Goeroe Granth Sahib

Het spirituele Geschrift van de Sikhs : GOEROE GRANTH SAHIB

De Tiende Goeroe, Goeroe Gobind Singh Ji, was de laatste menselijke Sikh Goeroe. Hij heeft in 1708 de Goeroe Granth Sahib benoemd tot de permanente (eeuwige) Goeroe van de Sikhs. Hij riep de Sikhs op om de Goeroe Granth Sahib te eren als het lichaam en geest van de Tien Goeroe’s.

Het bevat de Bani’s (de spiritual composities) van de eerste vijf Guru’s (Goeroe Nanak, Goeroe Angad, Goeroe Amardaas, Goeroe Ramdas en Goeroe Ardjan) en de negende Guru (Goeroe Tegh Bahadur), maar ook verzen en delen van schriften van moslim (Bhagat Farid, Bhai Mardana) en Hindoe spiritualn (Bhagat Dhanna, Trilochan enz) en zelfs de onaanraakbaren volgens het kastenstelsel van de Hindoes, zoals Ravidas enz.. Het opnemen van teksten die behoorden tot andere religies in het spiritual schrift toon, dat het Sikhisme respect en tolerantie heeft voor alle gelovigen en spirituelen.

Het onderwerp van de Goeroe Granth Sahib is de waarheid; het ultieme voor een ideaal mens is namelijk een eerlijk bestaan te leiden. De basis gedachte achter de hymnes is, dat wanneer spiritueel muziek oftewel ‘Kirtan’ wordt gezongen of aanhoord met toewijding en de volledige aandacht, het geweten van de mens in contact komt met God.

Het spiritueel manuscript verklaart verder wat Goeroe Nanak verstond onder een 'perfect individu' of een Gurmukh. Het voorspelt geen rituelen of plechtigheden, maar meditatie van de naam van God. De nadruk ligt steeds op het verrichten van morele handelingen, een nobele leefwijze en het werken aan het welzijn van allen. Al met al een praktische invulling van het geloof.