Cyrillisch schrift

Het cyrillische schrift is een schrijfsysteem dat gebruikt wordt door een aantal Slavische en een aantal niet-Slavische talen. Sommige niet-Slavische talen worden ook in het cyrillische schrift geschreven, maar gebruikten vroeger een ander schrift. Toen de landen en gebieden waar deze talen gesproken onderdeel begonnen uit te maken van de Sovjet-Unie, voerde Jozef Stalin vanaf 1930 voor die talen het cyrillische schrift in. Voor elke taal werd een andere variant van het schrift ontwikkeld. Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie hebben de landen waar niet-Slavische talen gesproken worden er vaak voor gekozen om het oorspronkelijke niet-cyrillische schrift weer toe te staan.

Talen

Slavische talen die het cyrillische schrift gebruiken zijn het:

• Bulgaars, Russisch, Macedonisch, Servisch, Wit-Russisch, Oekraïens.

Niet-Slavische talen die het cyrillische schrift gebruiken zijn het:

• Azerbeidzjaans, Kirgizisch, Kazachs , Tadzjieks (Perzisch in Tadzjikistan).

Alfabet

Het cyrillische alfabet met daarnaast de klanken. De term tvrdý znak betekent 'hard teken' en geeft aan dat de letter geen klank heeft, maar iets vertelt over de vorige medeklinker en de volgende klinker in een woord. De term mäkký znak betekent juist 'zacht teken' en geeft aan dat de vorige medeklinker in een woord zachter moet worden uitgesproken.