Strijdwagen met zeis: verschil tussen versies
(Strijdwagen met zeis afgerond) |
|||
| (3 tussenliggende versies door een andere gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 4: | Regel 4: | ||
De zeiswagen was een aangepaste strijdwagen. De bladen strekten zich horizontaal uit over ongeveer 1 meter aan weerszijden van de wielen. De Griekse generaal Xenophon (430-354 v.Chr.), een ooggetuige van de slag bij Cunaxa, vertelt over deze strijdwagens: "Deze hadden dunne zeisen die zich onder een hoek vanaf de assen uitstrekken en ook onder de bestuurdersstoel, naar de grond gekeerd". Gekartelde bronzen bladen voor wagenwielen zijn ook opgegraven op pre-keizerlijke Chinese opgravingen in het Zhou-tijdperk. |
De zeiswagen was een aangepaste strijdwagen. De bladen strekten zich horizontaal uit over ongeveer 1 meter aan weerszijden van de wielen. De Griekse generaal Xenophon (430-354 v.Chr.), een ooggetuige van de slag bij Cunaxa, vertelt over deze strijdwagens: "Deze hadden dunne zeisen die zich onder een hoek vanaf de assen uitstrekken en ook onder de bestuurdersstoel, naar de grond gekeerd". Gekartelde bronzen bladen voor wagenwielen zijn ook opgegraven op pre-keizerlijke Chinese opgravingen in het Zhou-tijdperk. |
||
| − | De zeiswagen |
+ | De zeiswagen zou zijn uitgevonden door de Indiaase koning [[Ajatashatru]] (ca. 500 - 460 v. Chr.). Later werd het ook gebruikt door de Perzen en de strijdwagen werd getrokken door een span van vier [[paard]]en en bemand door een bemanning van maximaal drie mannen, een ''menner'' (bestuurder) en twee krijgers. Het is een nogal bruut wapen. Theoretisch zou de zeiswagen door infanterielinies (lopende soldaten) ploegen, strijders in tweeën snijden of op zijn minst gaten in de lijn openen die kunnen worden uitgebuit. Een gedisciplineerd leger zou kunnen uiteenwijken als de strijdwagen nadert, en zich dan snel achter de strijdwagen opnieuw vormen, zodat de strijdwagen kan passeren zonder veel slachtoffers te veroorzaken. Oorlogswagens hadden beperkte militair nut. Ze waren meer een verdedigend wapen en waren het meest geschikt tegen [[infanterie]] in open vlak land waar de wagenmenners ruimte hadden om te ''manoeuvreren'' (bewegen). In een tijd dat [[cavalerie]] geen [[stijgbeugel]]s had en waarschijnlijk geen sporen of een effectief [[Zadel (paardrijden)|zadel]] had, hoewel ze zeker zadeldekens hadden, voegden zeisenwagens kracht toe aan een cavalerie-aanval op infanterie. Historische bronnen komen van de infanteriekant van dergelijke gevechten, dat wil zeggen van de kant van de [[Oude Grieken|Grieken]] en [[Romeinse Rijk|Romeinen]]. In hoeverre dat serieus genomen moet worden is niet zeker. Er zijn maar weinig bronnen. |
== Leonardo da Vinci == |
== Leonardo da Vinci == |
||
[[Leonardo da Vinci]] heeft in zijn tijd ook nagedacht over wagens met snijdende onderdelen. Er zijn geen bronnen waarin gemeld wordt of ze gebruikt zijn.<gallery> |
[[Leonardo da Vinci]] heeft in zijn tijd ook nagedacht over wagens met snijdende onderdelen. Er zijn geen bronnen waarin gemeld wordt of ze gebruikt zijn.<gallery> |
||
| − | Bestand:Carro falciante - Museo scienza tecnologia Milano 09903 02.jpg| |
+ | Bestand:Carro falciante - Museo scienza tecnologia Milano 09903 02.jpg|Achterzijde strijdwagen met harpoen |
| − | Bestand:Carro falciante - Museo scienza tecnologia Milano 09903 04.jpg| |
+ | Bestand:Carro falciante - Museo scienza tecnologia Milano 09903 04.jpg|Voorzijde strijdwagen met draaiende messen |
| + | Bestand:Scythed chariot model.jpg|De gehele wagen |
||
| + | Bestand:Scythed chariot by da Vinci.jpg|Hoe da Vinci het in gebruik zag |
||
</gallery> |
</gallery> |
||
Huidige versie van 5 jul 2023 om 19:13
.jpg)
De Strijdwagen met zeis of zeiswagen was een strijdwagen met zeisbladen aan elke kant. Het werd gebruikt in de oudheid.
De zeiswagen was een aangepaste strijdwagen. De bladen strekten zich horizontaal uit over ongeveer 1 meter aan weerszijden van de wielen. De Griekse generaal Xenophon (430-354 v.Chr.), een ooggetuige van de slag bij Cunaxa, vertelt over deze strijdwagens: "Deze hadden dunne zeisen die zich onder een hoek vanaf de assen uitstrekken en ook onder de bestuurdersstoel, naar de grond gekeerd". Gekartelde bronzen bladen voor wagenwielen zijn ook opgegraven op pre-keizerlijke Chinese opgravingen in het Zhou-tijdperk.
De zeiswagen zou zijn uitgevonden door de Indiaase koning Ajatashatru (ca. 500 - 460 v. Chr.). Later werd het ook gebruikt door de Perzen en de strijdwagen werd getrokken door een span van vier paarden en bemand door een bemanning van maximaal drie mannen, een menner (bestuurder) en twee krijgers. Het is een nogal bruut wapen. Theoretisch zou de zeiswagen door infanterielinies (lopende soldaten) ploegen, strijders in tweeën snijden of op zijn minst gaten in de lijn openen die kunnen worden uitgebuit. Een gedisciplineerd leger zou kunnen uiteenwijken als de strijdwagen nadert, en zich dan snel achter de strijdwagen opnieuw vormen, zodat de strijdwagen kan passeren zonder veel slachtoffers te veroorzaken. Oorlogswagens hadden beperkte militair nut. Ze waren meer een verdedigend wapen en waren het meest geschikt tegen infanterie in open vlak land waar de wagenmenners ruimte hadden om te manoeuvreren (bewegen). In een tijd dat cavalerie geen stijgbeugels had en waarschijnlijk geen sporen of een effectief zadel had, hoewel ze zeker zadeldekens hadden, voegden zeisenwagens kracht toe aan een cavalerie-aanval op infanterie. Historische bronnen komen van de infanteriekant van dergelijke gevechten, dat wil zeggen van de kant van de Grieken en Romeinen. In hoeverre dat serieus genomen moet worden is niet zeker. Er zijn maar weinig bronnen.
Leonardo da Vinci
Leonardo da Vinci heeft in zijn tijd ook nagedacht over wagens met snijdende onderdelen. Er zijn geen bronnen waarin gemeld wordt of ze gebruikt zijn.
Achterzijde strijdwagen met harpoen
Voorzijde strijdwagen met draaiende messen
De gehele wagen
Hoe da Vinci het in gebruik zag
