Brand van Washington
De Brand van Washington of de Verbranding van Washington is een gebeurtenis tijdens de Oorlog van 1812, waarbij de Britten de Amerikaanse hoofdstad Washington D.C. in de brand staken. Hoewel het gebeurde tijdens de Oorlog van 1812, vond de verbranding plaats op 24 augustus 1814. De verbranding was het gevolg van de Amerikaanse nederlaag in de Slag bij Bladensburg. Hierna marcheerde het Britse leger naar de hoofdstad en stak alle overheidsgebouwen in de brand. Woningen en winkels werden gespaard, aangezien dat toen als gewoonte werd gezien.
De verbranding was eigenlijk wraak, aangezien de Amerikanen al eerder de stad Toronto in de toenmalige Britse kolonie Canada in de brand hadden gestoken. De Amerikaanse regering dacht de Britten de havenstad Baltimore in de brand zouden steken, maar ze koen Washington D.C. vanwege de symbolische waarde. Door deze vergissing was Washington D.C. slecht verdedigd. Na de Amerikaanse nederlaag vluchtte president James Madison met zijn regering naar het plaatsje Brookville in de staat Maryland. Hierdoor was Brookville voor één dag de hoofdstad van de Verenigde Staten (inwoners zeggen dit nog steeds). Tijdens de verbranding werden alle overheidsgebouwen, waaronder het Witte Huis, het Capitool en de Library of Congress in de brand gestoken. First Lady Dolly Madison wist op het laatste moment nog een schilderij van George Washington en de originele versie van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring te redden. Naast de overheidsgebouwen werden ook de verdedigingswerken en verschillende oorlogsschepen vernietigd.
In principe had de brand erger kunnen zijn, maar door een tornado en de storm viel er veel regen waardoor de brand geblust werd. In de tornado werden zowel Britse als Amerikaanse burgers gedood. De gehele bezetting duurde slechts 26 uur. Na de brand wist president Madison met behulp van zijn vrouw de Amerikaanse regering en het Amerikaans Congres te overtuigen Washington D.C. weer op te bouwen.