Schilderskikker
 Dit artikel is (gedeeltelijk) geschreven door Pabo-studenten van de MarnixAcademie en blijft in ieder geval staan tot de beoordeling is gegeven.
|
Schilderskikkers behoren tot de familie pijlgifkikkers. Deze kikkers hebben allemaal verschillende patronen.
Schilderskikker
De schilderskikker is een soort van de pijlgifkikkers. De schilderskikker is een giftige kikker, ze hebben gif in hun huid zitten. Wanneer er gevaar is, scheiden de kikkers het gif uit en kan de vijand overlijden.
De schilderskikker leeft in een tropisch klimaat, het moet er erg warm zijn. Er zijn veel omgevallen bomen, veel bladeren en takken zodat ze zich goed kunnen verstoppen. Ze leven in Suriname, Noord-Brazilie en Guyana
Soorten patronen
Er zijn heel veel verschillende patronen. Hoeveel verschillende patronen er zijn, is niet duidelijk. Er zijn minimaal 35 verschillende kleurvormen. Heel veel grote gebieden zijn nog niet onderzocht, waardoor er waarschijnlijk heel veel meer zijn. Elke kikker kan net een andere streep of vlek op zijn rug hebben, waardoor hij weer een ander patroon heeft. Alle gifkikkers hebben een zwarte rug met daarop verschillende kleuren strepen of vlekken. De schilderskikker kan vijf verschillende kleuren strepen of vlekken hebben, dit kunnen de kleuren oranje, geel, lichtblauw, groen of wit zijn.
Functie patronen
De patronen van de schilderskikkers zijn altijd fel en opvallend. Met deze kleuren kunnen ze aan roofdieren laten zien dat ze niet aangevallen of opgegeten moeten worden, omdat ze giftig of gevaarlijk zijn. Het schrikt roofdieren af.
Hoe komt het dat er verschillende patronen zijn?
Allemaal verschillende patronen, maar hoe ontstaan die patronen? Dit heeft met natuurlijke selectie en seksuele selectie te maken.
Natuurlijke selectie betekent dat een dier zich goed moet aanpassen aan de natuur om te overleven. Ze moeten zorgen voor voldoende voedsel, ervoor zorgen dat ze niet worden opgegeten en ervoor zorgen dat ze nakomelingen krijgen. Schilderskikkers hebben een opvallend patroon, daardoor worden ze niet opgegeten door roofdieren. Kikkers met een onopvallend patroon, worden eerder opgegeten en zullen dus niet zoveel kans hebben op overleven. Ook worden alleen de mooiste mannetjes uitgekozen door de vrouwtjes om nakomelingen te krijgen. Op deze manier ontstaan er steeds meer verschillende en betere patronen.
Seksuele selectie zorgt ook voor het ontstaan van verschillende patronen. Seksuele selectie betekent dat de schildskikkers kijken welke mannetjes en vrouwtjes het mooist zijn en daar hun nakomelingen mee krijgen. Dit doet de schilderskikker op twee manieren. Ten eerste is er veel strijd tussen de mannetjes, deze vechten vaak. Hierdoor kunnen ze laten zien wie het sterkte is en worden ze aantrekkelijker bij de vrouwtjes. Ten tweede kiezen de vrouwtjes het mannetje dat er het mooist uitziet, mannetjes moeten een opvallende kleur hebben. Mannetjes hebben vaak een opvallender kleurpatroon dan vrouwtjes.
Door natuurlijke selectie en seksuele selectie krijgen de schilderskikkers nakomelingen. Deze nakomelingen krijgen eigenschappen van hun ouders en zo hebben ze allemaal een ander patroon.