Internationaal Monetair Fonds

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

Het Logo van het IMF op een postzegel

Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) is een internationale financiële instelling, met hun hoofdkantoor in Washington, DC , bestaande uit 190 landen. De missie van het IMF is "werken aan het bevorderen van wereldwijde monetaire samenwerking, het veiligstellen van financiële stabiliteit, het vergemakkelijken van internationale handel, het bevorderen van hoge werkgelegenheid en duurzame economische groei en het verminderen van armoede over de hele wereld."  Het IMF is gevormd in 1944, begonnen op 27 december 1945, op de Bretton Woods Conference voornamelijk door de ideeën van Harry Dexter White en John Maynard Keynes. Het IMF kwam formeel tot stand in 1945 met 29 lidstaten en het doel van het herstel van het internationale monetaire systeem na de Tweede Wereldoorlog. Het speelt nu een centrale rol bij het beheer van betalingsbalans-problemen en internationale financiële crises. Landen dragen geld bij aan een pool (pot) door middel van een quotasysteem (dat afhangt van het nationaal inkomen van een land) waaruit landen met betalingsbalansproblemen geld kunnen lenen. Vanaf 2016 had het fonds ongeveer US $ 667 miljard ofwel 617 miljard Euro.

Het is dus een soort wereldbank.

Bestuur

De huidige algemeen directeur (MD) en voorzitter van het IMF is de Bulgaarse econoom Kristalina Georgieva , die de functie sinds 1 oktober 2019 bekleedt. Gita Gopinath, die eerder als hoofdeconoom diende, werd effectief benoemd tot eerste plaatsvervangend algemeen directeur op 21 januari 2022.  Voorafgaand aan haar benoeming bij het IMF, diende Gopinath als economisch adviseur van de Chief Minister van Kerala , India. Pierre-Olivier Gourinchas verving Gopinath als hoofdeconoom op 24 januari 2022.

Raad van gouverneurs

De Raad van Bestuur bestaat uit één gouverneur en één plaatsvervangende gouverneur voor elke lidstaat. Elke lidstaat benoemt zijn twee gouverneurs. De raad komt normaal gesproken eenmaal per jaar bijeen en is verantwoordelijk voor de verkiezing of benoeming van een uitvoerend directeur in de raad van bestuur.

De Raad van Gouverneurs wordt geadviseerd door het Internationaal Monetair en Financieel Comité en het Ontwikkelingscomité. Het Internationaal Monetair en Financieel Comité heeft 24 leden en houdt toezicht op de ontwikkelingen in de wereldwijde liquiditeit (betalingsmogelijkheden) en de overdracht van middelen (geld) naar ontwikkelingslanden. Het ontwikkelingscomité heeft 25 leden en adviseert over belangrijke ontwikkelingskwesties en over financiële middelen die nodig zijn om de economische ontwikkeling in ontwikkelingslanden te bevorderen en te verbeteren. Ze adviseren ook over handels- en milieukwesties. Dit bestuur vergadert meestal meerdere keren per week. Zeven landen benoemen elk een uitvoerend directeur (bestuurslid): de Verenigde Staten, Japan, China, Duitsland, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en Saoedi-Arabië.  De overige 17 directeuren vertegenwoordigen kiesdistricten bestaande uit 2 tot 23 landen.

De Raad van Bestuur rapporteert rechtstreeks aan de directeur van het IMF, Kristalina Georgieva.

Taken

Volgens het IMF zelf werkt het aan het bevorderen van wereldwijde groei en economische stabiliteit door beleidsadvies te geven en de leden (aangesloten landen) te financieren door samen te werken met ontwikkelingslanden om hen te helpen macro-economische stabiliteit te bereiken en armoede te verminderen. Het basisidee hiervoor is dat particuliere internationale kapitaalmarkten niet zo goed functioneren en dat veel landen beperkte toegang tot financiële markten hebben. Het IMF biedt alternatieve financieringsbronnen, zoals de Armoedebestrijdings- en groeimogelijkheden.

Bij de oprichting van het IMF waren de drie belangrijkste functies ervan:

1. toezicht houden op de regelingen inzake vaste wisselkoersen tussen landen
2. de nationale regeringen helpen hun wisselkoersen te beheren en deze regeringen in staat stellen voorrang te geven aan economische groei,  
3. korte termijnkapitaal ter ondersteuning van de betalingsbalans (zodat de inkomsten en uitgaven van het land elkaar in balans houden).

Deze hulp was bedoeld om de verspreiding van internationale economische crises (zoals geldtekorten) te voorkomen. Het IMF was ook bedoeld om te helpen de stukken van de internationale economie te herstellen na de Grote Depressie en de Tweede Wereldoorlog evenals om kapitaalinvesteringen voor economische groei en projecten zoals infrastructuur te verstrekken.

Het IMF onderzoekt tegenwoordig ook welk overheidsbeleid het beste zou zorgen voor economisch herstel. Een bijzondere zorg van het IMF was het voorkomen van financiële crises zoals die in Mexico in 1982, Brazilië in 1987, Oost-Azië in 1997-1998 en Rusland in 1998, en van het verspreiden en bedreigen van het hele wereldwijde financiële en valutasysteem. Hun rol is een stuk actiever geworden omdat het IMF nu het economisch beleid beheert in plaats van alleen de wisselkoersen.

Simpel gezegd controleerd het IMF de portemonnee van een land en controleerd zo wat er aan geld binnenkomt (inkomsten) door bijvoorbeeld export van goederen en wordt er gekeken naar wat er aan geld uit gaat (uitgaven) zoals aanleg van wegen, importeren van goederen enzovoorts. Geeft een land teveel uit, dan wordt er gekeken hoe er het beste bezuinigd kan worden, en niet onbelangrijk, of alles wel eerlijk gaat (zonder corruptie). Zijn deze zaken niet op orde, dan kan er ook niet bij het IMF geleend worden.

Kritiek

Er is wel kritiek op het IMF. Door het quotum systeem hebben de rijke landen veel meer macht en zeggenschap en daardoor kunnen ze de arme landen die financiële steun nodig hebben tot het nemen van maatregelen dwingen. Sommigen zien dit als een nieuwe vorm van kolonisatie, ofwel financiële slavernij. Critici beweren ook dat het IMF over het algemeen apathisch (weing onderneemt) of vijandig staat tegenover mensenrechten en arbeidsrechten.