Ivano-Frankivsk

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

Ivano-Frankivsk
Land	Oekraïne
Oblast	Ivano-Frankivsk
'
Burgemeester	Ruslan Martsinkiv
Oppervlakte	37 km²
Inwoners	238 196(2022)
Dichtheid	3507 mensen per km2
Postcode(s)	76000-76490
Netnummer(s)	'380-342
Rayons
Portaal Europa

Ivano-Frankivsk (tot 1962 in verschillende periodes had het de naam Stanislaviv (Oekraïens: Івано-Франківськ). Eén van de drie belangrijkste centra van de historische en geografische regio Galicië. Genoemd in 1962 ter ere van Ivan Franko.

Naam

De stad heeft door de eeuwen heen verschillende namen gehad:

• van 1662 tot 1772  - Stanisławów (Pools: Stanisławów , Pools- Litouws Gemenebest).
• van 1772 tot 1918  - Stanislau (Duits: Stanislau, onder Habsburgse monarchie, Oostenrijkse keizerrijk en Oostenrijk-Hongarije). Hoewel in de gedrukte Schematismen van het aartsbisdom Lviv (1880 - 1900)  en de Stanislaviv Eparchy van de UGCC (1880 - 1910)  de stad Stanislavov wordt genoemd. En in tijdschriften staat ook de naam van Stanislav.
• van 1918 tot 1939  - opnieuw Stanisławów, Republiek Polen.

In 1939 doopte de Sovjet-regering de stad om tot Stanislav, de naam bleef bestaan ​​tot 1962.

Ivan Yakovlevich Franko (1856 - 1916)

Op 9 november 1962, ter gelegenheid van het 300-jarig bestaan, werd de stad omgedoopt tot Ivano-Frankivsk ter ere van Ivan Yakovlevich Franko. Hij was een een bekend Oekraïens dichter, romanschrijver, toneelschrijver, literair criticus, publicist, vertaler, wetenschapper, publieke en politieke figuur. De meeste taalkundigen (waaronder Volodymyr Kubiyovych) en inwoners van de stad merken op dat de nieuwe naam van de stad door de Sovjetautoriteiten is gegeven in strijd met de regels van de Oekraïense taal en om politieke redenen. De toenmalige partij wilde niet dat de naam van de stad in verband werd gebracht met de Spaanse dictator Francisco Franco, die een vijand was van de USSR.

In 2017 verwierp de burgemeester van Ivano-Frankivsk, Ruslan Martsinkiv, alle discussies over het hernoemen van de stad: “De naam Ivano-Frankivsk weerspiegelt vandaag wie hier regeert. En Oekraïners heersen hier ".

In het dagelijks leven wordt vaak de afgekorte naam Frankivsk of, minder vaak, Franik gebruikt.

Geografie

Ivano-Frankivsk is gelegen op de Pokut-vlakte in het zuidwesten van Oekraïne tussen de rivieren Bystritsa Nadvirnyanska en Bystritsa Solotvynska. Het grondgebied van de stad is 3,89 duizend hectare (0,3% van de regio). De gemeenteraad van Ivano-Frankivsk rapporteert aan 5 omliggende dorpen: Vovchynets, Krykhivtsi, Mykytyntsi, Uhornyky en Chryplyn.

Klimaat

Het klimaat is een gematigd landklimaat. Gemiddelde temperatuur: januari -4 °C, april +8 °C, juli +19 °C, oktober +8 °C.

Er valt zo'n 690 mm per jaar aan regen en er zijn zo'n 60 dagen met sneeuw.

Geschiedenis

In 1437 werd het dorp Zabolottya gesticht door het decreet van koning Vladislav.

De datum van de oprichting van de stad is niet precies vastgesteld, maar het is algemeen bekend dat Stanislaviv in 1662 het Magdeburg-recht kreeg. Dit jaar wordt gezien als de officiële oprichtingsdatum van de stad. De eerste schriftelijke vermelding van de stad dateert van 1662.

Op 4 november 1658 kocht de Galicische oudste Andriy Potocki een deel van de gronden van het dorp Zabolottya van de familie Zhechkovsky om hier een fort te bouwen tegen de invallen van de Krim-Tataren en zijn bolwerk op het Galicische land. Benedict Andrushevsky was in die tijd het hoofd van het dorp Zabolottia. Naast het bouwen van een fort, stelde Andriy Potocki voor dat Andrushevsky het dorp de status van stad zou geven en het een andere naam zou geven, omdat de naam die bij het moeras hoort niet bij de status van de stad paste. Andrushevsky stemde toe, op voorwaarde dat hij zijn eerdere rechten behield.

De stad werd meteen gebouwd als een machtig fort. Het grondgebied was eerst omringd door houten, daarna bakstenen muren, evenals een aarden wal en een brede gracht.

Het stadsfort werd gebouwd in 1661 -1662 in een korte tijd (5 maanden) door Francois (Francesco) Corassini van Avignon in de vorm van een zeshoek met extra bastions, schansen en een fort dat het kasteel van Potocki omringde. Aan de randen van de zeshoek waren bastions - externe extra vijfhoekige vestingwerken, die flankmusketvuur langs de muren mogelijk maakten. De dwarsdoorsnede van de muren was een aarden wal van 20-30 meter breed, aan de buitenzijde versterkt met eikenhouten stammen.

Gelijktijdig met de bouw van de vestingstad financierde A. Potocki de bouw van een fort van de katholieke kerk op het grondgebied van de stad. Als katholiek zag hij dit liever als de leidende religie in de toekomstige stad. Potocki besloot de stad te hernoemen ter ere van St. Stanislaus, en wijdde de katholieke kerk aan de Maagd Maria, St. Stanislaus en St. Andreas. St. Stanislaus en St. Andreas waren speciale heiligen voor Andrew Potocki: St. Stanislaus was de hemelse beschermheilige van zijn vader en zoon, en Sint-Andreas was de hemelse beschermheilige van hemzelf en zijn grootvader.

Op 8 mei 1662, op St. Stanislaus' Day, verscheen een naar hem vernoemde stad, Stanislaviv, op de wereldkaart.

Stanislaviv had twee krachtige toegangspoorten: de stenen Halytska en Tysmenytska. De poorten zijn vernoemd naar hun locatie, wat begrijpelijk is: van de ene leidde de weg naar Halych, van de andere - naar Tysmenytsia.

Stanislaviv begon met het marktplein en het stadhuis , die tot op de dag van vandaag in gewijzigde staat bewaard zijn gebleven. Het ontwerp en de bouw van de stad werd uitgevoerd volgens de voorschriften en normen van de Franse bouwschool. Inwoners van de stad hadden verschillende nationaliteiten: Oekraïners, Polen Duitsers, joden en Armeniërs.