Jodenvervolging in Nederland
Jodenvervolging in Duitsland
In het jaar 1933 werd Adolf Hitler leider in Duitsland. Vanaf dat moment wordt er meer geweld gebruikt. Duitsland had de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) verloren, Hitler en zijn nazi´s (zijn aanhangers) geven de Joden hier de schuld van. De Joodse mensen worden steeds meer buitengesloten. Er wordt gediscrimineerd: een bepaalde groep mensen, in dit geval de Joden, wordt achtergesteld. Er heerste Jodenhaat bij de Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij (NSDAP). Dit was de politieke partij van Hitler. Een ander woord voor de Jodenvervolging is de Holocaust.
In 1935 worden de Neurenbergerwetten ingevoerd door Duitsland. In deze wetten staat dat Duitsers niet meer mogen trouwen met Joden en dat Joden geen burgerrechten meer hadden. Dit betekende dat zij veel minder mochten dan de rest van het volk.
In 1938 vond de Kristallnacht plaats. Dit was een gewelddadige actie tegen Joden in heel Duitsland. Joodse winkels en synagogen werden aangevallen en vernield. De naam 'Kristallnacht' komt van de vele ruiten die kapot zijn geslagen.
Jodenvervolging verspreid naar de rest van Europa
Dit vond allemaal nog plaats in Duitsland en hier is het dus ook allemaal begonnen, maar vanaf 1939 krijgt ook de rest van Europa meer te maken met het geweld tegen de Joden. Op winkeldeuren, schooldeuren, zwembaden en bij parken verschenen bordjes met de tekst "Verboden voor Joden". Ze mochten ook niet meer telefoneren en niet meer met de tram. Ook moest er een J in hun paspoort komen te staan om te laten zien dat ze Joods waren. Joden en niet-Joden werden steeds meer van elkaar gescheiden.
Op 25 en 26 Februari in 1941 vond de Februaristaking plaats. Dit was een protest tegen de Jodenvervolging in Europa. Nederlanders lieten zien dat ze het niet eens waren met al het geweld en kwamen in opstand. Deze Februaristaking werd met geweld gestopt. Veel Joden werden naar het kamp Mauthausen in Oostenrijk gestuurd als straf.
In het jaar 1941 zoeken Hitler en zijn nazi's naar de 'Endlösung', het Duitse woord voor Eindoplossing. De eindoplossing voor het Joodse 'probleem'. Dit leidt tot de Wannsee conferentie in 1942. Tijdens deze bijeenkomst wordt de verplaatsing van de Joden naar verschillende concentratiekampen afgesproken. Dit was het echte begin van het willen uitroeien van het Joodse volk.
Vanaf begin 1942 moesten Joodse mensen een Jodenster gaan dragen op hun kleding als zij in het openbaar waren. Deze sterren waren niet gratis, elke Jood moest voor een ster een textielzegel inleveren en 4 cent betalen. Iedereen kon zo zien dat ze Joods waren.
Verschillende soorten kampen
In een concentratiekamp werden Joden gevangen gehouden in een afgezet terrein. Er waren wachttorens voor Duitse soldaten om mensen neer te kunnen schieten als ze wilden vluchten. De mannen en vrouwen waren gescheiden. Velen werden vermoord. Er waren verschillende soorten kampen:
- De interneringskampen: Grote groepen mensen werden vastgezet zodat ze bepaalde activiteiten, zoals in opstand komen, niet konden uitvoeren.
- De doorgangskampen: Kleinere kampen waar mensen werden gesorteerd in groepen en werden doorgevoerd naar grotere kampen.
- De reserveringskampen: Een kamp waar bekende Joden opgesloten zaten. Deze reserveringskampen werden ook gebruikt voor het maken van propagandafilms. In zo'n film leek het net of alles heel goed ging terwijl dit eigenlijk niet zo was.
- De vernietigingskampen: Kampen met het doel om zo snel mogelijk mensen te vermoorden.
- De werkkampen: Joodse gevangenen moesten hier werk verrichten voor de Duitsers onder slechte omstandigheden.
Slachtoffers in Nederland
In Nederland zijn er erg veel Joodse slachtoffers gevallen. Van de 140.000 'voljuden' (volledig Joods; mensen met Joodse vader en moeder) werden 107.000 naar concentratiekampen gestuurd. Maar 5500 mensen overleefden deze kampen. Er doken zo'n 24.000 Joden onder, waarvan er ongeveer 8.000 werden verraden of alsnog gearresteerd bij zoekacties. 4000 Joden vluchtten naar een neutraal land en ongeveer 3000 lukte dit. De overige Joodse Nederlanders overleefden door valse papieren of huwelijk met een niet-Joodse Nederlander.
Anne Frank
Een van de bekendste slachtoffers was het Nederlandse, Joodse meisje Anne Frank. Ze woonde tijdens de Tweede Wereldoorlog in Amsterdam met haar vader, haar moeder en zus Margot. Toen de oorlog uitbrak in 1940 was Anne nog maar 11 jaar oud. Wanneer Margot Frank werd opgeroepen voor dwangarbeid in Duitsland besloot de familie Frank onder te duiken. Zij leefden twee jaar lang in de angst om gevonden te worden in het Achterhuis. Op 4 augustus 1944 werd de familie verraden en naar het concentratiekamp Auschwitz in Polen gebracht. Anne en Margot moeten later naar concentratiekamp Bergen-Belsen in Duitsland, maar hun ouders blijven in Auschwitz. Anne en haar zus krijgen bijna niks te eten en worden erg ziek. Zij overlijden in dit kamp. Anne Frank is 15 jaar oud geworden.
Anne heeft tijdens haar tijd in het Achterhuis een dagboek bijgehouden. Het dagboek is nooit afgemaakt omdat zij werden opgepakt door de Duitsers. Haar boek is gered door Miep Gies, een van de mensen die hielp met het onderduiken van de familie Frank.
Literatuur:
Anne Frank Stichting. (z.d.). Het Amsterdam van Anne Frank.
Bruin, de., R. & Bosua, M. (2013). Geschiedenis geven: praktische didactiek voor het basisonderwijs. Van Gorcum: Assen.
Joods Amsterdam. (z.d.) Reserveringskamp.
Klokhuis. (2009). Anne Frank [video].
Kunst en Cultuur. (2011). Soorten kampen in de Tweede Wereldoorlog.
Mijn tijdmachine. (z.d.). Naar andere tijden.
Oort, van., J. (2014). Genocide [video].
Visser, Y. (z.d.). De Jodenster: symbool van de Jodenvervolging.
Wikipedia. (z.d.) Nationaalsocialisme.