Oost-Frankische Rijk
 |
Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken. |
|
Dit artikel is nog niet af. |
Sjabloon:Infobox land Het Oost-Frankische Rijk, Oost-Francië of in het Latijn regnum francorum orientalium en francia orientalis was in de vroege middeleeuwen een koninkrijk op de plek van het huidige Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk en andere delen van Midden-Europa. Het rijk ontstond in 843, tijdens het verdrag bij Verdun. Na het Frankische Rijk van Karel de Grote werd zijn zoon Lodewijk de Vrome keizer. Bij zijn dood brak een burgeroorlog uit, die met het verdrag van Verdun werd beëindigd. Het Frankische Rijk werd verdeeld in drie delen: West-Francië, Midden-Francië en tenslotte Oost-Francië. De eerste koning van Oost-Francië werd Lodewijk de Duitser. "De Duitser?" Ja, de Duitser. Aan het begin van het rijk, vonden de mensen het al meer Duits dan Frankisch.
De naam Oost-Francië of Oost-Frankische Rijk werd eigenlijk bijna niet gebruikt. De mensen noemde het "Duitsland", "rijk der Duitsers" of "rijk der Teutonen". Die namen klopte eigenlijk ook beter.
Geschiedenis
Het rijk ging meteen na de oprichting de problemen al in. Lotharius I van Midden-Francië probeerde, omdat hij de titel Rooms keizer had, het hele Frankische rijk te beheersen. Dat lukte hem niet, en bij zijn dood in 855 werd zijn rijk gesplitst in drie delen, elk met een van zijn zonen als koning. Toen een van de zoons overleed, werden zijn bezittingen verdeeld onder de andere twee zoon. Toen die ook stierven zonder kinderen werd Midden-Francië verdeeld tussen West-Francië en Oost-Francië. Door oorlogen en erfenissen kwam toen heel Midden-Francië onder Duits bestuur. Midden-Francië besloeg de hele Lage Landen behalve een deel van westelijk België. Verder hoorde Lotharingen, de Elzas en Noord-Italië er bij. De Duitsers wilden hierna maar wat graag ook West-Francië toevoegen aan hun rijk. Dat lukte alleen niet, want Karel III van Oost-Francië was een erg slechte koning, en de macht van Oost-Francië verdween. Toen hij stierf werd hij opgevolgd door Arnulf van Karinthië, en hem lukte het om de titel Rooms keizer te krijgen. West-Francië moest hij wel opgeven, en dat land zou nooit meer bij Oost-Francië gaan horen. Arnulf stierf in 899. Hij werd opgevolgd door Zwentibold van Oost-Francië. Die deed veel goeds voor het rijk, maar toen hij stierf, was zijn opvolger een kind. Lodewijk IV van Oost-Francië was dan wel de wettige troonopvolger, maar het probleem was dat hij nog maar 6 was. Toen hij op z'n achttiende stierf, was er in Duitsland geen afstammeling van Karel de Grote meer, en daarmee was het eigenlijk afgelopen met Oost-Francië. Z'n opvolgers, Koenraad I van Franken en Hendrik de Vogelaar voelden zich meer Duits dan Frankisch, en het einde van het rijk was in zicht. Hendrik vond zich al eigenlijk niet meer Frankisch, en hij noemde zich Duits koning. Hij stierf, en hij benoemde Otto I tot opvolger. Die zag z'n kans. De titel van koning van Oost-Francië hield niks meer in, en de titel Rooms keizer was al 40 jaar niet bezet. Otto liet zich kronen toch Rooms keizer. En toen, in 962, werd het Heilige Roomse Rijk geboren en hield het Oost-Frankische Rijk op met bestaan.