Mei (gedicht)

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

Een portret van Herman Gorter uit 1884

Mei is een beroemd gedicht van de Nederlandse dichter Herman Gorter. Gorter schreef het gedicht tussen 1887 en 1888. Mei heeft maar liefst 4.381 versregels, waarin Gorter zijn liefde aan de meimaand en de Nederlandse natuur verklaart. Het gedicht is beroemd vanwege zijn allereerste regel: Een nieuwe lente en een nieuw geluid.

Het gedicht vertelt het verhaal van de jonge Mei (een personificatie van de meimaand), die na de dood van haar zus (April) uit de zee wordt geboren en aan land komt. Zij ontmoet verschillende mensen en mythologische wezens. Uiteindelijk ontmoet Mei de verteller en bezoeken zij het Nederlands landschap. Uiteindelijk ontmoet zij ook de jonge god Balder op wie zij verliefd wordt. In het gedicht maakt Gorter verschillende vergelijkingen, gebruikt hij beeldspraak en zijn eigen ideeën over ritme en rijm. Met Mei nam Gorter afstand van de dichtregels van vorige literaire stromingen.

Mei is een typisch voorbeeld van de poëzie van de Tachtigers. In het gedicht komen thema's als liefde voor de natuur, melancholie en emotie voor.

Fragment

Het "oude stadje, langs de watergracht" verwijst vermoedelijk naar het Friese dorp Balk, waar Gorters grootvader pastoor was en hij vaak 's zomers logeerde.

Hieronder zie je de eerste acht versregels uit het gedicht Mei.

Een nieuwe lente en een nieuw geluid: Ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit, Dat ik vaak hoorde voor een zomernacht In een oud stadje, langs de watergracht - In huis was 't donker, maar de stille straat Vergaarde schemer, aan de lucht blonk laat Nog licht, er viel een gouden blanke schijn Over de gevels in mijn raamkozijn.

Samenvatting

Let op! Hieronder staat de samenvatting van een verhaal. Soms is het niet leuk als je al weet hoe het verhaal afloopt!

Achtergrondinformatie

Structuur en technieken

Mei is een heldengedicht (of episch gedicht), zoals de Odyssee van Homerus. Het gedicht vertelt het verhaal en de reis van het hoofdpersonage Mei. In traditionele epische gedichten was het hoofdpersonage altijd een man, terwijl Mei een vrouw als hoofdpersonage heeft. Het gedicht is verdeeld in drie zangen. In de allereerste regel vertelt de dichter dat zijn gedicht een lied aan Mei is. Dat betekent niet dat het gedicht daadwerkelijk een lied is dat gezongen moet worden. Traditionele Griekse epische gedichten werden echter gezongen met muziek. Anders dan Homerus roept Gorter geen muze op. Zowel de Ilias als de Odyssee beginnen namelijk met het oproepen van een muze.

Het versregels van het gedicht zijn grotendeels geschreven aan de hand van paarrijm. Dat betekent dat twee regels naast elkaar rijmen, zoals "pijp" en "rijp". Die structuur wordt soms wel onderbroken. In sommige gevallen zijn er drie opeenvolgende regels die op elkaar rijmt of een regel die niet op een andere regel rijmt. Om dat duidelijk te maken staat hieronder een fragment uit het gedicht:

Dan blies een jongen als een orgelpijp, De klanken schudden in de lucht zoo rijp Als jonge kersen, wen een lentewind In 't boschje opgaat en zijn reis begint. Hij dwaald' over de bruggen, op den wal Van 't water, langzaam gaande, overal Als 'n jonge vogel fluitend, onbewust Van eigen blijheid om de avondrust. En menig moe man, die zijn avondmaal Nam, luisterde, als naar een oud verhaal, Glimlachend, en een hand die 't venster sloot, Talmde een pooze wijl de jongen floot.

Je ziet dat Gorter ontzettend lange zinnen maakt. Die zinnen worden in verschillende regels afgebroken (enjambement). Bijvoorbeeld: De eerste vier regels uit het bovenstaande voorbeeld vormen één zin. Later in het gedicht staan nog langere zinnen met enjambement. Het enjambement kan soms enige verwarring veroorzaken voor lezers die dat niet gewend zijn. Een voorbeeld hiervan is regel 9 en 10 uit het voorbeeld. De afbreking vindt immers plaats tussen "avondmaal" en "nam". "Zijn avondmaal nemen" hoort echter bij elkaar en betekent avondeten of dineren. Gorter speelt af en toe ook met de volgorde van de zinnen. Hierdoor kunnen zij onnatuurlijk klinken, maar blijft de rijm wel behouden.

Een andere techniek die Gorter veel gebruikt zijn homerische vergelijkingen. Een homerische vergelijking is een vergelijking met het woordje "als". De eerste regel van het voorbeeld is hier een voorbeeld van: "Dan blies een jongen als een orgelpijp". Gorter gebruikt die vergelijkingen om details te vertellen. Hij koppelt die vergelijking aan een bepaald zintuig (voelen, horen, zien, proeven of ruiken). In plaats van te vertellen hoe de jongen klonk door een beoordelingswoord, schetst hij een beeld door middel van een vergelijking.

Mythologische verwijzingen

Hieronder een lijst van de mythologische verwijzingen in Mei. De lijst staat in de volgorde waarin zij genoemd worden:

• Triton, Griekse zeegod en zoon van Poseidon.
• Aurora, Romeinse godin van de zonsopgang.
• Cynthia, Griekse godin van de maan.
• Sater, boswezen uit de Griekse mythologie dat vruchtbaarheid symboliseert.
• Oberon, elfenkoning.
• Titania, vrouw van Oberon.