IJsbeer
| IJsbeer Ursus maritimus | |||
|---|---|---|---|
|
| |||
| Kwetsbaar | |||
| Leefgebied | Noordpool, Rusland, Groenland, Canada en Alaska | ||
| Leefomgeving | Sneeuwvlakten en toendragebieden | ||
| Behoort tot de | Beren | ||
| |||
IJsberen zijn de koningen van het Noordpoolgebied. Ze worden de koningen van het Noordpoolgebied genoemd, omdat zij bovenaan de voedselketen staan. Geen enkel dier op de Noordpool durft op de ijsbeer te jagen! Het zijn de grootste roofdieren van de wereld, die op het land leven. IJsberen zijn zoogdieren die op het land leven en op ijsschotsen. IJsberen kunnen wel 25 tot 30 jaar oud worden.
Een mannetjesijsbeer kan wel 300 tot 800 kilogram wegen, terwijl een vrouwtjesijsbeer hooguit 150 tot 300 kilogram weegt. IJsberen kunnen wel meer dan 2 meter groot zijn. Dat is groter dan een volwassen mens. Hun vacht bestaat uit twee lagen. Een laag is een dikke vetlaag, die hen warmt houdt tegen de kou. De andere laag bestaat uit dekharen. Deze haren zien er wit uit, maar zijn eigenlijk doorzichtig en hol. De haartjes stoten water af, waardoor ijsberen na het zwemmen niet nat blijven. Wat bijzonder is, is dat een ijsbeer eigenlijk helemaal niet wit is van kleur. De huid van een ijsbeer is namelijk zwart! Al die dekharen zorgen ervoor dat wij die zwarte huid niet zien en hij een lekkere dikke vacht heeft tegen de kou. De huid van een ijsbeer is zwart, omdat hij dan meer warmte van de zon kan opnemen. Op de naakte delen van zijn lichaam kan je zijn zwarte huid ook zien, bijvoorbeeld bij zijn neus en zijn lippen. Onder aan de voeten van de ijsbeer zitten haartjes en kussentjes, zodat hij niet uitglijdt op het ijs. Hierdoor kunnen ijsberen niet alleen lopen over het ijs, maar ook tot 40 kilometer per uur rennen.
IJsberen eten zeehonden, vissen, witte dolfijnen, kleine walvissen, zeevogels, rendieren en in de herfst zelfs bessen. Heel soms jaagt de ijsbeer ook op de mens, maar dat gebeurt eigenlijk alleen wanneer hij zichzelf probeert te beschermen. Mensen jagen helaas nog op de ijsbeer en dat is illegaal. De ijsbeer is een bedreigde diersoort en dat komt niet alleen door het jagen, maar ook door de opwarming van de aarde. De temperatuur op aarde stijgt door broeikasgassen en daardoor smelt het ijs enorm snel. Het leefgebied van de ijsbeer verdwijnt en de ijsbeer is daarmee met uitsterven bedreigd.
Leven
Alle ijsberen hebben een territorium. Dat is een gebied waar ijsberen rondzwerven op zoek naar voedsel. Op de Noordpool kan zo'n territorium van een ijsbeer wel meer dan honderden kilometers groot zijn. Als een ijsbeer op zoek is naar voedsel, doet hij dit meestal alleen. Ze jagen in het water of op het ijs. Wanneer zij op het ijs jagen hebben zij een goede camouflage (schutkleur) in de sneeuw. Hierdoor kunnen ijsberen hun prooi goed besluipen zonder gezien te worden. IJsberen jagen op heel veel pooldieren, maar vooral op zeehonden. Ze vinden het vet van een zeehond namelijk erg lekker.
Daarnaast zijn ijsberen hele goede zwemmers. IJsberen hebben zwemvliezen tussen hun voorpoten en ze hebben een groot lichaam en een slanke nek. Deze steekt boven het water uit wanneer zij zwemmen. IJsberen kunnen onder water ook hun neusgaten dicht houden, waardoor zij zelfs 100 kilometer ver kunnen zwemmen zonder te stoppen.
IJsberen hebben het nooit echt koud. Zelfs niet onder een deken van sneeuw. Dat gebruiken ze juist om warm te blijven tegen koude temperatuur en harde wind. IJsberen leven niet in groepen, maar zijn liever alleen. Alleen de moeder ijsbeer en haar jongen blijven bij elkaar. Vader en moeder ijsbeer zijn alleen bij elkaar tijdens het paren, in april of mei. Als het winter wordt graven de vrouwtjes ijsberen een diep hol. Voordat zij daar in gaat, eet het vrouwtje eerst heel veel voedsel. Dit doet zij zodat zij niet tijdens haar winterslaap wakker hoeft te worden om te gaan eten. Ze heeft nu namelijk al genoeg voedsel in haar lichaam zitten. De hele winter blijft het vrouwtje in haar hol en haar hart klopt ook trager dan normaal. Dit doen ijsberen om energie te besparen. Tot in februari slapen de vrouwtjes. Ze hebben in hun slaap dan al jongen gekregen, die vette melk drinken bij de moeder. Bijzonder is dat ijsberen meestal een tweeling krijgen. Pasgeboren ijsbeertjes zijn doof, blind en wegen nog minder dan 1 kilogram! Ze hebben hun moeder echt nodig om warm te blijven en te blijven leven. IJsbeermoeders beschermen hun baby's daarom goed. Ze zorgen ongeveer 2 jaar voor hen met heel veel liefde. Moeder ijsbeer leert de baby ijsberen jagen, zwemmen en zoeken naar voedsel. Mannetjes ijsberen gaan hun eigen gang en houden geen winterslaap. Zij zijn in de winter druk op zoek naar voedsel en een nieuwe plek om te overleven.
IJsberen praten met elkaar
Natuurlijk praten ijsberen ook met elkaar. Dit doen zij door geluiden te maken of hun lichaam te gebruiken. Ze schudden met hun kop bijvoorbeeld wanneer ze willen spelen. Wanneer ze een andere beer om voedsel willen vragen, gaan ze naar hem toe en gaat ze met hun neuzen tegen elkaar staan. Als ijsberen boos of bang zijn gaan ze sissen, grommen of maken zij hakkende geluiden met hun tanden. Natuurlijk vechten mannelijke ijsberen ook met elkaar. IJsberen houden niet van gezelschap en zijn het liefst alleen. Wanneer zij elkaar tegenkomen, lopen ze voorzichtig naar elkaar toe en brommen ze wat over en weer. In de paartijd wordt er door de mannetjes stevig gevochten, bijvoorbeeld als twee mannetjes hetzelfde vrouwtje hebben geroken en achter haar aan gaan. Het wordt dan vechten: ze brullen dan griezelig hard, bijten en slaan erop los. Op hun achterpoten gaan de twee witte reuzen met elkaar vechten en uiteindelijk zakt de zwakste ijsbeer door zijn knieën, om zich over te geven.
Het lichaam: de vijf zintuigen
Ogen om te zien
IJsberen hebben goede ogen, dat moet ook wel want ze moeten overdag en 's nachts kunnen jagen. Hun ogen staan recht naar voren, zo kunnen ze hun prooi beter zien. Ze zien ook kleuren maar minder goed dan mensen, wel zien ze goed diepte. De ogen van een ijsbeer hebben een extra beschermende laag. Die beschermt hun ogen tegen fel zonlicht en reflectie van sneeuw en ijs, net een zonnebril!
Oren om te horen
Niemand weet precies hoe goed een ijsbeer kan horen. Waarschijnlijk horen ijsberen net zo goed als mensen, maar dat weten onderzoekers nog niet zeker.
Een neus om te ruiken
De ijsbeer heeft een van de beste neuzen ter wereld. Als je een ijsbeer met zijn neus in de lucht ziet, doet hij dat om nog beter te ruiken wat er in de buurt is. Sommige ijsberen lopen zelfs weleens helemaal rechtop op het voedsel af dat ze roken. IJsberen ruiken zeehonden die onder het ijs zitten van een kilometer afstand. Een ijsbeer ruikt dode walvissen of zeehonden al van 30 kilometer ver!
Een tong om te proeven
IJsberen hebben een paarse tong om te proeven. Daarmee eten ze graag verrot voedsel of vet.
Klauwen om te voelen
De ijsbeer moet goed kunnen voelen. Ze kunnen heel voorzichtig spullen verschuiven of verplaatsen. Ook met hun mond kunnen ze dingen optillen.