Planter

Planter van het merk John Deere met 8 modules

Een planter is een landbouwwerktuig, meestal getrokken of gedragen achter een tractor, die zaden in rijen in een veld zaait (plant of poot). Hij wordt met een dissel of een driepuntsophanging aan de trekker gekoppeld en de draaiende delen worden aangedreven door de aftakas van de tractor of de planter heeft een eigen motor. Planters leggen de zaden nauwkeurig langs rijen neer. Plantmachines variëren sterk in grootte, van 1 rij tot 48, met als grootste ter wereld de John Deere DB120 met 48 rijen. Dergelijke grotere en nieuwere plantenbakken bestaan ​​uit meerdere modules die rij-eenheden worden genoemd. De rij-eenheden zijn gelijkmatig verdeeld over de planter met tussenpozen die sterk verschillen per gewas en plaats. De meest voorkomende rijafstand in de Verenigde Staten is tegenwoordig 76 cm.

Werking

Diverse machines doseren één voor één zaden om in rijen te zaaien. De machines die grotere zaden verwerken, worden meestal planters genoemd, terwijl degenen die kleinere zaden hanteren, meestal zaaimachines of graanboren worden genoemd ( inclusief precisiezaaimachines). Ze delen allemaal een reeks vergelijkbare ontwerpen in de manier waarop ze werken, maar er is een vast gebruik waarbij de machines voor het zaaien van sommige gewassen, waaronder maïs, bonen en erwten meestal planters worden genoemd, terwijl die die granen zaaien boormachines zijn.

Op kleinere en oudere plantmachines steekt een soort maatstok uit tot de helft van de breedte van de planter aan de zijkant en trekt een lijn in het veld waar de tractor op moet worden gecentreerd (gericht) voor de volgende werkgang. Op grotere en modernere zaaimachines worden vaak GPS-navigatie- en automatische stuursystemen voor de tractor gebruikt, waardoor de maatstok niet meer nodig is. Sommige precisielandbouw-apparatuur, maakt gebruik van GPS/RKS en een computergestuurde planter om zaden tot op 2 cm nauwkeurig te zaaien. In een onregelmatig gevormd veld houdt de precisielandbouwapparatuur de zaadlossing automatisch over het reeds gezaaid gebied bij wanneer de tractor een overlappend patroon moet uitvoeren om obstakels zoals bomen te vermijden.

Oudere planters hebben gewoonlijk een zaadbak voor elke rij en een kunstmestbak voor twee of meer rijen. In elke zaadbak zijn platen gemaakt met een bepaald aantal tanden en tandafstand, afhankelijk van het type zaad dat moet worden gezaaid en de snelheid waarmee de zaden moeten worden gezaaid. De tandmaat (eigenlijk de grootte van de ruimte tussen de tanden) is net groot genoeg om één zaadje per keer door te laten, maar niet groot genoeg voor twee. Moderne planters hebben vaak een grote bak voor zaden die naar elke rij worden gebracht, ook wel centrale zadensystemen genoemd.

Planter van jonge plantjes

Naast het planten of poten van zaden, bestaan er Ook planters die jong plantgoed stuk voor stuk in de grond kunnen plaatsen. Het plantgoed is eerst in een kas opgekweekt. Ook het poten van aardappelen gebeurt op een vergelijkbare manier.