Pablo Picasso

Pablo Picasso Pablo Picasso Pablo Picasso in 1962 Pablo Picasso in 1962 Persoonsgegevens Volledige naam Pablo Diego José Francisco de Paula Juan Nepomuceno María de los Remedios Cipriano de la Santísima Trinidad Ruiz y Picasso[1] Geboren 25 oktober 1881 Overleden 8 april 1973 Geboorteland Spanje Beroep(en) Kunstschilder Tekenaar Beeldhouwer Grafisch kunstenaar Keramist, sieraadontwerper Signatuur Signatuur Oriënterende gegevens Stijl(en) Kubisme Portaal Portaalicoon Kunst & Cultuur

Geboortehuis van Picasso in Málaga Pablo Diego José Francisco de Paula Juan Nepomuceno María de los Remedios Cipriano de la Santísima Trinidad Ruiz y Picasso (Málaga, 25 oktober 1881 – Mougins, 8 april 1973) was een Spaans kunstschilder, tekenaar, beeldhouwer, grafisch kunstenaar, sieraadontwerper en keramist. Hij was een van de bekendste Spaanse kunstschilders.

Inhoud [verbergen] 1 Familie en afkomst 1.1 Vrouwen 1.2 Kinderen 2 Loopbaan 2.1 Oorlogsjaren 3 Politieke opvattingen 4 Schilderstijl 4.1 Blauwe periode 4.2 Roze periode 4.3 Kubistische periode 4.4 Klassieke periode 4.5 Surrealistische periode 4.6 Abstracte periode 4.7 Latere periode 5 Werken 5.1 Schilderijen (selectie) 6 Musea 7 Werk in openbare collecties (selectie) 8 Tentoonstellingen (selectie) 9 Bibliografie (selectie) 10 Documentaires 11 Zie ook 12 Externe links Familie en afkomst Pablo Picasso was het eerste kind van José Ruiz Blasco en María Picasso López. Traditiegetrouw kreeg hij een aantal naar heiligen verwijzende voornamen: Pablo, Diego, José, Francisco de Paula, Juan Nepomuceno, María de los Remedios, Cipriano de la Santísima Trinidad. Zijn twee achternamen zijn conform het Spaanse naamstelsel achtereenvolgens de eerste achternaam van zijn vader (Ruiz) en de eerste achternaam van zijn moeder (Picasso). Merkwaardig is dat hij onder zijn tweede achternaam Picasso bekend is en niet als Ruiz.

Pablo Picasso's vader was kunstenaar, tekenleraar en conservator. Hij had twee jongere zussen, Lola en Conchita.

Vrouwen Picasso had gedurende zijn leven relaties met meerdere vrouwen, die hij vaak gebruikte als schildersmodel: Fernande Olivier, Éva Gouel (ook wel bekend onder de naam Marcelle Humbert), de Russische balletdanseres Olga Khokhlova, Marie-Thérèse Walter, de fotograaf Dora Maar, Françoise Gilot en Jacqueline Roque. Telkens wanneer hij opnieuw verliefd werd, werd dit in zijn werk duidelijk door een wisseling van stijlen.

Kinderen Paulo Picasso (4 februari 1921 - 5 juni 1975) was het eerste kind van Pablo Picasso en Olga Khokhlova. Paulo was als kind onder andere model voor het schilderij Paulo als Harlekijn (1924) en Paulo op een ezel. Maya Widmaier-Picasso (5 september 1935) is geboren uit de relatie met Marie-Thérèse Walter. Picasso maakte enkele beeldhouwwerken die Maya als thema hadden, zoals Maya à la poupée (Maya met een pop), die in februari 2007 uit het huis van Picasso's kleindochter werd gestolen. Maya Widmaier-Picasso woont in Parijs en is een expert die originelen van vervalsingen kan onderscheiden. Claude Picasso (15 mei 1947) is het eerste kind met Françoise Gilot. Paloma Picasso is ook een kind van Françoise Gilot.

Loopbaan Na gestudeerd te hebben aan de kunstacademie Real Academia de Bellas Artes de San Fernando in Madrid, maakte Picasso zijn eerste reis naar Parijs in 1900, toen de kunsthoofdstad van Europa. Daar ontmoette hij zijn eerste Parijse vriend, de journalist en dichter Max Jacob, die Picasso heeft geholpen met het leren van de Franse taal en inwijdde in de literatuur. Ze deelden een appartement; Max sliep 's nachts, terwijl Picasso overdag sliep en 's nachts werkte. Het waren tijden van armoede, kou en wanhoop. Veel van Picasso's werk werd verbrand om de kleine woning warm te houden. Gedurende de eerste vijf maanden van 1901 woonde Picasso in Madrid, waar hij en zijn anarchistische vriend Francisco de Asis Soler het tijdschrift Arte Joven ('Jonge kunst') oprichtten. Er verschenen vijf nummers. Soler maakte de artikelen en Picasso illustreerde het tijdschrift, meestal met grimmige spotprenten die sympathiseren met de armen. Het eerste nummer werd gepubliceerd op 31 maart 1901; de kunstenaar begon toen zijn werk met Picasso te signeren, daarvoor deed hij dit met Pablo Ruiz y Picasso.

In 1905 werd Picasso een favoriet van de Amerikaanse kunstverzamelaars Leo Stein en Gertrude Stein. Hun oudere broer Michael Stein en zijn vrouw Sarah waren ook verzamelaars van zijn werk. Picasso schilderde portretten van zowel Gertrude Stein als haar neef Allan Stein. Gertrude Stein werd Picasso's voornaamste beschermvrouw; ze verwierf zijn tekeningen en schilderijen en exposeerde ze in haar informele Salon in haar huis in Parijs. Op een van haar bijeenkomsten in 1905, ontmoette hij Henri Matisse, een levenslange vriend en rivaal. De Steins stelden hem voor aan Claribel Cone en haar zus Etta, Amerikaanse kunstverzamelaars van schilderijen van Picasso en Matisse. Uiteindelijk verhuisde Leo Stein naar Italië, en Michael en Sarah Stein werden beschermheren van Matisse, terwijl Gertrude Stein werken van Picasso bleef verzamelen.

In 1907 trad Picasso toe tot een kunstgalerie in Parijs die recent was geopend door Daniel-Henry Kahnweiler, een Duitse kunsthistoricus en kunstverzamelaar. Hij werd vanaf 1907 bekend in Parijs, omdat hij een van de eerste verdedigers was van het kubistische werk van Pablo Picasso en Georges Braque. Kahnweiler verdedigde ontluikende artiesten zoals André Derain, Kees van Dongen, Fernand Léger, Juan Gris, Maurice de Vlaminck en verscheidene anderen die uit vele delen van de wereld gekomen waren om te wonen en te werken in Montparnasse.

In Parijs onderhield Picasso vriendschappen met bekende personen uit Montmartre en Montparnasse, waaronder Andre Breton, dichter Guillaume Apollinaire, schrijver Alfred Jarry en Gertrude Stein. Apollinaire werd in 1911 gearresteerd op verdenking van het stelen van de Mona Lisa uit het Louvre. Apollonaire beschuldigde zijn vriend Picasso, die ook voor verhoor moest komen, maar beiden werden later vrijgesproken. In Parijs ontmoette Picasso ook de naïeve schilder Henri Rousseau en in 1908 hielden Picasso en zijn vrienden een banket ter ere van Rousseau, waar ze hem spottend belaadden met medailles en hem achter zijn rug uitlachten.

Modigliani, Picasso en André Salmon voor het Café de la Rotonde in Parijs, 1916 In het begin van de 20e eeuw verbleef Picasso afwisselend in Barcelona en Parijs. In 1904 ontmoette hij Fernande Olivier, een bohemienne en kunstenares die zijn minnares werd. Olivier komt in veel van zijn schilderijen uit de zogenaamde 'roze periode' voor. Na het verwerven van roem en wat geld, verliet Picasso Olivier voor Marcelle Humbert, die hij Eva Gouel noemde. Picasso's liefde voor Eva blijkt in veel van zijn kubistische werken. Picasso was zwaar aangeslagen door haar vroegtijdige dood in 1915 als gevolg van een ziekte, op de leeftijd van 30 jaar.

Na de Eerste Wereldoorlog maakte Picasso kennis met Serge Diaghilevs Ballets Russes. Onder zijn vrienden tijdens deze periode waren Jean Cocteau, Jean Hugo, Juan Gris en anderen. In de zomer van 1918 trouwde Picasso met Olga Khokhlova, een ballerina bij Sergei Diaghilevs gezelschap. Zij brachten hun huwelijksreis door in de villa van de glamoureuze Chileense kunstbeschermster Eugenia Errázuriz in de buurt van Biarritz. Khokhlova introduceerde Picasso in de hogere kringen, formele diners, en alle sociale geneugten in het Parijse leven van de rijke jaren 1920. De twee kregen een zoon, Paulo, die zou uitgroeien tot een losbandige motorcoureur en chauffeur van zijn vader. Khokhlova's fatsoensnormen botsten met Picasso's bohemien-leefstijl en de twee leefden in een toestand van voortdurend conflict. In dezelfde periode werkte Picasso samen met Diaghilevs groep; hij en Igor Stravinsky werkten aan het ballet Pulcinella in 1920. Picasso maakte van de gelegenheid gebruik om verschillende schetsen van de componist te maken.

In 1927 ontmoette Picasso de 17-jarige Marie-Thérèse Walter en begon een geheime affaire met haar. Picasso's huwelijk met Khokhlova eindigde in een scheiding van tafel en bed in plaats van echtscheiding, want de Franse wet vereiste een gelijkelijke verdeling van de eigendommen in het geval van echtscheiding, en Picasso wilde Khokhlova niet de helft van zijn vermogen geven. De twee bleven wettelijk getrouwd tot Khokhlova's dood in 1955. Picasso had een langdurige affaire met Marie-Thérèse Walter en verwekte een dochter, Maya, bij haar. Marie-Thérèse leefde in de ijdele hoop dat Picasso op een dag met haar zou trouwen. Zij verhing zich vier jaar na de dood van Picasso. Gedurende zijn hele leven had Picasso een aantal minnaressen naast zijn vrouw of primaire partner. Picasso was twee keer getrouwd en had vier kinderen bij drie vrouwen. De fotografe en schilder Dora Maar was ook een voortdurende metgezel en minnares van Picasso in de late jaren 1930 en begin 1940.

Oorlogsjaren Tijdens de Tweede Wereldoorlog bleef Picasso in Parijs, terwijl de stad door de Duitsers was bezet. Picasso's artistieke stijl paste niet in de nazi-opvattingen over kunst, zodat hij niet in staat was om zijn werk te laten zien tijdens deze periode. Hij bleef wel schilderen in die tijd. Hoewel de Duitsers brons gieten verboden in Parijs, werd het brons voor hem gesmokkeld door het Franse verzet.

Na de bevrijding van Parijs in 1944 verkeerde Picasso met een jonge studente kunst, Françoise Gilot. De twee werden uiteindelijk geliefden, en hadden twee kinderen samen, Claude en Paloma. Gilot verliet Picasso - als enige van zijn vrouwen - in 1953, naar verluidt als gevolg van mishandeling en ontrouw. Dit was een zware klap voor Picasso.

Hij ging door een moeilijke periode na het vertrek van Gilot. Een aantal van zijn inkttekeningen uit deze periode hebben het thema van de afzichtelijke oude dwerg als tegengewicht voor een mooi, jong meisje, waaronder een aantal uit een zes weken durende affaire met Geneviève Laporte, die in juni 2005 werden geveild.

Picasso deed niet lang over het vinden van een andere minnares, Jacqueline Roque. Ze werkte op de pottenbakkerij Madoura in Vallauris aan de Franse rivièra, waar Picasso keramiek maakte en beschilderde. De twee bleven samen voor de rest van Picasso's leven en trouwden in 1961. Hun huwelijk was een laatste daad van wraak tegen Gilot. Gilot was op zoek naar juridische middelen om haar kinderen met Picasso, Claude en Paloma, te legitimeren. Aangemoedigd door Picasso had ze geregeld te scheiden van haar echtgenoot, Luc Simon, en zou dan trouwen met Picasso om de rechten van haar kinderen veilig te stellen. Picasso trouwde vervolgens in het geheim met Roque, nadat Gilot de echtscheiding had aangevraagd, en nam zo wraak voor haar vertrek.

In 1955 kocht hij villa La Californie in de omgeving van Cannes, in 1958 het Chateau de Vauvenargues en in 1961 villa Notre-Dame-de-Vie in Mougins.

Naast zijn vele artistieke prestaties, had Picasso een filmcarrière, inclusief een cameo-optreden in Jean Cocteaus Testament van Orpheus. Picasso speelde altijd zichzelf in zijn filmoptredens. In 1955 hielp hij bij het maken van de film Le Mystère Picasso ('Het mysterie van Picasso'), geregisseerd door Henri-Georges Clouzot.

Chateau Vauvenargues Picasso overleed in april 1973 op 91-jarige leeftijd aan de gevolgen van een longontsteking en is begraven bij Château de Vauvenargues bij Aix-en-Provence in Frankrijk.

De Franse staat verwierf in 1990 via een nalatenschap van Picasso en diens vrouw Jacqueline Roque een groot aantal kunstwerken.

Politieke opvattingen Picasso bleef neutraal tijdens de Eerste Wereldoorlog, de Spaanse Burgeroorlog en de Tweede Wereldoorlog en weigerde om te vechten voor enige zijde of land. Sommige van zijn tijdgenoten vonden dat zijn pacifisme meer te maken had met lafheid dan met principe. Een artikel in The New Yorker noemde hem “a coward, who sat out two world wars while his friends were suffering and dying” ("een lafaard, die twee wereldoorlogen uitzat, terwijl zijn vrienden leden en stierven"). Als Spaans burger in Frankrijk werd Picasso niet gedwongen om te vechten tegen de binnenvallende Duitsers in beide wereldoorlogen. In de Spaanse Burgeroorlog werd militaire dienst voor Spanjaarden die in het buitenland woonden optioneel en zou een vrijwillige terugkeer naar het land inhouden. Terwijl Picasso zich woedend en veroordelend uitliet over Francisco Franco en de fascisten door middel van zijn kunst, heeft hij niet de wapens tegen hen gericht. Hij bleef ook afzijdig van de Catalaanse onafhankelijkheidsbeweging tijdens zijn jeugd ondanks zijn algemene ondersteuning en vriendelijkheid ten opzichte van activisten.

Picasso trad in 1944 toe tot de Franse communistische partij, bezocht een internationale vredesconferentie in Polen en ontving in 1950 de Lenin Vredesprijs van de Sovjet-regering. Partijkritiek op een portret van Jozef Stalin als onvoldoende realistisch leidde tot verminderde interesse van Picasso in de communistische politiek, maar hij bleef een trouw lid van de communistische partij tot zijn dood. In 1945 verklaarde Picasso in een interview met Jerome Seckler: "Ik ben een communist en mijn schilderijen zijn communistische schilderijen. ... Maar als ik een schoenmaker, royalist of communist of iets anders was, zou ik niet noodzakelijkerwijs mijn schoenen op een bijzondere manier hameren om mijn politieke voorkeur te laten zien." Zijn militante communisme, niet ongewoon onder intellectuelen en kunstenaars in die tijd, al was dit officieel verboden in Franco-Spanje, is al lang het onderwerp van enige controverse; een opmerkelijke bron of demonstratie daarvan was een sarcastisch citaat algemeen toegeschreven aan Salvador Dalí (met wie Picasso een nogal gespannen relatie had), dat ogenschijnlijk twijfelt over de ware eerlijkheid van zijn politieke gezindheid:

Picasso es Pintor, yo también; [...] Picasso es español, yo también; Picasso es Comunista, yo tampoco. (Picasso is schilder, ik ook; [...] Picasso is Spanjaard, ik ook; Picasso is communist, ik ook niet.) Hij was tegen de inmenging van de Verenigde Naties en de Verenigde Staten in de Koreaanse Oorlog, wat hij afbeeldde in het schilderij Bloedbad in Korea. In 1962 ontving hij de Internationale Lenin Vredesprijs.

Schilderstijl Picasso's loopbaan kan worden ingedeeld in verschillende perioden. Samen met Georges Braque ontwikkelde hij in de jaren 1905 - 1915 het kubisme.

Picasso heeft tijdens zijn leven enorm veel kunstwerken gemaakt. Er is geen officiële lijst waarin zijn gehele oeuvre staat opgesomd. Hieronder volgt daarom een globaal overzicht van Picasso’s oeuvre, waarin de belangrijkste werken worden genoemd binnen de betreffende perioden van Picasso's loopbaan.

Blauwe periode Tijdens Picasso's blauwe periode, de tijd dat hij in armoede in Parijs woonde (1901-1904), maakt hij sombere schilderijen in donkere en sombere kleuren, hoofdzakelijk blauw, groen, zwart en paars. Deze kleuren symboliseren de koude, de dood en kwetsbaarheid van het bestaan. Voorbeelden van werken uit Picasso's blauwe periode zijn Desemparats (1903) en The Madman (1904).

Zie lijst van schilderijen in blauwe periode van Pablo Picasso Roze periode Geleidelijk werd Picasso bekender en kreeg hij zijn eerste successen. Ook kreeg hij aan het einde van zijn blauwe periode een relatie met Fernande Olivier. Picasso werd minder somber, wat in zijn schilderijen tot uitdrukking kwam door het gebruik van zachte tinten blauw en roze. Door het vele gebruik van roze kleuren in het werk uit deze periode, heeft de periode de naam ‘roze periode’ meegekregen. De onderwerpen van zijn schilderijen zijn in deze periode vaak geïnspireerd op het circus, dat Picasso en Fernande vaak samen bezochten. Voorbeelden van werken uit de roze periode zijn het Portret van Señora Canals en Circusartiest en jongen.

Kubistische periode In Parijs kwam Picasso in aanraking met primitieve Afrikaanse en Polynesische beeldhouwwerken, die hem inspireerden tot het afbeelden van totemfiguren en maskers in zijn schilderijen. Picasso experimenteerde constant met nieuwe technieken en werkte aan een minder naturalistische, meer geometrische stijl. Door een hardere en strakkere uitdrukkingswijze en het gebruik van meer en dikkere lagen verf ontstond een geheel nieuwe stijl: het kubisme. Samen met Georges Braque wordt Picasso gezien als uitvinder van deze moderne kunststroming. Enkele belangrijke werken uit de kubistische periode van Picasso zijn Les Demoiselles d'Avignon (1907), dat wordt gezien als het eerste kubistische werk en Blanquita Suárez (1917).

Klassieke periode Door de uitbraak van de Eerste Wereldoorlog moesten veel vrienden van Picasso in militaire dienst, waardoor Picasso zich eenzaam en afgezonderd voelde. Toen in 1915 zijn geliefde ‘Eva’ ook nog overleed werden deze gevoelens nog sterker. Picasso kon zich niet meer concentreren op zijn werk en werd depressief. In 1917 werd Picasso door Jean Cocteau meegenomen naar Rome, waar hij achterdoeken, decors en kostuums ging ontwerpen voor een Russisch balletgezelschap genaamd Les Ballets Russes. Picasso verdiepte zich in de klassieke kunst en trouwde een lid van het balletgezelschap. Picasso's nieuwe vrouw maakte van hem een kunstenaar voor de hogere kringen en Picasso leidde vanaf dat moment een snobistisch leven. In deze periode maakte Picasso vooral schilderijen die doen denken aan de stijl van de renaissance en het neoclassicisme. Voorbeelden van klassieke werken van Picasso zijn De absintdrinker en Zelfportret.

Surrealistische periode Tussen 1925 en 1930 ontstond in Europa een nieuwe kunststroming die uiteindelijk net zo belangrijk werd als het kubisme: het surrealisme. Picasso raakte beïnvloed door deze nieuwe stijl en experimenteerde verder met vormen, stijlen en kleuren. In zijn surrealistische periode maakte Picasso surrealistische schilderijen en ijzerdraadconstructies. Een voorbeeld van een surrealistisch werk van Picasso is De dans.

Abstracte periode Via het surrealisme kwam Picasso terecht bij abstracte werken. Hij ging steeds abstracter werken, maar er bleef altijd sprake van figuratie. Voorbeelden van abstracte werken van Picasso zijn Abstract hoofd en Abstract portret. Dit is de meest bekende periode, ook wel de Picasso-stijl genoemd.

Zie lijst van schilderijen in abstracte periode van Pablo Picasso.

Latere periode In de laatste periode van zijn leven was Picasso een beroemdheid geworden. Hij trok zich terug uit de publiciteit. Hij bleef productief als schilder.

Werken Zijn bekendste schilderij is Guernica, een weergave van een Duits bombardement op deze stad in 1937, tijdens de Spaanse Burgeroorlog. Dit schilderij hangt in het Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía in Madrid.

Een ander bekend schilderij is Les Demoiselles d'Avignon uit 1907, dat door veel kunsthistorici gezien wordt als het beginpunt van de schilderkunst van de 20e eeuw. Het werk bevindt zich in het Museum of Modern Art (MOMA) in New York.

Picasso heeft veel werken gemaakt met de vrouw als thema. Een bekend schilderij is The Weeping Woman uit 1937, waarvoor Picasso's geliefde Dora Maar model stond.

Tête de femme (Jacqueline) uit 1963 is een portret van zijn tweede echtgenote Jacqueline en bracht op 2 februari 2010 op een veiling bij Christie's in Londen 9,2 miljoen euro op. De nieuwe eigenaar is onbekend.

Schilderijen (selectie) Kind met duif ▪ 1901 De absintdrinkster, 1901, olieverf op doek, 73 x 54 cm, Hermitage in Sint-Petersburg Desemparats ▪ 1903 Blinde vrouw ▪ 1903[2] De gek ▪ 1904 Boy Leading a Horse ▪ Parijs, 1905-06 ▪ olie op canvas ▪ 7' 2⅞" × 51⅝" (220,6 × 131,2 cm) Twee Naakten ▪ Parijs, laat in 1906 ▪ olie op canvas ▪ 59⅝ × 36⅝" (151,3 × 93 cm) Les Demoiselles d'Avignon ▪ 1907 ▪ olie op canvas ▪ 8' × 7' 8" (243,9 × 233,7 cm) Vrouw met een waaier (Woman with a Fan), 1907, olieverf op doek, 152 x 101 cm, Hermitage in Sint-Petersburg Fruit Dish ▪ Parijs, winter 1908-09 ▪ olie op canvas ▪ 29¼ × 24" (74,3 × 61 cm) Repose ▪ Parijs, voorjaar 1908 ▪ olie op canvas ▪ 32 × 25¾" (81,2 × 65,4 cm) Landschap ▪ Parijs, augustus of september 1908 ▪ olie op canvas ▪ 39⅝ × 32" (100,8 × 81,3 cm) Stilleven met Liqueurfles ▪ Horta de Ebro, Augustus 1909 ▪ olie op canvas ▪ 32⅛ × 25¾" (81,6 × 65,4 cm) Femme en vert ▪ 1909 ▪ Vrouw met mosterdpot ▪ 1909-1910 ▪ olie op canvas ▪ 73 × 60 cm Girl with a Mandolin (Fanny Tellier) ▪ Parijs, voorjaar 1910 ▪ olie op canvas ▪ 39½ × 29" (100,3 × 73,6 cm) Ma Jolie ▪ Parijs, winter 1911-12 ▪ olie op canvas ▪ 39⅜ × 25¾" (100 × 64,5 cm) Violin and Grapes ▪ Céret and Sorgues, voorjaar-zomer 1912 ▪ olie op canvas ▪ 24 × 20" (61 × 50,8 cm) The Architect's Table ▪ Parijs, 1912 ▪ olie op canvas gespannen op paneel ▪ 28⅝ × 23½" (72,6 × 59,7 cm) Tafeltje in een café (Fles pernod en glas) (Table in a café (Bottle of Pernod)), 1912, olieverf op doek en meet 45,5 x 32,5 cm Hermitage in Sint-Petersburg Gitaar ▪ Parijs, winter 1912-13 ▪ blik en ijzerdraad ▪ 30½ × 13¾ × 7⅝" (77,5 × 35 × 19,3 cm) Card Player ▪ Parijs, winter 1913-14 ▪ olie op canvas ▪ 42½ × 35¼" (108 × 89,5 cm) Groen stilleven ▪ Avignon, zomer 1914 ▪ olie op canvas ▪ 23½ × 31¼" (59,7 × 79,4 cm) Vrouw met een gitaar ▪ Parijs, maart 1914 ▪ olie, zand en houtskool op canvas ▪ 45½ × 18⅝" (115,5 × 47,5 cm) Fruit Dish, Bottle and Violin ▪ 1914 Harlekijn ▪ Parijs, late 1915 ▪ olie op canvas ▪ 6' ¼" × 41⅜" (183,5 × 105,1 cm) Paul en Arlequin ▪ 1924 ▪ 98 × 130 cm Studio with Plaster Head ▪ Juan-les-Pins, zomer 1925 ▪ olie op canvas ▪ 38⅝ × 51⅝" (97,9 × 131,1 cm) De Dans ▪ tussen 1925-1930 De Studio ▪ Parijs, winter 1927-28 ▪ olie op canvas ▪ 59" × 7' 7" (149,9 × 231,2 cm) Schilder en Model ▪ Parijs, 1928 ▪ olie op canvas ▪ 51⅛ × 64¼" (129,8 × 163 cm) Zittende Bader ▪ Parijs, vroeg 1930 ▪ olie op canvas ▪ 64¼ × 51" (163,2 × 129,5 cm) Meisje voor een spiegel ▪ Boisgeloup, maart 1932 ▪ olie op canvas ▪ 64 × 51¼" (162,3 × 130,2 cm) Guernica ▪ 1937 Night Fishing at Antibes ▪ Antibes, augustus 1939 ▪ olie op canvas ▪ 6' 9" × 11' 4" (205,8 × 345,4 cm) Het Charnel Huis ▪ Parijs, 1944-45 ▪ olie en houtskool op canvas ▪ 6' 6⅝" × 8' 2½" (199,8 × 250,1 cm) Vrouw bij het raam ▪ Cannes, juni 1956 ▪ olie op canvas ▪ 63¾ × 51¼" (162 × 130 cm) 1rightarrow blue.svg zie ook Lijst van duurst geveilde schilderijen Musea

Musée Picasso in Parijs Picasso heeft vijf naar hem vernoemde musea:

Musée Picasso in Parijs Museo Picasso in Barcelona Museo Picasso in Málaga Graphikmuseum Pablo Picasso Münster in Münster Musée Picasso Antibes in Antibes Werk in openbare collecties (selectie) Centre Georges Pompidou, Parijs Hermitage, Sint-Petersburg LaM, Villeneuve d'Ascq Museum of Modern Art, New York Museum Ludwig, Keulen Museum Berggruen, Berlijn Museo Thyssen-Bornemisza, Madrid Rijksmuseum Amsterdam[3] Stedelijk Museum Amsterdam Stedelijk Museum 's-Hertogenbosch Van Abbemuseum, Eindhoven Tentoonstellingen (selectie) Werken van Pablo Picasso in de Galerie 291 (1911), de Armory Show (1913), de documenta 1 (1955), de documenta II (1959), de documenta III (1964), de documenta 6 (1977) en de documenta 8 in 1987 in Kassel In 1939 wordt in het Museum of Modern Art in New York een overzichtstentoonstelling gehouden en krijgt hij internationale bekendheid In 1955 is er een tentoonstelling in Parijs, die daarna naar München, Keulen en Hamburg gaat. Picasso van 4 maart t/m 30 april 1967 in het Stedelijk Museum Amsterdam 1971: Eerste retrospectief van een levende kunstenaar in het Louvre 1986: Picasso – Pastelle, Zeichnungen, Aquarelle, Düsseldorf, Kunstverzameling Nordrhein-Westfalen, Tübingen, Kunsthalle 1993: Picasso. Die Zeit nach Guernica 1937–1973. München, Kunsthalle der Hypo-Kulturstiftung 2006: Diverse tentoonstellingen ter gelegenheid van de 125e geboortedag[4] 2007: Picasso – Malen gegen die Zeit, later werk (schilderijen, grafiek). Albertina, Wenen en Kunstsammlung Nordrhein-Westfalen, Düsseldorf 2007: Goya und Picasso – Tauromaquia. Wallraf-Richartz-Museum, Keulen[5] Cézanne to Picasso: Ambroise Vollard, Patron of the Avant-Garde van 17 februari t/m 12 mei 2007 in het Art Institute of Chicago in Chicago [6] Picasso in Den Haag was van 15 december 2007 t/m 30 maart 2008 in het Gemeentemuseum Den Haag te zien[7] [8] Picasso and Masters van 6 oktober 2008 t/m 2 februari 2009 in het Grand Palais in Parijs [9] Picasso: Challenging the Past 25 februari t/m 7 juni 2009 in de National Gallery in Londen[10] Picasso Cézanne van 25 mei t/m 27 september 2009 in het Musée Granet in Aix-en-Provence [11] 2009: Pablo Picasso: Meisterwerke aus dem Musée Picasso, Parijs, van 18 september 2009 t/m 6 januari 2010 in het Ateneum in Helsinki Picasso and the Avant-Garde in Paris van 24 februari t/m 25 april 2010 in het Philadelphia Museum of Art [12] Picasso: Peace and Freedom van 21 mei t/m 30 augustus 2010 in Tate Liverpool[13] Pablo Picasso from Musée National Picasso, Paris van 11 juni t/m 25 september 2011 in het Fine Arts Museums of San Francisco Picasso in Parijs, 1900-1907 van 18 februari t/m 29 mei 2011 in Van Gogh Museum in Amsterdam. [14] Picasso & Modern British Art van 15 februari t/m 15 juli 2012 in Tate Modern in Londen[15] Bibliografie (selectie) Besten, L. den (2011) On Jewellery, A Compendium of international contemporary art jewellery. Stuttgart: Arnoldsche Art Publishers. ISBN 9783897903494 Documentaires Visit to Picasso Zie ook Lijst van deelnemers aan Documenta Externe links Logo Wikimedia Commons Commons heeft mediabestanden op de pagina Pablo Picasso. Logo Wikiquote Wikiquote heeft een of meer citaten gerelateerd aan Pablo Picasso. Musée Picasso, Parijs Museo Picasso Málaga Picasso-Museum (Barcelona) Graphikmuseum Picasso Münster