Boris Johnson: verschil tussen versies
k (Categorie:Brits politicus verwijderd met HotCat) |
|||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
| − | [[File: | + | [[File:Boris Johnson GOV UK (cropped).jpg|right|300px|thumb|Boris Johnson in 2019]] |
| − | '''Alexander Boris de Pfeffel Johnson''' ([[New York]], 19 juni 1964) is een Brits politicus, geschiedkundige, schrijver en journalist. Hij is lid van de [[Conservative Party]] en was tussen 2008 en 2016 burgemeester van de Britse hoofdstad [[Londen]]. Tussen 2016 en 2018 was hij minister in het kabinet van premier [[Theresa May]]. Sinds 23 juli 2019 is hij de huidige premier van het Verenigd Koninkrijk, als opvolger van May. | + | '''Alexander Boris de Pfeffel Johnson''' ([[New York]], 19 juni 1964) is een Brits politicus, geschiedkundige, schrijver en journalist. Hij is lid van de [[Conservative Party]] en was tussen 2008 en 2016 burgemeester van de Britse hoofdstad [[Londen]]. Tussen 2016 en 2018 was hij minister in het kabinet van premier [[Theresa May]]. Sinds 23 juli 2019 is hij de huidige premier van het Verenigd Koninkrijk, als opvolger van May. |
| − | Johnson is één van de bekendste Britse voorstanders van de [[Brexit]]; dat het [[Verenigd Koninkrijk]] de [[Europese Unie]] verlaat. Tijdens het [[referendum in het Verenigd Koninkrijk over het lidmaatschap van de Europese Unie]] in februari 2016 voerde hij ook samen met [[Nigel Farage]] campagne voor de Brexit, met als resultaat dat het volk besloot de EU te verlaten. Er werd lang gedacht dat Johnson [[David Cameron]] zou opvolgen, nadat deze na het referendum ontslag had aangeboden. Desondanks werd Theresa May premier en zij nam Johnson als haar minister van Buitenlandse Zaken en de [[Gemenebest van Naties]]. Johnson hield zich onder meer bezig met de situatie op de [[Britse Maagdeneilanden]] na de orkaan die er was geweest en een zaak over een opgepakte spion in [[Iran]]. Johnson liet zich vaak uit over de Brexit, waarop May reageerde dat het niet de mening van de regering was. Er was namelijk een aparte minister voor de Brexit, [[David Davis]]. | + | Johnson is één van de bekendste Britse voorstanders van de [[Brexit]]; dat het [[Verenigd Koninkrijk]] de [[Europese Unie]] verlaat. Tijdens het [[Referendum over het EU-lidmaatschap van het Verenigd Koninkrijk|referendum in het Verenigd Koninkrijk over het lidmaatschap van de Europese Unie]] in februari 2016 voerde hij ook samen met [[Nigel Farage]] campagne voor de Brexit, met als resultaat dat het volk besloot de EU te verlaten. Er werd lang gedacht dat Johnson [[David Cameron]] zou opvolgen, nadat deze na het referendum ontslag had aangeboden. Desondanks werd Theresa May premier en zij nam Johnson als haar minister van Buitenlandse Zaken en de [[Gemenebest van Naties]]. Johnson hield zich onder meer bezig met de situatie op de [[Britse Maagdeneilanden]] na de orkaan die er was geweest en een zaak over een opgepakte spion in [[Iran]]. Johnson liet zich vaak uit over de Brexit, waarop May reageerde dat het niet de mening van de regering was. Er was namelijk een aparte minister voor de Brexit, [[David Davis]]. |
Na de verkiezingen in 2017 bleef Johnson minister. Hij stapte op 9 juli 2018 op, nadat Theresa May haar plan over de Brexit presenteerde. Dit deed hij nadat David Davis dit eerder deed. Diezelfde dag werd hij nog vervangen door [[Jeremy Hunt]]. Johnson stond overigens ook bekend om zijn beledigende grappen tegenover buitenlandse politici. Zo beledigde hij onder meer de Amerikaanse president [[Barack Obama]], de Russische president [[Vladimir Poetin]], de Turkse president [[Recep Tayyip Erdoğan]] en de Amerikaanse politica [[Hillary Clinton]]. Voordat hij minister werd beloofde hij al deze mensen zijn excuses aan het bieden. | Na de verkiezingen in 2017 bleef Johnson minister. Hij stapte op 9 juli 2018 op, nadat Theresa May haar plan over de Brexit presenteerde. Dit deed hij nadat David Davis dit eerder deed. Diezelfde dag werd hij nog vervangen door [[Jeremy Hunt]]. Johnson stond overigens ook bekend om zijn beledigende grappen tegenover buitenlandse politici. Zo beledigde hij onder meer de Amerikaanse president [[Barack Obama]], de Russische president [[Vladimir Poetin]], de Turkse president [[Recep Tayyip Erdoğan]] en de Amerikaanse politica [[Hillary Clinton]]. Voordat hij minister werd beloofde hij al deze mensen zijn excuses aan het bieden. | ||
[[Categorie:Premier van het Verenigd Koninkrijk]] | [[Categorie:Premier van het Verenigd Koninkrijk]] | ||
Versie van 5 sep 2019 18:50
.jpg)
Alexander Boris de Pfeffel Johnson (New York, 19 juni 1964) is een Brits politicus, geschiedkundige, schrijver en journalist. Hij is lid van de Conservative Party en was tussen 2008 en 2016 burgemeester van de Britse hoofdstad Londen. Tussen 2016 en 2018 was hij minister in het kabinet van premier Theresa May. Sinds 23 juli 2019 is hij de huidige premier van het Verenigd Koninkrijk, als opvolger van May.
Johnson is één van de bekendste Britse voorstanders van de Brexit; dat het Verenigd Koninkrijk de Europese Unie verlaat. Tijdens het referendum in het Verenigd Koninkrijk over het lidmaatschap van de Europese Unie in februari 2016 voerde hij ook samen met Nigel Farage campagne voor de Brexit, met als resultaat dat het volk besloot de EU te verlaten. Er werd lang gedacht dat Johnson David Cameron zou opvolgen, nadat deze na het referendum ontslag had aangeboden. Desondanks werd Theresa May premier en zij nam Johnson als haar minister van Buitenlandse Zaken en de Gemenebest van Naties. Johnson hield zich onder meer bezig met de situatie op de Britse Maagdeneilanden na de orkaan die er was geweest en een zaak over een opgepakte spion in Iran. Johnson liet zich vaak uit over de Brexit, waarop May reageerde dat het niet de mening van de regering was. Er was namelijk een aparte minister voor de Brexit, David Davis.
Na de verkiezingen in 2017 bleef Johnson minister. Hij stapte op 9 juli 2018 op, nadat Theresa May haar plan over de Brexit presenteerde. Dit deed hij nadat David Davis dit eerder deed. Diezelfde dag werd hij nog vervangen door Jeremy Hunt. Johnson stond overigens ook bekend om zijn beledigende grappen tegenover buitenlandse politici. Zo beledigde hij onder meer de Amerikaanse president Barack Obama, de Russische president Vladimir Poetin, de Turkse president Recep Tayyip Erdoğan en de Amerikaanse politica Hillary Clinton. Voordat hij minister werd beloofde hij al deze mensen zijn excuses aan het bieden.