Schilderskikker
Schilderskikkers behoren tot de familie pijlgifkikkers. Deze kikkers hebben allemaal verschillende patronen.
Schilderskikker
De schilderskikker is een soort van de pijlgifkikkers. De schilderskikker is een giftige kikker, ze hebben gif in hun huid zitten. Als er gevaar is dan kunnen ze dit gif uitscheiden en overlijdt de vijand. De schilderskikker leeft in een tropisch klimaat, het moet er erg warm zijn. Er zijn veel omgevallen bomen, veel vaderen en takken zodat ze zich goed kunnen verstoppen. Ze leven in Suriname, Noord-Brazilie en Guyana.
Verschillende patronen
Er zijn heel veel verschillende patronen. Hoeveel verschillende patronen er zijn, weten we niet. Elke kikker kan weer net een andere streep of vlek op zijn rug hebben, waardoor hij weer een ander patroon heeft. Alle gifkikkers hebben een zwarte rug met daarop verschillende kleuren strepen of vlekken. De schilderskikker kan vijf verschillende kleuren strepen of vlekken hebben, dit kunnen de kleuren oranje, geel, lichtblauw, groen of wit zijn.
Functie patronen
De patronen van de schilderskikkers hebben altijd een fel en opvallend patroon. Met deze kleuren kunnen ze aan roofdieren laten zien dat ze niet aangevallen of opgegeten moeten worden, omdat ze giftig of gevaarlijk zijn. Het schrikt roofdieren af.
Ontstaan van de patronen
Al die verschillende patronen, maar hoe ontstaan die patronen? Dit heeft met natuurlijke selectie en seksuele selectie te maken.
Natuurlijke selectie betekent dat een dier zich goed moet aanpassen aan de natuur om te overleven. Ze moeten zorgen voor voldoende voedsel, ze moeten ervoor zorgen dat ze niet worden opgegeten en ze moeten ervoor zorgen dat ze nakomelingen krijgen. Schilderslikkers hebben een opvallend patroon en daardoor worden ze niet opgegeten door roofdieren. Kikkers die niet zo'n opvallend patroon hebben, worden eerder opgegeten en zullen dus niet zoveel kans hebben op overleven. Ook worden alleen de mooiste mannetjes uitgekozen door de vrouwtjes om nakomelingen te krijgen.
Seksuele selectie