Armando

Opmaken De opmaak van dit artikel (alinea's, leestekens, eerste woord dikgedrukt, categorieën etc.) laat nog te wensen over! Wil jij de opmaak verbeteren?

Armando, die eigenlijk Herman Dirk van Dodeweerd heet, is op 18 september 1929 geboren in Amsterdam en is op 1 juli 2018 overleden in Potsdam. Armando was een kunstschilder, beeldhouwer, dichter, schrijver, violist, acteur, journalist, film-, televisie- en theatermaker.

Vanaf zijn vijfde jaar bracht hij zijn jeugd door in Amersfoort. Hij speelde altijd op de hei totdat de Duitsers in 1941 tegenover zijn huis Kamp Amersfoort bouwden.

Als jonge puber heeft hij rijen gevangenen gezien samen met hun bewakers en hoorde hij de geluiden van schreeuwen, schieten en slaan. Armando heeft later in zijn leven de studie kunstgeschiedenis gevolgd en heeft daarna gewerkt voor het Haags Dagblad.

Armando verwerkte in zijn kunstwerken altijd de tragiek van de mens als rode draad in zijn kunstwerken. De kunstwerken die hij heeft gemaakt gaan over goed en kwaad, dader en slachtoffer, schuld en onschuld.

Als kunstenaar maakte Armando deel uit van een kunstenaarsgroep genaamd ‘Nederlandse Informelen’.

In de jaren tachtig en negentig schilderde Armando bewust zonder kleur. Zijn beelden zijn ook zonder kleur gemaakt. Zijn werken waren niet zonnig maar wel contrastrijk en spannend. Door geen kleur te gebruiken geeft Armando de werken een poëtische en dramatisch effect.

Armando heeft veel onderscheidingen gekregen. Zo was hij onder andere Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

Kunstwerken die Armando heeft gemaakt:

De ladder (Die Leiter, 1994)

De ladder is een bronzen beeld en staat vlakbij het voormalige Kamp Amersfoort. Het beeld is ca. 14 meter hoog en is gebouwd in 1994. Het beeld herinnert aan de ladders van de wachttorens, maar verwijst volgens Armando ook naar de wensen en verlangens van de gevangenen.

De vlag (Die Fahne, 1989)

De vlag staat in het voormalig Kamp Westerbork in Hooghalen. De vlag staat symbool voor overwinning op het kwade, van herwonnen vrijheid en hoop op de toekomst.

Het wiel (Das Rad, 1993)

Het wiel staat in Rosmalen. Het kunstwerk staat vlakbij de afslag Rosmalen-oost van de A59.

De vorm van het wiel is niet mooi rond en gaaf. Het is een beetje verwrongen en het oppervlak is ruw van structuur. Het lijkt er op alsof het wiel al enkele jaren oud is en dat vuil en modder van enkele jaren aan het wiel is blijven vastzitten. Uiteindelijk is het wiel dan tot stilstand gekomen.

Armando zei over het wiel: Het is het wiel van het slagveld, maar ook het wiel als rad der geschiedenis. Overwonnen beweging. Gestolde kracht. Een wiel dat tot inkeer is gekomen. Het Wiel van Rosmalen is in de meest letterlijke zin ingetogen bewogenheid.