Marcellus Emants
| Marcellus Emants | |
| |
| Emants in 1897 | |
| Algemene informatie | |
| Geboren | 12 augustus 1848 |
| Geboorteplaats | Voorburg |
| Overleden | 14 oktober 1923 |
| Nationaliteit |  Nederland
|
| Beroep | Schrijver |
| Werk | |
| Jaren actief | 1874-1923 |
| Genre(s) | Roman |
| Stroming | Naturalisme |
| Bekende werken | Een nagelaten bekentenis |
| dbnl | www.dbnl.nl |
Portaal  Literatuur
| |
Marcellus Emants (Voorburg, 12 augustus 1848 – Baden (Zwitserland), 14 oktober 1923) was een Nederlands schrijver. Emants wordt gezien als een van de vertegenwoordigers van het naturalisme. Dit was een nieuwe kijk op hoe boeken geschreven moesten worden aan het einde van de 19e eeuw. De Tachtigers waren naturalisten, maar Emants was nog voor hun. Emants bekendste boek is Een nagelaten bekentenis (1894), wat een schoolvoorbeeld is van een Nederlandse roman.
Emants kwam uit een belangrijke familie van advocaten en rechters. Aangezien zijn vader het wil gaat hij ook rechten studeren. Hoewel hij goede resultaten behaald, ligt zijn hart toch echt bij de kunst. Aanvankelijk kon hij niet kiezen tussen muziek, tekenkunst, toneel en literatuur. Hoewel hij in Leiden studeerde, ging om met studenten uit Den Haag. Na de dood van zijn vader gaat hij reizen en breekt zijn studie af. In 1872 schrijft hij zijn eerste essay en dit trekt meteen de aandacht (waar hijzelf verbaasd over was). Hoewel Emants net als de Tachtigers de stroming naturalisme volgde, voelde hij zich niet tot hun aangetrokken. Emants was het eens met hun streven naar onafhankelijkheid voor de kunst, maar hield niet van het uitbundige taalgebruik. Emants liet zich inspireren door andere naturalistische schrijvers, zoals de Fransman Emile Zola. Emants deed later een poging om samen met een gezelschap de Nederlandse spelling te hervormen. Dit mislukte, maar vele jaren na zijn dood werden veel regels alsnog ingevoerd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog voelde Emants zich opgesloten in Nederland en verhuisde in 1920 naar Zwitserland. Hier kreeg hij gordelroos en verschillende beroertes. Na zijn overleden werd hij in Den Haag begraven.
Een nagelaten bekentenis is Emants bekendste werk en waarschijnlijk een van de bekendste Nederlandstalige romans. Het boek begint met de zin Mijn vrouw is dood en al begraven. Het boek gaat over Willem Termeer, die het verhaal zelf verteld, die zijn vrouw enkele dagen geleden heeft vermoord. In het boek beschrijft hij wat hem er toe zetten dit te doen. Onder meer angst voor eenzaamheid en een ongelukkig huwelijk komen er in voor. Termeer geeft toe aan het einde van het boek dat hij spijt heeft, maar aan de andere kant is hij ook opgelucht.