Verloren film

Een verloren film is een film waar geen beeldmateriaal van bekend is. Het kan zijn dat de film vernietigd of zoek is. In ieder geval is het onduidelijk waar de film is of dat het nog bestaat. Ook zijn er geen kopieën bekend in privécollecties of archieven. Je kunt een verloren film dus niet bekijken. Soms is er wel veel bekend over de film, terwijl andere verloren films een mysterie zijn. Bij sommige verloren films is het zelfs onduidelijk of ze ooit bestaan hebben.

De meeste verloren films stammen van vóór de Tweede Wereldoorlog. Het gaat dan om geluidloze films of de eerste geluidsfilms. Filmstudio's zagen vaak geen historische waarde in deze films, waardoor ze werden vernietigd of slordig werden opgeslagen. Hierdoor gingen de films (deels) verloren. Vaak zijn er nog wel fragmenten, foto's of promomateriaal (zoals advertenties en posters) over. Van alle Amerikaanse films vóór 1929 is 90% verloren.

Redenen

Vroeger werden films enkel op filmrollen opgeslagen. Deze filmrollen werden gemaakt van een materiaal genaamd nitrocellulose. Dit materiaal is erg ontvlambaar en kan bij een hoge temperatuur in de brand vliegen. In filmarchieven werden oude films vaak slordig opgeslagen. Studio's zagen geen waarde in de films als ze uit de bioscoop gingen. Er bestonden immers geen dvd's, videobanden of streamingservices. Soms werd een film na enkele jaren wel opnieuw getoond in de bioscoop, maar dit gebeurde eigenlijk alleen met populaire films. In de filmarchieven brak soms brand uit, waarbij veel films in ene keer verloren gingen. Zo vernietigde een brand in 1937 veel oude films van Fox Pictures van vóór 1935. In 1965 gebeurde dit ook in het filmarchief van MGM. Soms konden er wel nog fragmenten gered worden.

Andere films werden bewust vernietigd door de filmstudio's. Zij zagen geen historische waarde in de films, aangezien ze er geen geld meer mee konden verdienen. De filmrollen werden gewist en hergebruikt of compleet vernietigd. Op deze manier wilde men ruimte in het archief besparen. Ook kon het voorkomen dat een acteur van een film in de problemen was gekomen. Hij of zij werd bijvoorbeeld aangeklaagd van serieuze misdaad. De studio's konden dan ook besluiten om films te vernietigen.

Na de Tweede Wereldoorlog werden films beter opgeslagen. Ook zagen studio's meer waarde in de oudere films. Zij konden het nu op televisie tonen en later op videoband uitgeven. Daarnaast werd men zich meer bewust van de historische waarde. Ook worden er tegenwoordig ook digitale kopieën gemaakt. Verloren films komen daardoor een stuk minder voor. Desondanks zijn er ook verloren films van na de Tweede Wereldoorlog. Dit zijn vaak goedkopere film, instructievideo's of films van niet meer bestaande studio's.

Voorbeelden

Er bestaan heel veel verloren films, maar de volgende verloren films zijn enorm bekend:

• Cleopatra (1917): Dit was een historische film over het leven van Egyptische koningin Cleopatra. In de hoofdrol speelde Theda Bara en het was haar bekendste film. Cleopatra werd geprezen vanwege de grootste scènes. Toch waren er maar twee kopieën van de film bekend, die beide tijdens een brand verloren gingen. Enkel wat fragmenten en foto's zijn overgebleven. Overigens zijn er van de 40 films waar Bara speelde slechts 3 en wat fragmenten over.
• London After Midnight (1927): Deze beroemde geluidloze film met Lon Chanay inspireerde veel horrorfilms. De film had meerdere kopieën, maar de laatste bestaande kopie ging verloren bij een brand in 1965. In 1935 is er een nieuwe versie met gemaakt met geluid onder de naam Mark of the Vampire, maar de originele film is verloren.

Ook was Valeska Suratt een beroemde actrice in de periode van de geluidloze films. Desondanks zijn alle films waarin zij speelde verloren geraakt.