Vereniging voor Vrouwenkiesrecht

Affiche:"Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht. Laat mij binnen - ik breng nieuw licht."

De Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht (VVV) was een vrouwenrechtenorganisatie die van 1894 tot 1919 in Nederland actief was. Zij was gewijd aan het vrouwenkiesrecht. Het was de belangrijkste beweging voor vrouwenkiesrecht in Nederland. De Vereeniging veranderde haar naam in 1919 en zou in 1930 en opnieuw in 1949 fuseren met een andere vereniging en bestaat nog steeds.

De Vereeniging had een audiëntie (bezoek) bij de Nederlandse koningin Wilhelmina en schreef brieven aan leden van het Nederlandse parlement. In 1907 richtten enkele leden van de Vereeniging hun eigen vereniging op, de Nederlandsche Bond voor Vrouwenkiesrecht, die gematigder was. Dit gebeurde onder meer uit afkeuring voor de extremere maatregelen die de Engelse suffragettes gebruikten – maatregelen die niet door de Vereeniging werden gebruikt, maar ook niet door hen werden veroordeeld. De twee verenigingen zouden in 1930 weer samensmelten.

Nadat in 1919 het vrouwenkiesrecht was bereikt, veranderde de Vereeniging haar naam in Vereniging van Staatsburgeressen en bleef ze streven naar de onafhankelijkheid van vrouwen, hoewel de rol van de vrouw binnen het gezin voor de vereniging nog steeds belangrijk was. De Vereeniging schreef ook aan organisaties om vrouwen in hoge functies te vragen. In 1930 fuseerde de vereniging met de Nederlandsche Unie voor Vrouwenbelangen en werd de Nederlandse Vereniging voor Vrouwenbelangen en Gelijk Staatsburgerschap en in 1949 fuseerde het met de Nationale Vereniging voor Vrouwenarbeid (Nationale Vereniging voor Vrouwenarbeid) en werd de Nederlandse Vereniging voor Vrouwenbelangen, Vrouwenarbeid en Gelijk Staatsburgerschap. Deze fusie bestaat nog steeds.

De vereniging gaf het maandblad Maandblad van de Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht uit , na 1919 Maandblad van de Nederlandsche Vereeniging van Staatsburgeressen en na 1930 Maandblad van de Nederlandsche Vereeniging voor Vrouwenbelangen en Gelijk Staatsburgerschap.

De vereniging had een hoofddirectie bestaande uit 9, 11 of 13 leden en een dagelijks bestuur bestaande uit een voorzitter, vicevoorzitter, secretaris en een penningmeester, die zelden persoonlijk bijeenkwamen, maar meestal schriftelijk spraken. Mannen mochten wel in de hoofddirectie, maar niet in de dagelijkse directie.

Twee voorzitters van de Vereeniging waren:

• 1894-1902: Annette Versluys-Poelman
• 1903-1919: Aletta Jacobs

Andere bestuursleden waren onder meer Wilhelmina Drucker en Mien van Itallie-van Embden.