Zeeforel: verschil tussen versies
(Nieuwe pagina aangemaakt met 'De zeeforel wordt tot 150 cm lang.[1] Hij komt van oorsprong voor in Europa en Azië. De zeeforel wordt beschouwd als een trekkende vorm van de forel Uit onderzoek...') |
|||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
De zeeforel wordt tot 150 cm lang.[1] Hij komt van oorsprong voor in Europa en Azië. De zeeforel wordt beschouwd als een trekkende vorm van de forel Uit onderzoek blijkt dat iedere forel zich, naargelang de omstandigheden, kan ontwikkelen tot ofwel migrerende vorm (zeeforel) of een vis die zijn hele leven in het opgroeigebied in het zoete water verblijft (beekforel). Het onderscheid in ondersoorten De zeeforel heeft dezelfde lichaamsvorm als de beekforel, maar tijdens zijn verblijf in zee krijgt hij een zilveren kleur met zwarte vlekjes. Volwassen zeeforellen zijn te onderscheiden van zalmen door de grotere bek, de bredere staartwortel en de x-vormige zwarte vlekjes op het lijf. en het begin van de staartvin is bij de zeeforel 14 tot 19 (zalm 11-15). Als de zeeforel weer de rivieren optrekt verdwijnt de zilveren glans en krijgt hij zijn paaikleed. De zeeforel is uitgezet in Noord-Amerika, Zuid-Amerika en Australië. In Amerika kent men hem als weakfish, zoutwaterforel en drummer. Hij komt daar voor in Atlantische kuststreken van kaap tot Florida |
De zeeforel wordt tot 150 cm lang.[1] Hij komt van oorsprong voor in Europa en Azië. De zeeforel wordt beschouwd als een trekkende vorm van de forel Uit onderzoek blijkt dat iedere forel zich, naargelang de omstandigheden, kan ontwikkelen tot ofwel migrerende vorm (zeeforel) of een vis die zijn hele leven in het opgroeigebied in het zoete water verblijft (beekforel). Het onderscheid in ondersoorten De zeeforel heeft dezelfde lichaamsvorm als de beekforel, maar tijdens zijn verblijf in zee krijgt hij een zilveren kleur met zwarte vlekjes. Volwassen zeeforellen zijn te onderscheiden van zalmen door de grotere bek, de bredere staartwortel en de x-vormige zwarte vlekjes op het lijf. en het begin van de staartvin is bij de zeeforel 14 tot 19 (zalm 11-15). Als de zeeforel weer de rivieren optrekt verdwijnt de zilveren glans en krijgt hij zijn paaikleed. De zeeforel is uitgezet in Noord-Amerika, Zuid-Amerika en Australië. In Amerika kent men hem als weakfish, zoutwaterforel en drummer. Hij komt daar voor in Atlantische kuststreken van kaap tot Florida |
||
| + | [[Bestand:Salmo trutta - 1700-1880 - Print - Iconographia Zoologica - Special Collections University of Amsterdam - UBA01 IZ14800019.tif|miniatuur]] |
||
Een zichzelf in stand houdende populatie van zeeforellen is een indicatie van een natuurlijk, schoon milieu waarin grind en zand bescherming voor de eitjes bieden. Door erosie en verstuwing zijn veel voormalige paaigronden niet meer geschikt of bereikbaar. |
Een zichzelf in stand houdende populatie van zeeforellen is een indicatie van een natuurlijk, schoon milieu waarin grind en zand bescherming voor de eitjes bieden. Door erosie en verstuwing zijn veel voormalige paaigronden niet meer geschikt of bereikbaar. |
||
Versie van 3 feb 2021 19:24
De zeeforel wordt tot 150 cm lang.[1] Hij komt van oorsprong voor in Europa en Azië. De zeeforel wordt beschouwd als een trekkende vorm van de forel Uit onderzoek blijkt dat iedere forel zich, naargelang de omstandigheden, kan ontwikkelen tot ofwel migrerende vorm (zeeforel) of een vis die zijn hele leven in het opgroeigebied in het zoete water verblijft (beekforel). Het onderscheid in ondersoorten De zeeforel heeft dezelfde lichaamsvorm als de beekforel, maar tijdens zijn verblijf in zee krijgt hij een zilveren kleur met zwarte vlekjes. Volwassen zeeforellen zijn te onderscheiden van zalmen door de grotere bek, de bredere staartwortel en de x-vormige zwarte vlekjes op het lijf. en het begin van de staartvin is bij de zeeforel 14 tot 19 (zalm 11-15). Als de zeeforel weer de rivieren optrekt verdwijnt de zilveren glans en krijgt hij zijn paaikleed. De zeeforel is uitgezet in Noord-Amerika, Zuid-Amerika en Australië. In Amerika kent men hem als weakfish, zoutwaterforel en drummer. Hij komt daar voor in Atlantische kuststreken van kaap tot Florida
Een zichzelf in stand houdende populatie van zeeforellen is een indicatie van een natuurlijk, schoon milieu waarin grind en zand bescherming voor de eitjes bieden. Door erosie en verstuwing zijn veel voormalige paaigronden niet meer geschikt of bereikbaar.