensembles spelen typisch (Russische) klassieke muziek die is gearrangeerd (geschreven) voor balalaika's. De prima balalaika komt het meest voor; de piccolo balalaika is zeldzaam. Er zijn ook sopraan en tenor balalaika's die tussen de alt en de contrabas balalaika zitten, maar deze worden nog maar zelden gebruikt. Ze hebben allemaal driezijdige lichamen; het driehoekige bovenblad ervan wordt gemaakt van sparrenhout (kerstboom) en de gekromde rug gemaakt van drie tot negen houten delen (meestal esdoorn).
De prima balalaika, secunda en alt worden gespeeld met de vingers of een (gewone) plectrum, afhankelijk van de muziek die wordt gespeeld. De bas en contrabas (uitgerust met verlengpoten die op de grond rusten, zie foto) worden soms bespeeld met een soort leren handschoen. Het zeldzame piccolo-instrument wordt meestal met een soort haakje bespeeld. Je komt de balalaika of soortgelijke instrumenten ook in andere delen van Azië tegen. Zoals de Mongoolse topshur, die in Kalmukkië wordt gebruikt en de panduri die in Georgië wordt gebruikt. Het lijkt ook op de Kazachse dombra, die twee snaren heeft.
De balalaika zou al eind 17e eeuw zijn gebruikt en werd later ook wel "Balabaika" genoemd. Het instrument werd vooral in de dorpen gebruikt bij de volksmuziek en op bruiloften.