Adoptie

Verbeteren Dit artikel moet nog een beetje verbeterd worden. Wil jij WikiKids helpen? Het zou fijn zijn als je het verbetert.

Adoptie is de aanname van een persoon als kind. Het opnemen in het gezin van een klein kind waarvan de oorspronkelijke ouders niet konden of wilden zorgen.

Een echtpaar, een vader en een moeder bijvoorbeeld, kan ervoor kiezen een kind te adopteren om verschillende redenen. Veel kinderen uit een arm gebied als Afrika of uit een land met een één-kind-politiek als China worden geadopteerd door (vaak kinderloze) echtparen in rijkere landen.

Redenen

Er zijn altijd redenen waarom een kind uit zijn eigen gezin weg gaat, bijvoorbeeld omdat de ouders dood zijn of omdat ze het kind mishandelden, en daarmee naar de politie zijn gegaan. De gemeente zoekt een nieuw gezin uit, en dat gezin gaat je adopteren. Dat is een reden maar soms kan je ook geadopteerd worden omdat je moeder bijvoorbeeld te vroeg zwanger is geworden, en het dan niet aan kan maar ook bijvoorbeeld omdat je geen geld is.

Open adoptie

Een open adoptie is dat als je kind geadopteerd wordt, dat je wel nog foto's en filmpjes krijgt van je kind.

1 Titel pagina

2 Inhoudsopgave. 
3 Inleiding. 
4 Wat wist ik al van adoptie. 
5 Wanneer besluit je een kindje te gaan adopteren en wat moet je daar allemaal voor doen? 
6 Aan welke eisen moet ik voldoen om een kindje te adopteren? 
7 Wie regelt dat ik een kindje kan adopteren? En hoelang duurt zoiets? 
8 Uit welke landen kun je een kindje adopteren? 
9 Hoeveel moet ik betalen voor een adoptiekindje? 
10 Welke problemen kom je tegen bij adopteren en bij de adoptiekinderen? 
11 Hoe gaat het verder met de biologische ouders nadat ze hun kind hebben afgestaan voor adoptie? 
12 Nu actueel over adoptie en voor en nadelen van adoptie. 
13 Interview met Sandra van Veen. 
14 Terugblik en antwoord op de hoofdvraag. 

3 Inleiding:

Niet in verslag opgenomen.

4 Wat wist ik al van het onderwerp, adoptie 

Ik wist al van adoptie dat het niet zomaar wat is, een kindje uit het buitenland adopteren. Kinderen worden vaak door de ouders afgestaan omdat zij ze niet kunnen opvoeden omdat er gewoonweg geen geld is. Ook zijn er kinderen die wees zijn en dan in een weeshuis terecht komen. Vanuit dat huis worden ze dan vaak door een stichting ter adoptie aangeboden om ze in een ander land een betere toekomst te geven. 

7 Wie regelt dat ik een kindje kan adopteren en hoe lang duurt zoiets?

Als je de curcus hebt gevolgd kun je gaan uitzoeken bij welke stichting je je kindje wil laten adopteren. Sommige stichtingen gaan uit van je geloof. Andere stichtingen verlangen van je dat je het kindje zelf op gaat halen in het geboorteland. Daarom moet je goed opletten wat elke stichting van je verwacht. 

Zo’n stichting heeft vaak contacten in 1of 2 landen waar ze kinderen uit adopteren. Soms komt je eerst op een lijst te staan omdat er vaak veel mensen voor zijn die ook een kindje willen adopteren. Als je een maal aan de beurt bent dan willen de mensen van de stichting eerst een gesprek met je hebben. Ze vragen dan of je wensen hebt, bijvoorbeeld; of je een jongen of meisje wil, of je een kindje wil met een handikap, wat de uiterste leeftijd mag zijn van het adoptiekindje, etc. Als dat allemaal is opgeschreven gaan zij voor je op zoek. Dit kan zo’n 5,6 soms zelfs 7 jaar duren voor dat je eindelijk een kindje krijgt toegewezen. 

Tijdens die jaren word je wel op de hoogte gehouden hoe het gaat met de adoptie procedure. 
Soms moet je van uit die stichting ook nog een curcus volgen. 

Deze stichtingen worden soms bemand door vijwilligers. 

8 Uit welke landen kun je een kindje adopteren?

Uit welk land je wilt adopteren kun je inprincipe zelf bepalen. Je kiest namelijk zelf een adoptie stichting. Het nadeel is wel dat bijna alle stichtingen weer hun eigen regeltjes hebben. Je moet bij sommige stichtingen het kindje zelf ophalen in het geboorte land, soms moet je bereid zijn om nog een kindje te adopteren. 

De bekendste landen en het aantal kinderen dat uit die landen zijn geadopteerd in de jaren 1990. 1991, 1992 en 1993. 

De cijfers uit 1990 1991 1992 1993 
Azië 
Filippijnen 13 12 10 10 
India 92 77 71 65 
Korea 6 9 11 4 
Sri Lanka 263 228 97 62 
Taiwan 17 31 23 27 
Thailand 19 23 17 23 
Zuid- Afrika 
Brazilië 91 111 57 72 
Colombia 208 169 181 146 
Costa Rica 1 10 - - 
Suriname 17 25 9 8 
Afrika 
Ethiopië 33 33 49 41 
Europa 
Hongarije 3 5 4 5 
Polen 22 40 29 29 
Roemenië 4 23 2 3 

Totaal aantal adopties (inclusief overige landen) 1990: 830/ 1991: 817/ 1992: 618/ 1993: 574. Deze getallen kunnen per jaar behoorlijk verschillen. Mijn bron is uit het jaar 1993 Het belangrijkste is vaak bij het adopteren wat een stichting van je verwacht en uit welk land je kindje komt, komt dan vaak op de tweede plaats. 
Als je wel graag een kindje uit een bepaald land wilt dan moet je een stichting zoeken die uit dat land adopteerd. En de stichting moet natuurlijk aan jou eisen voldoen. Het kan best nog veel werk zijn om een goede stichting te vinden die aan jou eisen voldoet. 

9 Hoeveel moet ik betalen voor een adoptiekindje?

Hoeveel je moet betalen voor een adoptie kindje verschilt per stichting. 
Bij sommige stichtingen betaal je eerst een bedrag vooraf. Bij andere stichtingen betaal je de kosten die zij maken, bijvoorbeeld de notaris, een vertaler, misschien gaan zij wel een kijkje nemen in het adoptieland, dan betaal jij hun reiskosten etc. Maar dit hoeft niet zo te zijn het is per stichting heel verschillend. 

Soms wordt er ook rekening gehouden met je imkomen. 

Een adoptie procedure komt ongeveer rond de F 15.000,= en de f 25.000,= . 
Dit is echter maar een gemiddelde. 

Je betaad namelijk voor: 
*de instantie (de stichting) 
*reis en verblijfkosten 
*donatie aan tehuizen 

Als je hebt toegezegd dan betaal jij alle kosten voor het kind in het geboorteland tot het naar je toe komt, of jij het kindje gaat halen. 

10 Welke problemen kom je tegen bij adopteren en de adoptie kinderen?

Je eerste probleem zou al kunnen zijn dat je niet door het gezinsonderzoek heen komt, als je geen 5 jaar getrouwd bent. 98 % van de mensen die een gezinsonderzoek ondergaan krijgen een positieve uitslag, dus 2 % van de mensen krijgen geen toestemming om een kindje te adopteren. 

Bij adoptiekinderen raakt 1 van de 4 adoptiekinderen in aanraking met justirie. Een onbekend aantal raakt aan de drugs of in het criminele circuit. 

Jongens uiten hun problemen vaak op andere meisjes, ze gaan meisjes pesten, slaan, schoppen of nog erger ze verkrachten ze. 

Meisjes gaan vaak de prostitutie in en manipuleren (bewerken, naar hun zin maken, beinvloeden) hun klasgenootjes. 

Veel adoptie kinderen hebben last van hechtingsstoornissen en gedragsproblemen. 

Kinderen die op hun derde of vierde jaar pas worden geadopteerd hebben al een hele geschiedenis achter zich, vaak leefden ze vroeger op straat en konden ze doen en laten wat ze wilden. Ook konden ze niemand vertrouwen, dus dat deden ze ook niet. Als die kinderen dan in Nederland komen hebben ze ineens steeds iemand om zich heen, ze wonen in een huis. Hun hele leven wordt overhoop gehaald. Dat ga je later merken met hechtings problemen. De kinderen durven zich aan niemand te hechten. Dat heet ook wel het Geen-bodem-syndroom. Ze hebben geen eigen identiteit. 

Als adoptieouders wil je je kind zo goed mogelijk helpen en met je kind praten. Dit kunnen de kinderen dan niet want dat hebben ze vroeger nooit geleerd. 

Je moet je kind ook niet te veel prijzen want dan denkt zo’n kind dat je dat zegt omdat je het eigenlijk niet goed vind maar alleen zegt voor hun. Het kind wordt daar heel verlegen van en klapt dan helemaal dicht. 

Hoe ouder kinderen worden geadopteerd hoe vaker er problemen ontstaan omdat die kinderen zich niet kunnen binden. Jongere kinderen hebben dit probleem niet omdat zij zich van vroeger niks meer herinneren. 

11 Hoe gaat het verder met de biologische ouders nadat ze hun kind hebben afgestaan voor adoptie?

Er moet een reden zijn dat een kindje te adoptie wordt gesteld, dat kan natuurlijk zijn omdat de ouders zijn omgekomen in de oorlog. Maar het kan ook dat de ouders gewoon geen geld hebben om het kindje groot te brengen. 

Heel veel adoptie kinderen willen hun biologische ouders leren kennen. 
Het FIOM is een stichting die helpt adoptie kinderen om de biologische ouders op te sporen. Eerst moet je je eigen adoptie dossier zien te vinden, dit is meestal bij de stichting waar je ouders je hebben geadopteerd, maar het kan ook dat het in het geboorteland is achtergelaten. Als je dat dossier niet hebt dan kun je beter stoppen met zoeken want daarin staan alle gegevens over je verdere biologische familie. 

Het FIOM zoekt eerst uit waar dat dossier is gebleven (zelf hebben je ouders ook wel een deel van dat dossier, kopies, maar niet alles) als dat is gevonden dan kan je op zoek gaan in je geboorteland. 

Het kan daar natuurlijk heel verschillend uitpakken: 
*Je vindt je ouders en het blijkt dat je nog 7 broers en zussen hebt maar jij als jongste bent afgestaan. Daar moet dan wel een goede reden voor zijn anders voel je je waarschijnlijk best wel rot. 
*Je biologische ouders willen geen contact met je nadat je ze eindelijk hebt gevonden. 
*Of je vindt een broertje of zusje in een ander land want die is ook geadopteerd. En je ouders zijn overleden. 

Adoptie is ook niet iets wat je zomaar even doet, er gaat ongeveer 6 á 7 jaar aan vooraf voor je echt ouder bent van een geadopteerd kindje. 

Het is natuurlijk goed dat er kinderen geadopteerd kunnen worden, stel dat je als man en vrouw geen kinderen kunt krijgen, dan kun je altijd nog overwegen om een kindje te adopteren en voor die kinderen is het zeker beter als ze uit een land komen waar oorlog en armoede heerst. 

Kinderen die jong geadopteerd worden passen zich hier helemaal aan, aan deze kultuur en zijn gewend aan de ouders die het nu heeft. Oudere kinderen (3,4 of 5 jaar) krijgen vaak op oudere leeftijd problemen met de dingen die ze vroegen hebben meegemaak in hun geboorteland. Ze gaan dan vaak het kriminele gebeuren in en hebben vaak ruzie thuis. 

Als kinderen ouder zijn dan 5 jaar mogen ze niet meer geadopteerd worden, tenzij er bijvoorbeeld 4 kinderen geadopteerd worden (broertjes en zusjes) en een daarvan is ouder dan 5 jaar dan maken ze weleens een uitzondering om de familie bij elkaar te houden. 

5 Waarneer besluit je een kindje te gaan adopteren en wat moet je daar allemaal voor doen?

Je denkt vaak pas aan adoptie als je zelf geen kinderen kunt krijgen. Of als je zelf wel al kinderen hebt maar je wil graag nog een kindje uit een ander land een beter leven geven in Nederland. 

Meestal moet je daar goed over praten met je partner want het is niet zomaar wat, een kindje uit een ander land hierheen halen. 

Als je eenmaal hebt besloten dat je een kindje wil adopteren dan moet je een brief schrijven aan het Ministerie van Justitie om je aan te melden voor een adoptiekindje. Als je als echtpaar aan alle eisen voldoet dan krijg je een BPK-nummer, (dit betekend Buitenlands Pleeg Kind) en je wordt op de lijst gezet bij alle mensen die zich ook hebben ingeschreven voor een adoptie kindje. Voor je eindelijk wordt opgeroepen gaat er zo’n 1, 1,5 jaar overheen. 

Als je dan wordt opgeroepen moet je eerst meedoen aan een (verplichte) curcus. De curcus gaat over hoe adoptie in z’n werk gaat en wat er allemaal bij komt kijken. De curcus bestaat uit 6 tot 8 bijeenkomsten. De kosten zijn voor eigen rekening en komen ongeveer op F 850,=. 
Deze curcus wordt geregeld door de stichting VIA. 

6 Aan welke eisen moet je voldoen om een kindje te adopteren?

Als echtpaar moet je minstends 5 jaar getrouwd zijn om een kindje te mogen adopteren. Ook moet je medisch zijn goedgekeurd. Verder komen er mensen met je praten, een zogenaamd gezinsonderzoek. Dit wordt gedaan door een maarschappelijk medewerker van de Raad voor de Kinderbescherming. Ze vragen welk beroep je uitoefend, welke opleidingen je hebt gevolgd, eventule eerdere huwelijken, je geloofsovertuiging en je motivatie om te willen adopteren. 

Want misschien wil je wel een adoptie kindje omdat je eigen kindje is overleden en wil jij een adoptiekindje om de plaats in te nemen van het overleden kindje. Dat mag natuurlijk niet het geval zijn. Ook vragen ze over de relatie tussen de 2 familie’s, of jij goed met je schoonfamilie kan opschieten en of je partner goed met jou familie kan opschieten. Of misschien wil een van de ouders wel heel graag een adoptiekindje en de ander niet. 

Soms speelt de buurt waar je woont ook nog een rol, als je in een niet kindvriendelijke buurt woont zullen ze daar ook wat van zeggen. 

Als dit gesprek is geweest dan gaat er een rapport maar het ministerie van Justitie, zij geven je dan echt toestemming om te mogen adopteren als het rapport wordt goedgekeurd. 

Sinds 1997 mag een alleen wonende ook een kindje adopteren, waarschijnlijk moet je dan ook aan deze eisen voldoen maar dat kan ik nergens vinden want mijn bronnen zijn al van voor 1997
Zo zijn er een heleboel situaties te noemen. Als je echt je biologische ouders wilt vinden moet je je niet vergissen in de tijd die je er voor nodig hebt om alles uit te zoeken. Het kan natuurlijk ook dat het zeker is dat je biologische ouders leven maar ze zijn onvindbaar omdat ze verhuisd zijn. 

12 Nu actueel over adoptie en voor en nadelen van adoptie.

Actueel: 

Iets wat nu heel erg actueel is over adoptie is dat de adoptie stichtingen en het VIA vinden dat de minister van financiën te weinig geld besteed aan de nazorg van adoptie kinderen. Bijvoorbeeld, als kinderen die geadopteerd zijn in het criminele circuit komen dan is daar geen opvang voor en dat willen het VIA en de stichtingen wel. 

De minister heeft al voorgesteld om volgend jaar meer geld aan de nazorg van adoptiekinderen te geven. 

Bron: Programma Nederland 1 ‘Spreekuur’ op 11-10-’99 

Voor en nadelen: 

Een voordeel van adoptie is dat als je zelf geen kinderen kunt krijgen je een kindje kunt adopteren, ook geef je zo een kansloos kindje uit de derde wereld een beter leven. 

Absoluut een nadeel is dat je aan eisen verbonden zit en je moet lang wachten tot je eindelijk een kindje krijg toegewezen. Ook een nadeel is dat je nooit weet wat voor een karakter het kindje heeft wat je adopteerd, het erft namelijk niks van jou of je partner, je weet ook niet wat zo’n kindje vroeger al heeft meegemaakt.