Zwaartekrachtsslinger

Dit artikel is (gedeeltelijk) geschreven door Pabo-studenten van Hogeschool Utrecht en blijft in ieder geval staan tot de beoordeling is gegeven in februari 2018.

De zwaartekrachtsslinger of de katapult methode

Bij de zwaartekrachtsslinger wordt in de ruimtevaart gebruik gemaakt van de zwaartekracht van een planeet, om een ruimteschip in een bepaalde richting te krijgen en te versnellen of af te remmen, zonder dat hier brandstof voor nodig is. Het schip wordt als het ware om een planeet heen geslingerd.

In 1973 werd deze techniek voor het eerst gebruikt en het bleek een succes. Het is al regelmatig toegepast, bijvoorbeeld in 1997 met het ruimteschip Cassini-Huyens die de ruimte ingestuurd richting de planeet Saturnus. Eerst lanceerde men het ruimteschip naar Venus. Door de zwaartekracht van Venus versnelde het ruimteschip totdat het in een slingerbeweging rond de planeet schoot en terugkwam naar de aarde. Door de zwaartekracht van de aarde kreeg het schip nog meer snelheid waarna het om de zon slingerde en nog een keer om Venus. Als laatste werd het rond Jupiter geslingerd voordat hij bij Saturnus aankwam. Doordat dit heel veel tijd kost, wordt de zwaartekrachtsslinger alleen nog gebruikt voor onbemande ruimteschepen of satellieten. De astronauten zouden anders jaren in de ruimte zitten terwijl ze heen en weer rond planeten werden geslingerd.

Men denkt ook dat ze een komeet die op ramkoers ligt met (bijvoorbeeld) de maan of de aarde, afgebogen kan worden door er een zwaar ruimteschip op af te sturen. Dit schip zou langszij de komeet gaan vliegen, voor zolang als dit nodig is (misschien wel tientallen jaren!) Door de aantrekkingskracht van dit schip, zou de baan van de komeet iets veranderen waardoor het een andere baan krijgt en niet meer tegen de maan of aarde botst. Het is nog een theorie dus nog nooit uitgeprobeerd. Deze theorie heet in het Engels ‘gravity tractor’.