Margot Frank

De familie Frank woonde tot 1933 in Duitsland, toen kwam Adolf Hitler in Duitsland aan de macht en omdat ze "volbloed-Joden" waren, moest de familie vluchten naar Nederland. Vader Otto ging als eerste, in de zomer van 1933. Moeder Edith ging in september, Anne en Margot gingen toen tijdelijk naar hun oma in Aken, vlak bij de Nederlandse grens. Toen er een woning gevonden was, ging Margot in december naar haar ouders in Nederland, samen met 2 broers van Edith. Anne ging als laatste, in februari 1934, waar ze als verjaardagscadeautje voor Margot op de tafel werd gezet.

Onderduiken

Op 5 juli 1942 kreeg de familie een oproep voor Margot om in een werkkamp te gaan werken voor de Duitsers. Otto en Edith waren hier al op voorbereid, Otto was al bezig om een schuilplaats te regelen. Het plan was om op 16 juli pas te gaan onderduiken. Maar door de oproep was de familie gedwongen de volgende dag al onder te duiken. Die avond kwamen Jan en Miep Gies langs om nog een paar laatste dingen naar het Achterhuis te brengen en 's ochtends vroeg, voordat het licht werd, gingen Miep en Margot op de fiets naar de schuilplaats. Anne, Otto en Edith liepen met zijn drieën (een half uur later dan Margot) ook naar de schuilplaats.

Auschwitz-Birkenau en Bergen-Belsen

Na een verschrikkelijke treinreis van 3 dagen komen ze in het midden van de nacht aan op het perron van Auschwitz-Birkenau. De mannen en vrouwen worden gescheiden van elkaar. Het is de laatste keer dat Otto Frank zijn vrouw en kinderen ziet.

Na 5 september heeft Margot nooit meer wat gehoord of gezien van haar vader, na een tijdje dachten zij, Anne en Edith dat hij naar de gaskamers was gestuurd en al dood was.

Na een selectie in oktober 1944 worden Margot en Anne op transport gezet naar Bergen-Belsen. Daar sterft Margot in maart 1945: slechts een paar dagen voor Anne's overlijden en een paar weken voor de bevrijding van het kamp Bergen-Belsen.

Margot had tijdens de oorlog, net zoals Anne, ook een dagboek bijgehouden, maar dat is nooit gevonden.