Vanallengordels: verschil tussen versies
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
| Regel 1: | Regel 1: | ||
| − | {{ |
+ | {{pabo}} |
| + | {{werk}} |
||
In 1958 kwam James van Allan tot de ontdekking dat de ruimte rondom de aarde verschillende soorten stralingen bevatte. Hij ontdekte dit doordat hij erop stond dat er een Geigermeter werd gemonteerd aan de toen te lanceren satelliet. De Geigermeter meette tijdens de ruimtemissie veel straling. Deze ontdekking was baanbrekend voor ruimtewetenschap. Deze ruimte wordt opgedeeld in twee verschillende gordels binnen ons magnetisch veld en boven onze atmosfeer. Deze gordels zijn donut-vormig en bevatten elektrisch geladen deeltjes. De binnenste gordel bestaat uit protonen en ligt tussen de 2.000 km en 5.000 km. De buitenste gordel bevat elektronen en ligt op een hoogte van 16.000 km. |
In 1958 kwam James van Allan tot de ontdekking dat de ruimte rondom de aarde verschillende soorten stralingen bevatte. Hij ontdekte dit doordat hij erop stond dat er een Geigermeter werd gemonteerd aan de toen te lanceren satelliet. De Geigermeter meette tijdens de ruimtemissie veel straling. Deze ontdekking was baanbrekend voor ruimtewetenschap. Deze ruimte wordt opgedeeld in twee verschillende gordels binnen ons magnetisch veld en boven onze atmosfeer. Deze gordels zijn donut-vormig en bevatten elektrisch geladen deeltjes. De binnenste gordel bestaat uit protonen en ligt tussen de 2.000 km en 5.000 km. De buitenste gordel bevat elektronen en ligt op een hoogte van 16.000 km. |
||
Versie van 9 nov 2018 20:47
 Dit artikel is (gedeeltelijk) geschreven door Pabo-studenten van de MarnixAcademie en blijft in ieder geval staan tot de beoordeling is gegeven.
|
 |
Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken. |
|
Dit artikel is nog niet af. |
In 1958 kwam James van Allan tot de ontdekking dat de ruimte rondom de aarde verschillende soorten stralingen bevatte. Hij ontdekte dit doordat hij erop stond dat er een Geigermeter werd gemonteerd aan de toen te lanceren satelliet. De Geigermeter meette tijdens de ruimtemissie veel straling. Deze ontdekking was baanbrekend voor ruimtewetenschap. Deze ruimte wordt opgedeeld in twee verschillende gordels binnen ons magnetisch veld en boven onze atmosfeer. Deze gordels zijn donut-vormig en bevatten elektrisch geladen deeltjes. De binnenste gordel bestaat uit protonen en ligt tussen de 2.000 km en 5.000 km. De buitenste gordel bevat elektronen en ligt op een hoogte van 16.000 km.