De nieuwe kleren van de keizer

De kleermakers maken de speciale stof die alleen door slimme mensen gezien kan worden.

De (nieuwe) kleren van de keizer is een sprookje van de Deense schrijver Hans Christian Andersen. Het sprookje verscheen in 1837 en behoort tot een van de zijn bekendste verhalen. Het verhaal gaat over een ijdele keizer die nieuwe kleren laat maken. Volgens de kleermakers zijn de kleren alleen maar zichtbaar voor slimme mensen. In werkelijkheid bestaan de kleren niet en de keizer loopt naakt rond.

Het sprookje is zo erg bekend dat het ook een uitdrukking is geworden. Met de uitdrukking “de nieuwe kleren van de keizer” wordt bedoeld dat een leider een slechte beslissing maakt, maar deze door niemand afgekeurd wordt. Dit is uit angst om tegen de autoriteit van de leider in te gaan.

Verhaal

Let op! Hieronder staat de samenvatting van een verhaal. Soms is het niet leuk als je al weet hoe het verhaal afloopt!

Er was eens een keizer die erg ijdel was. De keizer hielt van mooie, dure kleren, maar was snel op deze kleren uitgekeken. Hierdoor liet de keizer vaak nieuwe kleren maken. Toch wilde eigenlijk bijzondere kleren die niemand anders had. Op een dag melden zich twee kleermakers bij het hof. Zij zeiden kleren kunnen te maken die niemand anders ter wereld had. Ze maken namelijk kleding van een stof die alleen voor slimme mensen zichtbaar is. De kleermakers zijn eigenlijk oplichters, maar de keizer weet dit niet en huurt ze in.

De keizer maakt poedelnaakt een ritje door de stad.

De kleermakers nemen hun spullen mee naar het hof en beginnen met het weven van “de stof”. In werkelijkheid is geen stof te zijn, aangezien de kleermakers lege weefstoelen gebruiken. De hofhouding gaat regelmatig kijken bij de wevers, maar zien de stof niet. Ze zijn echter bang dat ze niet slim genoeg zijn om de stof te zien. Uit angst om dom gevonden te worden, vertellen ze de keizer steeds dat de kleding er mooi uitziet. Na enkele dagen zijn de kleren af en de keizer trekt deze aan. Als de keizer in de spiegel kijkt, kan hij de stof ook niet zien. Hierdoor wordt hij ook bang dat hij te dom is. Hij laat zijn ministers kijken, aangezien deze zeker slim genoeg zijn. De ministers kunnen de stof ook niet zien, maar vertellen de keizer dat hij er goed uitziet. De ministers zijn namelijk bang om dom te zijn en hun baan te verliezen.

De keizer denkt echter dat de kleren nog steeds bestaan. Hij besluit om zijn “nieuwe kleren” aan het volk te zien en maakt een ritje door de stad. In werkelijkheid is poedelnaakt. Wanneer het volk hem ziet, wordt iedereen stil en staren hem na. Op een gegeven moment zegt een klein kind wat voor iedereen duidelijk was; de keizer is poedelnaakt. Hier barst een gelach los in de stad en de keizer rijdt meteen naar huis toe. Toch bleven zijn dienaren nog doen alsof hij kleren had. De keizer werd het duidelijk dat hij bedrogen was door de kleermakers. De kleermakers waren echter al betaald met veel rijkdommen en waren inmiddels al vertrokken.

Verwerkingen

De nieuwe kleren van de keizer is een vrij bekend sprookje. Het is verschillende gebruikt voor films en televisieseries. In een aflevering van de Muppet Classic Theater wordt het sprookje nagespeeld door de Muppets, waarbij Fozzie de keizer speelt.

In 2012 werd het sprookje toegevoegd aan het Sprookjesbos van de Efteling. Hier wordt het paleis van de keizer uitgebeeld, waarbij op een zoveel minuten het sprookje wordt uitgebeeld door voorbijkomende beelden. Deze beelden zijn vrij statisch en bewegen niet tot nauwelijks.

Het verhaal van de keizer wordt nog steeds uitgegeven. In Andersens versie van het verhaal was de keizer niet helemaal poedelnaakt, maar droeg zijn ondergoed. Toentertijd was dit een hemd en een onderbroek. In sommige moderne versies van het verhaal draagt de keizer helemaal geen kleren of slechts een onderbroek.